Öneri Formu
Hadis Id, No:
13195, M006955
Hadis:
حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ وَإِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ - وَاللَّفْظُ لِعُثْمَانَ - قَالَ إِسْحَاقُ أَخْبَرَنَا وَقَالَ عُثْمَانُ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ عُمَيْرٍ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ سُوَيْدٍ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ أَعُودُهُ وَهُوَ مَرِيضٌ فَحَدَّثَنَا بِحَدِيثَيْنِ حَدِيثًا عَنْ نَفْسِهِ وَحَدِيثًا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ « لَلَّهُ أَشَدُّ فَرَحًا بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ مِنْ رَجُلٍ فِى أَرْضٍ دَوِيَّةٍ مَهْلَكَةٍ مَعَهُ رَاحِلَتُهُ عَلَيْهَا طَعَامُهُ وَشَرَابُهُ فَنَامَ فَاسْتَيْقَظَ وَقَدْ ذَهَبَتْ فَطَلَبَهَا حَتَّى أَدْرَكَهُ الْعَطَشُ ثُمَّ قَالَ أَرْجِعُ إِلَى مَكَانِى الَّذِى كُنْتُ فِيهِ فَأَنَامُ حَتَّى أَمُوتَ . فَوَضَعَ رَأْسَهُ عَلَى سَاعِدِهِ لِيَمُوتَ فَاسْتَيْقَظَ وَعِنْدَهُ رَاحِلَتُهُ وَعَلَيْهَا زَادُهُ وَطَعَامُهُ وَشَرَابُهُ فَاللَّهُ أَشَدُّ فَرَحًا بِتَوْبَةِ الْعَبْدِ الْمُؤْمِنِ مِنْ هَذَا بِرَاحِلَتِهِ وَزَادِهِ » .
Tercemesi:
Bize Osman b. Ebu Şeybe ve İshak b. İbrahim –lafız Osman’a ait olmak üzere- rivayet etti, İshak. Ahberenâ dedi, Osman: Haddesenâ: Bize rivayet etti dedi, onlara Cerir, ona el-A‘meş, ona Umare b. Umeyr, ona el-Hâris b. Süveyd’in şöyle dediğini rivayet etti. Abdullah (b. Mesud)’un yanına hasta iken ziyaretine gitmiştim, bize iki hadis rivayet etti. Birisini kendisine ait olarak zikretti, bir diğer hadisi de Rasulullah’ın (sav) hadisi olarak rivayet edip dedi ki: Rasulullah’ı (sav) şöyle buyururken dinledim: “Allah’ın, mümin kulunun tevbe etmesinden dolayı sevinmesi, ıssız ve insanın helâk olmasına sebep olacak bir arazide beraberinde üzerindeki yiyeceği ve içeceği bulunan devesi ile birlikte bulunan, derken uyuyup uyandığında devesinin kaybolmuş olduğunu gören, onu aramaya koyulan, sonunda oldukça susayınca da artık daha önce bulunduğum yerime gideyim, orada uyuyayım ve nihayet öleyim diyerek, sonunda ölsün diye başını koluna yaslayan ama uyandığında yanı başında üzerinde azığı, yiyeceği ve içeceği bulunduğu halde devesini buluveren bir kimsenin sevincine göre, şüphesiz Allah’ın mümin kulunun tevbe etmesinden dolayı sevinmesi bu adamın bineğine ve azığına sevinmesinden çok daha fazladır.”
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Müslim, Sahîh-i Müslim, Tevbe 6955, /1126
Senetler:
1. Ebu Abdurrahman Abdullah b. Mesud (Abdullah b. Mesud b. Gafil b. Habib b. Şemh)
2. Haris b. Süveyd et-Teymi (Haris b. Süveyd)
3. Umare b. Umeyr et-Teymi (Umare b. Umeyr)
4. Ebu Muhammed Süleyman b. Mihran el-A'meş (Süleyman b. Mihran)
5. Ebu Abdullah Cerir b. Abdulhamid ed-Dabbî (Cerir b. Abdülhamid b. Cerir b. Kurt b. Hilal b. Ekyes)
6. İshak b. Râhûye el-Mervezî (İshak b. İbrahim b. Mahled)
7. Ebu Hasan Osman b. Ebu Şeybe el-Absî (Osman b. Muhammed b. İbrahim)
Konular:
Allah İnancı, kullarına karşı sevecen ve merhametlidir
Hitabet, Mesel, anlatım sırasında
Tevbe, önemi ve tevbeye teşvik