Giriş

Bize Ahmed b. Muhammed b. Hanbel, ona Yahya b. Said, ona Şu'be, ona Ebu't-Teyyâh, ona Mutarrif, ona da İbn Mugaffel şöyle demiştir: "Rasulullah (sav) köpeklerin öldürülmesini emretti. Sonra 'Bu insanların köpeklerle ne işi var?' buyurdu. Koyun ve av köpeğinin öldürülmemesine ruhsat verdi. Sonra şöyle buyurdu: 'Köpek bir kabı yaladığı zaman onu yedi kez yıkayın, sekizincide toprakla ovun." [Ebu Davud dedi ki: "İbn Mugaffel böyle dedi."]


Açıklama: "Bu insanların köpeklerle ne işi var" ifadesiyle onların kendi hallerine bırakılmasına işaret edilmektedir. Hz. Peygamber'in köpeklerin öldürülmesini emretmesi, kuduz ve benzeri salgınlar nedeniyledir. Hayat normale döndüğünde, bu uygulamaya son verilmiştir. Bu sebeple sahabe ve daha sonraki alimler arasında köpeklerin öldürüleceğine dair bir anlayış bulunmamaktadır. Yaladığı kabın biri toprakla olmak şartıyla yedi kez yıkanmasına yapılan vurgu, insanların özel yaşam alanının dışında tutulmasına yönelik beyan olarak anlaşılmıştır. Bu nedenle ihtiyaç odaklı bakımına izin verilirken, eve sokulması uygun görülmemiştir.

    Öneri Formu
1407 D000074 Ebu Davud, Taharet, 37

Bize Abdullah b. Mesleme el-Ka'nebî, ona Malik, ona İshak b. Abdullah b. Ebu Talha, ona Humeyde bt. Ubeydullah b. Rifâ'a, ona Kebşe bt. Ka'b b. Malik -İbn Ebu Katade'nin zevcesiydi- şöyle demiştir: Ebu Katade, Kebşe'nin yanına geldiğinde Kebşe ona abdest suyu getirdi. O esnada bir kedi gelip o sudan içmeye başlayınca Ebu Katade, kabı eğdi ve kedi sudan içti. 'Ebu Katade, benim kendisine baktığımı görünce, 'Ey kardeşimin kızı! Şaşırdın mı?' dedi. 'Evet' dedim. O da bana Rasulullah'tan naklen şöyle dedi: "Kedi (pis necis) değildir. Onlar sizin etrafınızda yaşayan hayvanlardandır."


    Öneri Formu
1435 D000075 Ebu Davud, Taharet, 38


Açıklama: Hadis sahih olup iki tane isnadı vardır. Birincisi;أَخْبَرَنَا مُحَمَّدٌ عَنْ مُوسَى بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ şeklinde ikincisi de مُحَمَّدٌ عَنْ أَبِي الزِّنَادِ عَنِ الْأَعْرَجِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ şeklindedir. Muhammed b. İshâk hasenü'l-hadistir. Bu hadisin Ebû Hureyre'den gelen sahih bir tarîki daha vardır. 7547 numaralı hadistir.

    Öneri Formu
50521 HM010508 İbn Hanbel, II, 500


Açıklama: İsnad Ebû Âmir el-Hazzâz dolayısıyla hasendir. O Müslim'in ricâlindendir.

    Öneri Formu
51279 HM010738 İbn Hanbel, II, 520


    Öneri Formu
50657 HM010592 İbn Hanbel, II, 507


    Öneri Formu
64494 HM017242 İbn Hanbel, IV, 123


    Öneri Formu
64512 HM017246 İbn Hanbel, IV, 124


    Öneri Formu
64524 HM017258 İbn Hanbel, IV, 124


    Öneri Formu
64535 HM017269 İbn Hanbel, IV, 125


    Öneri Formu
280628 B003318-2 Buhari, Bed'ü'l-Halk, 16