حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ دَاوُدَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَابِرٍ عَنْ قَيْسِ بْنِ طَلْقٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: كُنْتُ جَالِسًا عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَسَأَلَهُ رَجُلٌ فَقَالَ: مَسِسْتُ ذَكَرِي أَوْ الرَّجُلُ يَمَسُّ ذَكَرَهُ فِي الصَّلَاةِ عَلَيْهِ الْوُضُوءُ؟ قَالَ: "لَا إِنَّمَا هُوَ مِنْكَ"

Bize Musa b. Davud, ona Muhammed b. Cabir, ona Kays b. Talk, ona da babası (Talk b. Ali) şöyle rivayet etmiştir: Hz. Peygamber'in (sav) yanında oturuyordum, biri ona, 'Namazdayken cinsel organıma dokunsam ya da bir kişi cinsel organına dokunsa abdest alması gerekir mi?' diye sordu. Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Hayır, o (organın) senden bir parçadır."

Açıklama: Hadis metin olarak hasendir. İsnad olarak Muhammed b. Câbir'in zayıf olmasından dolayı zayıftır.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Talk b. Ali 16401, 5/581

حَدَّثَنَا قُرَّانُ بْنُ تَمَّامٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَابِرٍ عَنْ قَيْسِ بْنِ طَلْقٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ رَجُلٌ: يَا رَسُولَ اللَّهِ أَيَتَوَضَّأُ أَحَدُنَا إِذَا مَسَّ ذَكَرَهُ فِي الصَّلَاةِ قَالَ: "هَلْ هُوَ إِلَّا مِنْكَ أَوْ بَضْعَةٌ مِنْكَ"

Bize Kurrân b. Temmam, ona Muhammed b. Cabir, ona Kays b. Talk, ona da babası (Talk b. Ali) şöyle rivayet etmiştir: Bir adam Hz. Peygamber'e geldi ve Ey Allah'ın elçisi! Birimiz cinsel organına dokunduğunda abdest alması gerekir mi? diye sordu. Hz. Peygamber (sav) "O, senden ya da senin bir parçan değil mi?" diye cevap verdi.

Açıklama: Hadis metin olarak hasen olmakla beraber isnad olarak zayıftır. Çünkü isnadda yer alan Muhammed b. Câbir zayıf bir ravidir.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Talk b. Ali 16404, 5/582

513- حدثنا هشيم قال أخبرنا يونس عن الحسن أنه كان لا يرى في اللمس باليد وضوء

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 513, 1/393

حَدَّثَنَا ابْنُ عُلَيَّةَ ، عَنْ سَلَمَةَ بْنِ عَلْقَمَةَ ، عَنِ ابْنِ سِيرِينَ ، قَالَ : سَأَلْتُ عَبِيْدَةَ عَنْ قَوْلِهِ : {أَوْ لاَمَسْتُمَ النِّسَاءَ} ؟ فَقَالَ بِيَدِهِ فَظَنَنْت مَا عَنَى فَلَمْ أَسْأَلْهُ ، قَالَ : وَنُبِّئْتُ أَنَّ ابْنَ عُمَرَ كَانَ إذَا مَسَّ فَرْجَهُ تَوَضَّأَ ، قَالَ مُحَمَّدٌ : فَظَنَنْت أَنَّ قَوْلَ ابْنِ عُمَرَ وَقَوْلَ عَبِيْدَةَ شَيْءٌ وَاحِدٌ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1738, 2/199

حَدَّثَنَا إسْمَاعِيلُ ابْنُ عُلَيَّةَ ، عَنْ أَيُّوبَ ، عَنْ نَافِعٍ ؛ أَنَّ ابْنَ عُمَرَ صَلَّى يَوْمًا مِنَ الضُّحَى ، وَقَالَ : إنِّي كُنْتُ مَسِسْت ذَكَرِي فَنَسِيتُ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1743, 2/200

حَدَّثَنَا مُعْتَمِرٌ ، عَنْ بُرْدٍ ، عَنْ مَكْحُولٍ ، قَالَ : إذَا أَمْسَكَ ذَكَرَهُ تَوَضَّأَ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1740, 2/200

حَدَّثَنَا وَكِيعٌ ، عَنْ إسْمَاعِيلَ بْنِ أَبِي خَالِدٍ ، عَنِ الزُّبَيْرِ بْنِ عَدِيٍّ ، عَنْ مُصْعَبِ بْنِ سَعْدٍ ، قَالَ : كُنْتُ أُمْسِكُ عَلَى أَبِي في الْمُصْحَف ، فَأَدْخَلْتُ يَدَيَّ هَكَذَا - يَعْنِي : مَسَّ ذَكَرَهُ - فَقَالَ لَهُ : تَوَضَّأْ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1742, 2/200

حَدَّثَنَا مَعْنُ بْنُ عِيسَى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللهِ ابْنِ أَخِي الزُّهْرِيِّ قَالَ : سَمِعْتُ الزُّهْرِيِّ يَقُولُ : مَنْ مَسَّ ذَكَرَهُ تَوَضَّأَ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1746, 2/201

حَدَّثَنَا شَبَابَةُ , قَالَ : حدَّثَنَا شُعْبَةُ ، عَنْ قَتَادَةَ ، عَنْ عَطَاءٍ ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ وَابْنِ عُمَرَ قَالاَ : مَنْ مَسَّ ذَكَرَهُ تَوَضَّأَ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1747, 2/201

حَدَّثَنَا غُنْدَرٌ ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ خُضَيْرٍ ، قَالَ : سُئِلَ طَاوُوس عَنْ مَسِّ الذَّكَرِ وَالرَّجُلُ فِي الصَّلاَةِ ؟ فَقَالَ : أُفَّ أُفَّ ! وَلِمَ يَمَسُّهُ ؟! يَتَوَضَّأ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Tahâret 1748, 2/201