حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ جَابِرِ بْنِ صُبْحٍ قَالَ سَمِعْتُ خِلاَسًا الْهَجَرِىَّ قَالَ سَمِعْتُ عَائِشَةَ - رضى الله عنها - تَقُولُ "كُنْتُ أَنَا وَرَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم نَبِيتُ فِى الشِّعَارِ الْوَاحِدِ وَأَنَا حَائِضٌ طَامِثٌ فَإِنْ أَصَابَهُ مِنِّى شَىْءٌ غَسَلَ مَكَانَهُ وَلَمْ يَعْدُهُ وَإِنْ أَصَابَ - تَعْنِى ثَوْبَهُ - مِنْهُ شَىْءٌ غَسَلَ مَكَانَهُ وَلَمْ يَعْدُهُ وَصَلَّى فِيهِ."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Nikah 47, /501

حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ ، قَالَ : أَخْبَرَنَا حَجَّاجٌ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَعَطَاءٍ : أَنَّهُمَا لَمْ يَرَيَا بِدَمِ الْبَرَاغِيثِ وَالْبَعُوضِ بَأْسًا.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 2031, 2/284

عبد الرزاق عن الحسن بن عمارة عن الحكم بن عتيبة عن أبي عمر عن ابن عباس أنه كان يغسل أثر المحاجم.

• Abdürrezzak b. Hemmam Musannef Tahâret 700, 1/180

حَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللهِ بْنُ مُوسَى ، عَنْ حَنْظَلَةَ ، عَنْ طَاوُوسٍ ؛ أَنَّهُ كَانَ لا يَرَى فِي الدَّمِ السَّائِلِ وُضُوءًا يَغْسِلُ عَنْهُ الدَّمَ ثُمَّ حَسْبُهُ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1479, 2/125

حَدَّثَنَا ابْنُ فُضَيْلٍ ، عَنِ الْعَلاَءِ ، قَالَ : سَأَلْتُ سَعِيدَ بْنَ جُبَيْرٍ ، فَقُلْتُ : إنِّي أَتَوَضَّأُ وَآخُذُ الدَّلْوَ فَأَسْتَقِي بِهِ فَيَخْدِشُنِي الْحَبْلُ ، أَوْ يُصِيبُنِي الْخَدْشُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الدَّمُ ؟ قَالَ : اغْسِلْهُ وَلا تَتَوَضَّأْ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1480, 2/125

حَدَّثَنَا حَرَمِيُّ بْنُ عُمَارَةَ ، عَنْ أَبِي خَلْدَةَ ، قَالَ : رَأَيْتُ أَبَا سَوَّارٍ الْعَدَوِيَّ عَصَرَ بَثْرَةً ثُمَّ صَلَّى وَلَمْ يَتَوَضَّأْ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1483, 2/125

حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ , قَالَ : أَخْبَرَنَا أَشْعَثُ بْنُ سَوَّارٍ ، عَنِ الْحَسَنِ ، أَنَّهُ قَالَ : كَانَ الْحَسَنُ لا يَرَى بِدَمِ الذُّبَابِ وَالْبَعُوضِ وَالْبَرَاغِيثِ بَأْسًا.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 2032, 2/284

حَدَّثَنَا وَكِيعٌ ، عَنْ رَبِيعٍ ، عَنِ الْحَسَنِ ؛ فِي الرَّجُلِ يَذْبَحُ الْبَعِيرَ أَوْالشَّاةَ ، قَالَ : إِنْ أَصَابَهُ دَمٌ غَسَلَهُ ، وَلَيْسَ عَلَيْهِ وُضُوءٌ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 2104, 2/302

حَدَّثَنَا مُصْعَبُ بْنُ الْمِقْدَامِ ، عَنْ زَائِدَةَ ، عَنِ مُغِيرَةِ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ ، قَالَ : إِذَا تَوَضَّأَ الرَّجُلُ ثُمَّ ذَبَحَ شَاةً لَمْ يَقْطَعْ ذَلِكَ طَهُورَهُ ، وَإِنْ أَصَابَهُ دَمٌ غَسَلَهُ ، وَإِنْ لَمْ يُصِبْهُ دَمٌ فَلاَ شَيْءَ عَلَيْهِ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 2105, 2/302

