حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ عَنْ سُهَيْلٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ عَلَى حِرَاءٍ هُوَ وَأَبُو بَكْرٍ وَعُمَرُ وَعُثْمَانُ وَعَلِىٌّ وَطَلْحَةُ وَالزُّبَيْرُ فَتَحَرَّكَتْ الصَّخْرَةُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اهْدَأْ فَمَا عَلَيْكَ إِلَّا نَبِيٌّ أَوْ صِدِّيقٌ أَوْ شَهِيدٌ

---

Açıklama: Hadis sahih isnad Müslim'in şartına göre kavîdir. Râvî Süheyl'in babasından işittiği bu rivâyet bir yana bir de A'meş'ten işitmiş olduğu bir rivâyet daha vardır. Beyhakî'ye göre o babasından işitmeyip A'meş'ten işitmiştir. Şuayb Arnavut'a göre her ikisinden işitmesi tabiîdir ve her iki isnadda mahfûzdur. A'meş'ten işitmiş olduğu hadis bir diğerinin ittisâlini artırır destekler niteliktedir.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Ebu Hureyre 9420, 3/502