حَدَّثَنَا أَبُو هِشَامٍ الرِّفَاعِىُّ حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ غِيَاثٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ: مَا غِرْتُ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَزْوَاجِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم مَا غِرْتُ عَلَى خَدِيجَةَ وَمَا بِى أَنْ أَكُونَ أَدْرَكْتُهَا وَمَا ذَاكَ إِلاَّ لِكَثْرَةِ ذِكْرِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لَهَا وَإِنْ كَانَ لَيَذْبَحُ الشَّاةَ فَيَتَتَبَّعُ بِهَا صَدَائِقَ خَدِيجَةَ فَيُهْدِيهَا لَهُنَّ . قَالَ أَبُو عِيسَى : هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ غَرِيبٌ صَحِيحٌ .

Bize Ebu Hişam er-Rifâî, ona Hafs b. Ğıyas, ona Hişam b. Urve, ona babası (Urve b. Zübeyr) Hz. Ayşe’nin şöyle anlattığını rivayet etti: Hz. Peygamber'in (sav) hanımlarından Hatice’ye duyduğum kıskançlığı hiçbir kimseye karşı duymadım. Halbuki ben onun zamanında yoktum. Bunun tek sebebi, Hz. Peygamber’in onu çokça anması idi. Hatta bir koyun kestiğinde bile Hatice’nin arkadaşlarını bir araya toplayıp onlara bu etten hediye ederdi.”
Tirmizî: Bu hadis hasen sahih garibtir.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Birr ve's-sıla 70, 4/369