حَدَّثَنَا أَبُو تَوْبَةَ الرَّبِيعُ بْنُ نَافِعٍ حَدَّثَنَا ابْنُ الْمُبَارَكِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ حَدَّثَنِى صَدَقَةُ بْنُ يَسَارٍ عَنْ عَقِيلِ بْنِ جَابِرٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ: " خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم - يَعْنِى فِى غَزْوَةِ ذَاتِ الرِّقَاعِ - فَأَصَابَ رَجُلٌ امْرَأَةَ رَجُلٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ فَحَلَفَ أَنْ لاَ أَنْتَهِى حَتَّى أُهَرِيقَ دَمًا فِى أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ فَخَرَجَ يَتْبَعُ أَثَرَ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَنَزَلَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم مَنْزِلاً فَقَالَ: 'مَنْ رَجُلٌ يَكْلَؤُنَا.' فَانْتَدَبَ رَجُلٌ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَرَجُلٌ مِنَ الأَنْصَارِ فَقَالَ: 'كُونَا بِفَمِ الشِّعْبِ.' قَالَ فَلَمَّا خَرَجَ الرَّجُلاَنِ إِلَى فَمِ الشِّعْبِ اضْطَجَعَ الْمُهَاجِرِىُّ وَقَامَ الأَنْصَارِىُّ يُصَلِّى وَأَتَى الرَّجُلُ فَلَمَّا رَأَى شَخْصَهُ عَرَفَ أَنَّهُ رَبِيئَةٌ لِلْقَوْمِ فَرَمَاهُ بِسَهْمٍ فَوَضَعَهُ فِيهِ فَنَزَعَهُ حَتَّى رَمَاهُ بِثَلاَثَةِ أَسْهُمٍ ثُمَّ رَكَعَ وَسَجَدَ ثُمَّ انْتَبَهَ صَاحِبُهُ فَلَمَّا عَرَفَ أَنَّهُمْ قَدْ نَذِرُوا بِهِ هَرَبَ وَلَمَّا رَأَى الْمُهَاجِرِىُّ مَا بِالأَنْصَارِىِّ مِنَ الدَّمِ قَالَ: سَبْحَانَ اللَّهِ أَلاَ أَنْبَهْتَنِى أَوَّلَ مَا رَمَى قَالَ: كُنْتُ فِى سُورَةٍ أَقْرَأُهَا فَلَمْ أُحِبَّ أَنْ أَقْطَعَهَا."

Bize Ebu Tevbe Rabî' b. Nâfî', ona Abdullah b. Mübarek, ona Muhammed b. İshak, ona Sadaka b. Yesar, ona Akîl b. Cabir, ona Cabir b. Abdullah şöyle demiştir: "Rasulullah'la (sav) beraber Zâtürrikâ' Gazvesi'ne çıkmıştık. Müslümanlardan biri, müşriklerden birinin karısını öldürdü. Müşrik, Muhammed'in ashabından birinin kanını dökmedikçe peşlerini bırakmayacağına yemin etti. Rasulullah'ın (sav) izlerini takip etti. Rasulullah (sav), bir yerde konaklamıştı. Bize 'kim bizi korur?' diye sordu. Ensar ve muhacirden birer kişi görevi üstlendi. Rasulullah onlara 'dağ yolunun geçidinde durun' dedi. Bu iki kişi dağ yolunun ağzına vardıklarında muhacir olanı uzandı, ensardan olanı da kalkıp namaza durdu. Müşrik geldi, namaz kılan ensardan olanın karartısını görünce, onun ordunun nöbetçisi olduğunu anladı. Okunu fırlattı ve bedenine isabet ettirdi. Ensar, oku bedeninden çıkardı. Müşrik bu şekilde üç defa ok attı. Ensar, namazına devam ederek rükû ve secdesini yaptı. Sonra arkadaşı uyandı. Müşrik, bekçilerin kendisini fark edip yerini bildiklerini anlayınca kaçtı. Muhacir olan, ensardan olanın üzerinde kanı görünce hayretle Sübhanallah! İlk oku attığında beni uyandıraydın ya, dedi. Ensari de ben bir sure okuyordum, onu kesmek istemedim dedi."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 79, /52