حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِىٍّ وَمَخْلَدُ بْنُ خَالِدٍ - الْمَعْنَى - قَالاَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ - قَالَ مَخْلَدٌ عَنْ مَعْمَرٍ - عَنْ أَيُّوبَ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ "أَنَّ امْرَأَةً مَخْزُومِيَّةً كَانَتْ تَسْتَعِيرُ الْمَتَاعَ وَتَجْحَدُهُ فَأَمَرَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم بِهَا فَقُطِعَتْ يَدُهَا." [قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ جُوَيْرِيَةُ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَوْ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ زَادَ فِيهِ وَأَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم قَامَ خَطِيبًا فَقَالَ "هَلْ مِنِ امْرَأَةٍ تَائِبَةٍ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَرَسُولِهِ." ثَلاَثَ مَرَّاتٍ وَتِلْكَ شَاهِدَةٌ فَلَمْ تَقُمْ وَلَمْ تَتَكَلَّمْ. قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَرَوَاهُ ابْنُ غَنْجٍ عَنْ نَافِعٍ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ قَالَ فِيهِ فَشَهِدَ عَلَيْهَا.]

Bize Hasan b. Ali ve Mahled b. Halid, o ikisine Abdürrezzak, bize Mamer -Mahled, ona Mamer-, ona Eyyüb, ona Nafi, ona da İbn Ömer (ra) şöyle demiştir: "Mahzûm kabilesinden bir kadın, eşya ödünç alır sonra da onu inkâr ederdi. Rasulullah (sav) emretti ve kadının eli kesildi." [Ebu Davud der ki: Bu hadisi Cüveyriye, ona Nafi'den ona da İbn Ömer veya Safiyye bt. Ebu Ubeyd rivayet etti ve rivayetinde şunları da ilave etti: "Rasulullah (sav) hitap için kalkıp 'Allah'a tövbe eden, Rasulullah'tan özür dileyen bir kadın var mı?' buyurdu. Rasulullah bu sözü üç kez tekrarladı. Kadın da orada hazır olduğu halde kalkıp bir şey demedi. Yine Bu hadisi İbn Ğanc, Nafi'den o da Safiyye bt. Ebu Ubeyd'den rivayet etti ve rivayetinde: '(Rasulullah) kadının aleyhine şahitlikte bulundu' dedi.]

Açıklama: Musannif ile Cüveyriye arasında inkita vardır.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 15, /1002

حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِىٍّ وَمَخْلَدُ بْنُ خَالِدٍ - الْمَعْنَى - قَالاَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ - قَالَ مَخْلَدٌ عَنْ مَعْمَرٍ - عَنْ أَيُّوبَ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ "أَنَّ امْرَأَةً مَخْزُومِيَّةً كَانَتْ تَسْتَعِيرُ الْمَتَاعَ وَتَجْحَدُهُ فَأَمَرَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم بِهَا فَقُطِعَتْ يَدُهَا." [قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ جُوَيْرِيَةُ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَوْ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ زَادَ فِيهِ وَأَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم قَامَ خَطِيبًا فَقَالَ "هَلْ مِنِ امْرَأَةٍ تَائِبَةٍ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَرَسُولِهِ." ثَلاَثَ مَرَّاتٍ وَتِلْكَ شَاهِدَةٌ فَلَمْ تَقُمْ وَلَمْ تَتَكَلَّمْ. قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَرَوَاهُ ابْنُ غَنْجٍ عَنْ نَافِعٍ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ قَالَ فِيهِ فَشَهِدَ عَلَيْهَا.]

Bize Hasan b. Ali ve Mahled b. Halid, o ikisine Abdürrezzak, bize Mamer -Mahled, ona Mamer-, ona Eyyüb, ona Nafi, ona da İbn Ömer (ra) şöyle demiştir: "Mahzûm kabilesinden bir kadın, eşya ödünç alır sonra da onu inkâr ederdi. Rasulullah (sav) emretti ve kadının eli kesildi." [Ebu Davud der ki: Bu hadisi Cüveyriye, ona Nafi'den ona da İbn Ömer veya Safiyye bt. Ebu Ubeyd rivayet etti ve rivayetinde şunları da ilave etti: "Rasulullah (sav) hitap için kalkıp 'Allah'a tövbe eden, Rasulullah'tan özür dileyen bir kadın var mı?' buyurdu. Rasulullah bu sözü üç kez tekrarladı. Kadın da orada hazır olduğu halde kalkıp bir şey demedi. Yine Bu hadisi İbn Ğanc, Nafi'den o da Safiyye bt. Ebu Ubeyd'den rivayet etti ve rivayetinde: '(Rasulullah) kadının aleyhine şahitlikte bulundu' dedi.]

Açıklama: Musannif ile Cüveyriye arasında inkita vardır.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 15, /1002

حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِىٍّ وَمَخْلَدُ بْنُ خَالِدٍ - الْمَعْنَى - قَالاَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ - قَالَ مَخْلَدٌ عَنْ مَعْمَرٍ - عَنْ أَيُّوبَ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ "أَنَّ امْرَأَةً مَخْزُومِيَّةً كَانَتْ تَسْتَعِيرُ الْمَتَاعَ وَتَجْحَدُهُ فَأَمَرَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم بِهَا فَقُطِعَتْ يَدُهَا." [قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ جُوَيْرِيَةُ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَوْ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ زَادَ فِيهِ وَأَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم قَامَ خَطِيبًا فَقَالَ "هَلْ مِنِ امْرَأَةٍ تَائِبَةٍ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَرَسُولِهِ." ثَلاَثَ مَرَّاتٍ وَتِلْكَ شَاهِدَةٌ فَلَمْ تَقُمْ وَلَمْ تَتَكَلَّمْ. قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَرَوَاهُ ابْنُ غَنْجٍ عَنْ نَافِعٍ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ قَالَ فِيهِ فَشَهِدَ عَلَيْهَا.]

