785 Kayıt Bulundu.
Bana Mâlik’in belağ lafzı ile şöyle anlattığı rivayet edilmiştir: Hz. Aişe (ra) oruçlu iken bir yoksul kendisinden yardım istedi. Evinde yufka dışında bir şey yoktu. Azatlı cariyesine “Onu yoksula ver.” dedi. Cariye: “İftar edeceğin başka bir şey yok.” deyince, Hz. Ayşe (ra) “Ekmeği ona ver” dedi. Cariye der ki: Hz. Ayşe’nin emrini yerine getirdim. Akşam olunca ev halkından biri -veya bir insan- bize yufka ekmeğe sarılmış bir koyun eti hediye etti. Mü'minlerin annesi Aişe (ra) beni çağırıp “Bunu ye! Bu senin (vermek istemediğin) ekmeğinden daha hayırlıdır.” dedi.
Açıklama: Rivayet muallaktır; musannif ile Hz. Aişe arasında inkita vardır.
Bize İshak b. İbrahim, ona Abde b. Süleyman, ona Hişam (b. Urve), ona babası (Urve b. Zübeyr) Hz. Ayşe’nin şöyle dediğini rivayet etti: Müslümanlar Hz. Peygamber'in (sav) hoşnutluğunu kazanmak maksadıyla hediyelerini getirmek için benim günümü beklerlerdi.