أَخْبَرَنَا حَجَّاجُ بْنُ مِنْهَالٍ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ أَخْبَرَنَا ثَابِتٌ عَنْ أَنَسٍ قَالَ : "كَانَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- أَزْهَرَ اللَّوْنِ كَأَنَّ عَرَقَهُ اللُّؤْلُؤُ ، إِذَا مَشَى تَكَفَّأَ وَمَا مَسِسْتُ حَرِيرَةً وَلاَ دِيبَاجَةً أَلْيَنَ مِنْ كَفِّهِ ، وَلاَ شَمِمْتُ رَائِحَةً قَطُّ أَطْيَبَ مِنْ رَائِحَتِهِ ، مِسْكَةً وَلاَ غَيْرَهَا "

Bize Haccac b. Minhal, ona Hammâd b. Seleme, ona Sabit, Enes'in şöyle anlattığını rivayet etti:
"Rasulullah'ın (sav) teni beyazdı. Teri inci tanesi gibiydi. Yürüdüğü zaman biraz öne doğru meyilli yürürdü. Onun eli kadar yumuşak, ne bir ipeğe ne de bir atlasa dokundum. Ne misk ne başkası, asla onun kokusu kadar güzel bir koku koklamadım."

• Dârimî Sünen-i Dârimî Mukaddime 10, 1/205