أَخْبَرَنَا أَبُو الْوَلِيدِ الطَّيَالِسِىُّ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ أَشْعَثَ بْنِ سُلَيْمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مَسْرُوقٍ عَنْ عَائِشَةَ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- دَخَلَ عَلَيْهَا وَعِنْدَهَا رَجُلٌ فَتَغَيَّرَ وَجْهُهُ وَكَأَنَّهُ كَرِهَ ذَلِكَ ، فَقَالَتْ : إِنَّهُ أَخِى فَقَالَ :« انْظُرْنَ مَنْ إِخْوَانِكُنَّ؟ فَإِنَّمَا الرَّضَاعَةُ مِنَ الْمَجَاعَةِ ».

Bize Ebu Velid et-Tayâlisî, ona Şu'be, ona Eş'as b. Süleym, ona babası (Süleym b. Esved), ona Mesrûk, ona da Aişe şöyle demiştir:

Rasulullah (sav) Aişe'nin yanına girdi. Âişe'nin yanında bir adam gördü. Bunun üzerine sanki bu durumdan hoşnut almamış gibi yüzü asıldı. Aişe “O benim kardeşimdir” dedi Rasulullah (sav) da "Kardeşlerinizin kim olduğunu iyi araştırın. Süt kardeşliği ancak açlığı gidermek suretiyle olandır." buyurdu.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Nikah 52, 3/1447