حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ أَخْبَرَنَا الأَوْزَاعِىُّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى طَلْحَةَ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ - رضى الله عنه - قَالَ كَانَ أَبُو طَلْحَةَ يَتَتَرَّسُ مَعَ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم بِتُرْسٍ وَاحِدٍ ، وَكَانَ أَبُو طَلْحَةَ حَسَنَ الرَّمْىِ ، فَكَانَ إِذَا رَمَى تَشَرَّفَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم فَيَنْظُرُ إِلَى مَوْضِعِ نَبْلِهِ .

Bize Ahmed b. Muhammed, ona Abdullah, ona el-Evzâ'î, ona Ebu İshak b. Abdullah b. Ebu Talha, ona da Enes b. Mâlik (ra) şöyle rivayet etmiştir:

Ebu Talha, (savaşlarda) Bir kalkanla Hz. Peygamber'e (sav) siper olup korurdu. Ebu Talha, iyi bir ok atıcısı idi. Ok attığında Nebî (sav), okun düştüğü yeri görmek için başını çıkarıp bakardı.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Cihâd ve's-Siyer 80, 1/776