حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ مُجَالِدٍ عَنِ الشَّعْبِيِّ عَنْ أَبِي سَلَمَةَ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ
رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَاضِعًا يَدَيْهِ عَلَى مَعْرَفَةِ فَرَسٍ وَهُوَ يُكَلِّمُ رَجُلًا قُلْتُ رَأَيْتُكَ وَاضِعًا يَدَيْكَ عَلَى مَعْرَفَةِ فَرَسِ دِحْيَةَ الْكَلْبِيِّ وَأَنْتَ تُكَلِّمُهُ قَالَ وَرَأَيْتِ قَالَتْ نَعَمْ قَالَ ذَاكَ جِبْرِيلُ عَلَيْهِ السَّلَام وَهُوَ يُقْرِئُكِ السَّلَامَ قَالَتْ وَعَلَيْهِ السَّلَامُ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ جَزَاهُ اللَّهُ خَيْرًا مِنْ صَاحِبٍ وَدَخِيلٍ فَنِعْمَ الصَّاحِبُ وَنِعْمَ الدَّخِيلُ
قَالَ سُفْيَانُ الدَّخِيلُ الضَّيْفُ

Bize Süfyân, ona Mücâlid, ona Şa‘bî, ona Ebû Seleme, ona da Âişe (r.anha) anlattı:
Allah Rasûlu’nü (s.a.v.) ellerini atın yelesine koymuş bir halde biriyle konuşurken gördüm. (Kendisine):
– Seni, ellerini Dihye el-Kelbî’nin atının yelesine koymuş, Dihye ile konuşurken gördüm, dedim. O:
– Sen de gördün mü? diye sordu. Ben de:
– Evet (gördüm), dedim. O:
–İşte o Cebrail'dir (a.s.), kendisi sana selâm ediyor” dedi. Ben:
– Ve aleyhi’s-selâm ve rahmetullâhi ve berekâtüh (selam, Allah’ın rahmeti ve bereketi onun da üzerine olsun), Allah dost ve misafirimizi hayırla mükâfatlandırsın. O ne güzel dost ve ne güzel misafirdir, dedim.
Süfyân dedi ki: Hadiste geçen “dahîl”, dost demektir.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Aişe bt. Ebubekir 24966, 8/110