الإمام ضامن, والمؤذن مؤتمن

Açıklama: Bu hadisi Ebû Dâvûd, İbn Menî‘, Tayâlisî ve Ebû Ya‘lâ, Ebû Hureyre’den rivayet etmişlerdir. Bu konuda (sahâbeden) Âişe radıyallahu anhâ, Vâsile ve Sehl b. Sa‘d’dan gelen rivayetler de bulunmaktadır. [Ebû Dâvûd, Salât 32; Tirmizî, Salât 153; Ahmed b. Hanbel, Müsned, XII, 89, h.nr: 7169; Tayâlisî, Müsned, IV, 156, h.nr: 2526; Ebû Ya‘lâ, Müsned, VIII, 45, h.nr: 4562; İbn Hibbân, Sahîh, IV, 559, h.nr: 1671. Hadisin sahih olduğuna dair ayrıntılar için bk. Irâkî, el-Muğnî, s. 204, h.nr: 2; Heysemî, Mecma‘, II, 2, h.nr: 1902-1904; Münâvî, Feyzu’l-Kadîr, III, 182. (Çeviren)] Ebu Davud, Sünen-i Ebu Davud'da D000517, Humeydî, Müsned-i Humeydî'de HUM1029, Taberani, el-Mu'cemu'l-Kebir'de MK18724, Tirmizi, Sünen-i Tirmizî'de T000207, Bezzâr, Müsned-i Bezzâr'da BM008924, Beyhaki, Sünen-i Kebir'de BM009145, Ahmed b. Hanbel, Müsned-i Ahmed'de HM007169 ve Ahmed b. Hanbel, Müsned-i Ahmed'de HM008958 farklı bir içerikle rivayet etmiştir.

• Aclûnî Keşfu'l-Hafâ Harfu'l-Hemze me'a'l-Mîm 597, 1/228