حَدَّثَنِى يَحْيَى عَنْ مَالِكٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُتْبَةَ بْنِ مَسْعُودٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ عَنِ الصَّعْبِ بْنِ جَثَّامَةَ اللَّيْثِىِّ أَنَّهُ أَهْدَى لِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حِمَارًا وَحْشِيًّا وَهُوَ بِالأَبْوَاءِ أَوْ بِوَدَّانَ فَرَدَّهُ عَلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَلَمَّا رَأَى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مَا فِى وَجْهِى قَالَ إِنَّا لَمْ نَرُدَّهُ عَلَيْكَ إِلاَّ أَنَّا حُرُمٌ.

Bize Yahya, ona Malik, ona İbn Şihâb, ona Ubeydullah b. Abdullah b. Utbe b. Mes’ud, ona Abdullah b. Abbas, ona es-Sa’b b. Cessâme el-Leysî’nin şöyle anlattığını rivayet etti: Rasûlullah’a (sav) bir yaban eşeği hediye etmiştim. Rasulullah, o sırada Ebvâ’da (veya Veddân’da) bulunuyordu. Ancak verdiğim hediyeyi kabul etmedi. Yüzümün aldığı şekilden üzüldüğümü anlayınca “(Hediyeni) Asla kabul etmezlik yapmazdık, fakat biz ihramdayız.” şeklinde açıklama getirdi.

• İmam Mâlik Muvatta' Hac 788, 1/127