حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ أَخْبَرَنَا أَيُّوبُ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ الَّذِي يَجُرُّ ثَوْبَهُ مِنْ الْخُيَلَاءِ لَا يَنْظُرُ اللَّهُ إِلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ قَالَ نَافِعٌ فَأُنْبِئْتُ أَنَّ أُمَّ سَلَمَةَ قَالَتْ فَكَيْفَ بِنَا قَالَ شِبْرًا قَالَتْ إِذَنْ تَبْدُوَ أَقْدَامُنَا قَالَ ذِرَاعًا لَا تَزِدْنَ عَلَيْهِ

Bize İsmail, ona Eyyüb, ona Nâfi, ona İbn Ömer şöyle demiştir:

"Allah Rasulü (sav) “Kibirle elbisesini yerlere sürüyene Kıyamet gününde Allah rahmet (nazarıyla) bakmaz” buyurdu. Nâfi der ki: Bana haber verildiğine göre Ümmü Seleme “Biz ne yapalım ey Allah’ın Rasulü?” diye sordu. Hz. Peygamber (sav) “Bir karış sarkıtın” buyurdu. Ümmü Seleme “O zaman ayaklarımız görünür” deyince Hz. Peygamber (sav) “O halde bir arşın uzatın, daha fazla yapmayın” buyurdu."

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Abdullah b. Ömer b. el-Hattab 4489, 2/222