أَخْبَرَنَا أَبُو الْحُسَيْنِ بْنُ بِشْرَانَ بِبَغْدَادَ أَخْبَرَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّفَّارُ حَدَّثَنَا سَعْدَانُ بْنُ نَصْرٍ حَدَّثَنَا مُعَاذُ بْنُ مُعَاذٍ عَنْ أَشْعَثَ عَنِ الْحَسَنِ أَنَّهُ قَالَ : " إِذَا شَكَكْتَ فِى الْحَدَثِ وَأَيْقَنْتَ الْوُضُوءَ فَأَنْتَ عَلَى وُضُوءٍ ، وَإِذَا شَكَكْتَ فِى الْوُضُوءِ وَأَيْقَنْتَ بِالْحَدَثِ فَتَوَضَّأْ."

Bize Bağdat'ta Ebû'l-Hüseyin b. Bişrân, ona İsmail b. Muhammed es-Saffâr, ona Sa'dân b. Nasr, ona Muâz b. Muâz, ona Eş'as, ona da el-Hasan şöyle demiştir: "Abdest bozduğundan şüphe ettiğin zaman, daha önce abdest aldığından emin olursan, abdestlisin demektir. Ancak Abdest aldığından şüphe edersen ve abdest de bozduğundan da emin olursan, abdest almalısın."

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 766, 1/463

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُونُسَ، حَدَّثَنَا زُهَيْرٌ، حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْأَرْقَمِ،: " أَنَّهُ خَرَجَ حَاجًّا، أَوْ مُعْتَمِرًا وَمَعَهُ النَّاسُ، وَهُوَ يَؤُمُّهُمْ، فَلَمَّا كَانَ ذَاتَ يَوْمٍ أَقَامَ الصَّلَاةَ، صَلَاةَ الصُّبْحِ، ثُمَّ قَالَ: لِيَتَقَدَّمْ أَحَدُكُمْ وَذَهَبَ إِلَى الْخَلَاءِ،" فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ: "إِذَا أَرَادَ أَحَدُكُمْ أَنْ يَذْهَبَ الْخَلَاءَ وَقَامَتِ الصَّلَاةُ، فَلْيَبْدَأْ بِالْخَلَاءِ" [قَالَ أَبُو دَاوُدَ: رَوَى وُهَيْبُ بْنُ خَالِدٍ، وَشُعَيْبُ بْنُ إِسْحَاقَ، وَأَبُو ضَمْرَةَ، هَذَا الْحَدِيثَ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ رَجُلٍ حَدَّثَهُ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَرْقَمَ وَالْأَكْثَرُ الَّذِينَ رَوَوْهُ، عَنْ هِشَامٍ، قَالُوا: كَمَا قَالَ زُهَيْرٌ]

Bize Ahmed b. Yunus, ona Züheyr, ona Hişam b. Urve, ona babası, ona Abdullah b. el-Erkam'ın rivayet ettiğine göre; Abdullah, imamlığını yaptığı bir cemaatle, hacca veya umreye gitmek üzere yola çıkmıştı. Bir gün sabah olunca namaz için kalktı, sonra 'biriniz öne geçsin' diyerek helaya yöneldi ve şunları söyledi: Ben Rasulullah'ın (sav), "Sizden biriniz namaza dururken he­laya gitme ihtiyacı duyarsa, önce helaya gitsin!" dediğini işittim. [Ebu Davud şöyle dedi: Bu hadisi, Vüheyb b. Hâlid, Şuayb b. İshak ve Ebû Damra, Hişam b. Urve'den, o babasından, babasına da bir kişi, ona da Abdullah b. Erkam rivayet etmiştir. Hadisi, Hişam'dan rivayet eden çoğunluk, birinci senetteki Züheyr'in rivayet et­tiği gibi rivayet ettiler.]

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 43, /28

حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ ، عَنْ مُغِيرَةَ ، عَنْ إبْرَاهِيمَ ، قَالَ : قَالَ أَبُو هُرَيْرَةَ : إذَا شَكَّ أَحَدُكُمْ فِي الْبِلَّةِ وَهُوَ فِي الصَّلاَة فَلْيَضَعْ يَدَيه عَلَى الْحَصَى فَلْيَمْسَحْ إحْدَاهُمَا بِالأُخْرَى وَلْيَمْضِ فِي صَلاَتِهِ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Salât 8092, 5/325