حَدَّثَنِى مُحَمَّدُ بْنُ حَاتِمٍ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ عَنْ سُفْيَانَ حَدَّثَنِى مُوسَى بْنُ أَبِى عَائِشَةَ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ لَدَدْنَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى مَرَضِهِ فَأَشَارَ أَنْ لاَ تَلُدُّونِى. فَقُلْنَا كَرَاهِيَةُ الْمَرِيضِ لِلدَّوَاءِ. فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ: "لاَ يَبْقَى أَحَدٌ مِنْكُمْ إِلاَّ لُدَّ غَيْرُ الْعَبَّاسِ فَإِنَّهُ لَمْ يَشْهَدْكُمْ."

Bize Muhammed b. Hatim, ona Yahya b. Said, ona Süfyan, ona Musa b. Ebu Aişe, ona Ubeydullah b. Abdullah, ona da Aişe şöyle demiştir:

"Hastalığında Rasulullah'ın (sav) ağzına ilaç akıttık, halbuki O 'bana ilaç akıtmayın' diye işaret etmişti. Biz bunu, hastanın ilaçtan hoşlanmaması olarak yorumladık. Ayıldığı vakit; 'Abbas hariç, içinizde ağzına ilaç akıtılmayan tek bir kimse kalmasın. Çünkü Abbas bu olayda sizin aranızda olmadı' buyurdu."

---

• Müslim Sahîh-i Müslim Tıb 5761, /935