حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا سَعِيدٌ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ مُطَرِّفِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ
بَعَثَ إِلَيَّ عِمْرَانُ بْنُ حُصَيْنٍ فِي مَرَضِهِ فَأَتَيْتُهُ فَقَالَ لِي إِنِّي كُنْتُ أُحَدِّثُكَ بِأَحَادِيثَ لَعَلَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى يَنْفَعُكَ بِهَا بَعْدِي وَاعْلَمْ أَنَّهُ كَانَ يُسَلِّمُ عَلَيَّ فَإِنْ عِشْتُ فَاكْتُمْ عَلَيَّ وَإِنْ مِتُّ فَحَدِّثْ إِنْ شِئْتَ

Bize Muhammed b. Cafer, ona Saîd, ona da Katâde, Mutarrif b. Abdullah’ın şöyle dediğini rivayet etti.
“Imran b. Husayn hastalığında bana birini gönderdi. Yanına vardığımda bana; 'Sana bazı hadisler rivayet ediyordum. Umulur ki şanı yüce olan Allah, bu hadîslerle benden sonra sana fayda verir. Bil ki (melekler ) bana selam veriyordu. Eğer yaşarsam bunu gizle, ölürsem istersen bunu söyleyebilirsin' dedi."

Açıklama: Buhârî ve Müslim'in şartlarına göre sahihtir.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed İmran b. Husayn 20080, 6/679