أَخْبَرَنَا أَبُو دَاوُدَ قَالَ حَدَّثَنَا يَعْلَى قَالَ حَدَّثَنَا الأَعْمَشُ عَنْ عَمْرِو بْنِ مُرَّةَ عَنْ أَبِى الْبَخْتَرِىِّ عَنْ أَبِى بَرْزَةَ قَالَ مَرَرْتُ عَلَى أَبِى بَكْرٍ وَهُوَ مُتَغَيِّظٌ عَلَى رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقُلْتُ "يَا خَلِيفَةَ رَسُولِ اللَّهِ مَنْ هَذَا الَّذِى تَغَيَّظُ عَلَيْهِ" قَالَ "وَلِمَ تَسْأَلُ" قُلْتُ "أَضْرِبُ عُنُقَهُ" . قَالَ فَوَاللَّهِ لأَذْهَبَ عِظَمُ كَلِمَتِى غَضَبَهُ ثُمَّ قَالَ "مَا كَانَتْ لأَحَدٍ بَعْدَ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه وسلم ".

Bize Ebû Davud, ona Ya'lâ, ona A'meş, ona Amr b. Mürra, ona Ebu'l-Bahterî, ona Ebû Berze şöyle rivayet etmiştir: Bir gün Hz. Ebû Bekir'in (ra) yanına uğramıştım. Bir adama çok kızmıştı. "Ey Rasulullah'ın halifesi! Kendisine kızdığın bu kişi kim?" diye sordum. "Neden soruyorsun?" diye karşılık verdi. "Boynunu vurayım" dedim. Allah'a yemin olsun ki, söylediğim sözün ciddiyeti onun öfkesini dindirdi ve şöyle dedi: "Hz. Muhammed'den (sav) sonra hiç kimsenin böyle bir hakkı yoktur."

• Nesâî Sünen-i Nesâî Muhârebe 17, /2354