حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مَهْدِيٍّ عَنْ زُهَيْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَقِيلٍ عَنْ حَمْزَةَ بْنِ صُهَيْبٍ
أَنَّ صُهَيْبًا كَانَ يُكَنَّى أَبَا يَحْيَى وَيَقُولُ إِنَّهُ مِنْ الْعَرَبِ وَيُطْعِمُ الطَّعَامَ الْكَثِيرَ فَقَالَ لَهُ عُمَرُ يَا صُهَيْبُ مَا لَكَ تُكَنَّى أَبَا يَحْيَى وَلَيْسَ لَكَ وَلَدٌ وَتَقُولُ إِنَّكَ مِنْ الْعَرَبِ وَتُطْعِمُ الطَّعَامَ الْكَثِيرَ وَذَلِكَ سَرَفٌ فِي الْمَالِ فَقَالَ صُهَيْبٌ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَنَّانِي أَبَا يَحْيَى وَأَمَّا قَوْلُكَ فِي النَّسَبِ فَأَنَا رَجُلٌ مِنْ النَّمِرِ بْنِ قَاسِطٍ مِنْ أَهْلِ الْمَوْصِلِ وَلَكِنِّي سُبِيتُ غُلَامًا صَغِيرًا قَدْ غَفَلْتُ أَهْلِي وَقَوْمِي وَأَمَّا قَوْلُكَ فِي الطَّعَامِ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَقُولُ خِيَارُكُمْ مَنْ أَطْعَمَ الطَّعَامَ وَرَدَّ السَّلَامَ فَذَلِكَ الَّذِي يَحْمِلُنِي عَلَى أَنْ أُطْعِمَ الطَّعَامَ

Bize Abdurrahman b. Mehdi, ona Züheyr, ona da Abdullah b. Muhammed b. Akîl, Hamza b. Suheyb’in şöyle dediğini rivayet etti:
“Suheyb (r.a.), Ebû Yahya künyesin kullanıyordu. Kendisinin Araplardan olduğunu söylüyor ve (yoksullara) çok yemek yediriyordu. Hz. Ömer (r.a.) ona;
"- Ya Suheyb! Çocuğun olmadığı halde neden 'Ebû Yahya' künyesini kullanıyorsun? (Rum diyarından geldiğin halde) neden Araplardan olduğunu söylüyorsun? Ayrıca malda israf olduğu halde neden çok yemek yediriyorsun?" dedi. Suheyb şöyle cevap verdi;
"- Rasûlullah (s.a.v.) bana “Ebû Yahya” diye künye verdi. Nesep konusundaki sözüne gelince, ben Musul halkından Nemir b. Kasıt soyundanım. Ancak ben küçük bir çocuk iken esir alındım, ailemi ve milletimi unuttum. Yemek konusundaki sözüne gelince, Rasûlullah (s.a.v.), 'sizin en hayırlılarınız yemek yediren ve selamı alandır' diyordu, beni yemek yedirmeye sevk eden de işte budur."

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Suheyb 24422, 7/924