حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بن إِبْرَاهِيمَ الدَّبَرِيُّ، أَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، أَنَا مَعْمَرٌ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ، عَنْ أَبِي الأَحْوَصِ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: رَأَى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلِيَّ أَطْمَارًا، فَقَالَ:"هَلْ لَكَ مِنْ مَالٍ؟"، قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ:"مِنْ أَيِّ الْمَالِ؟"، قُلْتُ: مِنْ كُلٍّ قَدْ آتَانِي اللَّهُ، قَالَ:"فَلْتُرَ نِعْمَةُ اللَّهِ وَكَرَامَتُهُ عَلَيْكَ".

Bize İshak b. İbrahim ed-Deberi, ona Abdurrezzak, ona Ma'mer, ona Ebu İshak, ona Ebu'l-Ahves, ona da babası rivayet etmiştir: Rasulullah beni eski elbiseler içinde gördüğünde "senin malın var mı?" diye sordu. Ben de evet dedim. "hangi cins mal" dedi; ben, her türünü Allah bana verdi, diye cevap verdim. Bunun üzerine şöyle buyurdu: "Allah'ın nimeti ve kerameti üzerinde görülsün."

- أَخْبَرَنَا الْفَضْلُ بْنُ الْحُبَابِ الْجُمَحِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُسْلِمُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، قَالَ: حَدَّثَنَا هِشَامٌ الدَّسْتُوَائِيُّ، عَنْ قَتَادَةَ، عَنْ مُطَرِّفِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الشِّخِّيرِ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: أَتَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ يَقْرَأُ: {أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ} ، قَالَ يَقُولُ: " ابْنُ آدَمَ: مَالِي مَالِي، وَهَلْ لَكَ مِنْ مَالِكَ إِلَّا مَا أَكَلْتَ فَأَفْنَيْتَ، أَوْ لَبِسْتَ فَأَبْلَيْتَ، أَوْ تَصَدَّقْتَ فَأَمْضَيْتَ ."

Bize el-Fadl İbnu'l-Hubâb el-Cumahî, ona Müslim İbn İbrâhîm, ona Hişâm ed-Destuvâî, ona Katâde, ona Mutarrif b. Abdullâh İbnu'ş-Şihhîr, ona da babası rivayet etmiştir: Peygamber (sav)'in yanına gitmiştim, elhâkümü't-tekâsür (Çokluk kuruntusu sizi o derece oyaladı ki) suresini okuyordu. Buyurdu ki: "Ademoğlu, malım, malım, der! Halbuki Ey Ademoğlu, yiyip bitirdiğin veya giyip eskittiğin ya da sadaka olarak verip gönderdiğinden başka malından sana ne kalır ki?"

• İbn Hibban Sahih-i İbn Hibban Zekât 3327, 8/120

حَدَّثَنَا بُنْدَارٌ وَأَحْمَدُ بْنُ مَنِيعٍ وَمَحْمُودُ بْنُ غَيْلاَنَ قَالُوا حَدَّثَنَا أَبُو أَحْمَدَ الزُّبَيْرِىُّ عَنْ سُفْيَانَ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنْ أَبِى الأَحْوَصِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ الرَّجُلُ أَمُرُّ بِهِ فَلاَ يَقْرِينِى وَلاَ يُضَيِّفُنِى فَيَمُرُّ بِى أَفَأَجْزِيهِ؟ قَالَ " لاَ أَقْرِهِ " قَالَ وَرَآنِى رَثَّ الثِّيَابِ فَقَالَ " هَلْ لَكَ مِنْ مَالٍ؟ " . قُلْتُ مِنْ كُلِّ الْمَالِ قَدْ أَعْطَانِى اللَّهُ مِنَ الإِبِلِ وَالْغَنَمِ . قَالَ : " فَلْيُرَ عَلَيْكَ " . [ قَالَ أَبُو عِيسَى : وَفِى الْبَابِ عَنْ عَائِشَةَ وَجَابِرٍ وَأَبِى هُرَيْرَةَ . وَهَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ وَأَبُو الأَحْوَصِ اسْمُهُ عَوْفُ بْنُ مَالِكِ بْنِ نَضْلَةَ الْجُشَمِىُّ . وَمَعْنَى قَوْلِهِ ' أَقْرِهِ ' أَضِفْهُ وَالْقِرَى: هُوَ الضِّيَافَةُ .]

Bize Bündâr, Ahmed b. Menî ve Mahmûd b. Ğaylân, onlara Ebu Ahmed ez-Zübeyrî, ona Süfyân, ona Ebu İshâk, ona da Ebu'l-Ahves, babasının (Mâlik b. Nadle el-Cüşemî) şöyle anlattığını nakletti: Rasulullah’a (sav) 'Ey Allah’ın Rasulü! Bir kimseye uğrarım, fakat beni misafir edip ağırlamaz. O da bana uğradığında ben de ona onun yaptığının aynısını yapayım mı?' diye sordum. Rasulullah (sav) "Hayır! Sen onu misafir et ve ağırla" buyurdular. Efendimiz (sav), beni eskimiş elbiseler içerisinde gördü ve "Senin malın var mıdır?" diye sordu. Ben de 'Her türlü maldan, deve ve koyundan Allah bana bolca vermiştir' dedim. Bunun üzerine Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: "Öyleyse bu nimetin izi üzerinde görünsün." [Tirmizî: Bu konuda Âişe, Câbir ve Ebu Hüreyre’den de hadis rivâyet edilmiştir. Bu hadis, hasen-sahihtir. Ebu Ahves’in ismi, Avf b. Malik b. Nadle el Cüşemî’dir. “Akrihî” kelimesi, onu misafir et, ağırla anlamına gelir. “el-Kırâ” kelimesi de misafiri ağırlamak anlamına gelir.]

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Birr ve's-sıla 63, 4/364