Bize Hasan b. Ali ve Mahled b. Halid, o ikisine Abdürrezzak, bize Mamer -Mahled, ona Mamer-, ona Eyyüb, ona Nafi, ona da İbn Ömer (ra) şöyle demiştir: "Mahzûm kabilesinden bir kadın, eşya ödünç alır sonra da onu inkâr ederdi. Rasulullah (sav) emretti ve kadının eli kesildi." [Ebu Davud der ki: Bu hadisi Cüveyriye, ona Nafi'den ona da İbn Ömer veya Safiyye bt. Ebu Ubeyd rivayet etti ve rivayetinde şunları da ilave etti: "Rasulullah (sav) hitap için kalkıp 'Allah'a tövbe eden, Rasulullah'tan özür dileyen bir kadın var mı?' buyurdu. Rasulullah bu sözü üç kez tekrarladı. Kadın da orada hazır olduğu halde kalkıp bir şey demedi. Yine Bu hadisi İbn Ğanc, Nafi'den o da Safiyye bt. Ebu Ubeyd'den rivayet etti ve rivayetinde: '(Rasulullah) kadının aleyhine şahitlikte bulundu' dedi.]

Açıklama: Bu hadiste Rasulullah'ın (sav) tövbe istemesi, hırsızlık olmaksızın ödünç alınan malı inkar eden kimseden tövbenin, idari erk tarafından kabul edileceğini gerektirir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 15, /1002

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ رُمْحٍ الْمِصْرِىُّ أَنْبَأَنَا اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ قُرَيْشًا أَهَمَّهُمْ شَأْنُ الْمَرْأَةِ الْمَخْزُومِيَّةِ الَّتِى سَرَقَتْ فَقَالُوا مَنْ يُكَلِّمُ فِيهَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالُوا وَمَنْ يَجْتَرِئُ عَلَيْهِ إِلاَّ أُسَامَةُ بْنُ زَيْدٍ حِبُّ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَكَلَّمَهُ أُسَامَةُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « أَتَشْفَعُ فِى حَدٍّ مِنْ حُدُودِ اللَّهِ » . ثُمَّ قَامَ فَاخْتَطَبَ فَقَالَ « يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا هَلَكَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ أَنَّهُمْ كَانُوا إِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الشَّرِيفُ تَرَكُوهُ وَإِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الضَّعِيفُ أَقَامُوا عَلَيْهِ الْحَدَّ وَأَيْمُ اللَّهِ لَوْ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ سَرَقَتْ لَقَطَعْتُ يَدَهَا » . قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ رُمْحٍ سَمِعْتُ اللَّيْثَ بْنَ سَعْدٍ يَقُولُ قَدْ أَعَاذَهَا اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ تَسْرِقَ وَكُلُّ مُسْلِمٍ يَنْبَغِى لَهُ أَنْ يَقُولَ هَذَا .

Bize Muhammed b. Rumh el-Mısrî, ona el-Leys b. Sa'd, ona İbn ihab, ona Urve, ona da Âişe (r.anha) şöyle demiştir: "Mahzûm oğulları kabilesinden hırsızlık eden kadının durumuna Kureyş çok üzüldü ve 'bu kadın hakkında Rasulullah (sav) ile kim konuşabilir' diye soruşturdular, sonunda 'Bunu Rasulullah (sav) ile ancak onun sevdiği olan Usame b. Zeyd konuşmaya cesaret edebilir?' dediler. Usame de (kadının affı veya cezasının paraya çevrilmesi için) Hz. Peygamber (sav) ile konuştu. Rasulullah (sav) 'Sen Allah'ın (koyduğu) hadlerinden birisinin (terkedilmesi) hakkında mı aracı oluyorsun?' diyerek onu kınadı. Sonra kalktı ve (halka) yüksek sesle hitabede bulunarak 'ey insanlar, Sizden öncekiler -İsrail oğulları- kuvvetli adam aralarında hırsızlık ettiği zaman onu cezalandırmayı terk ettikleri, zayıf adam aralarında hırsızlık ettiği zaman da ona had cezası uyguladıkları için helak oldular. Allah'a and olsun ki eğer Muhammed'in kızı Fâtıma da çalmış olsa şüphesiz ben onun da elini keserdim' buyurdu." [Muhammed b. Rumh der ki: Ben Leys b. Sa'd'ı “Allah, Hz. Peygamber'in (sav) kızı Fâtıma'yı hırsızlık etmekten şüphesiz korumuştur” sözünü söylerken işittim. Her Müslüman da bunu söylemelidir.]

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Hudûd 6, /411

حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ عَمَّارٍ حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ يَحْيَى حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ أَبِى طَلْحَةَ سَمِعْتُ أَبَا الْمُنْذِرِ - مَوْلَى أَبِى ذَرٍّ - يَذْكُرُ أَنَّ أَبَا أُمَيَّةَ حَدَّثَهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أُتِىَ بِلِصٍّ فَاعْتَرَفَ اعْتِرَافًا وَلَمْ يُوجَدْ مَعَهُ الْمَتَاعُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « مَا إِخَالُكَ سَرَقْتَ » . قَالَ بَلَى . ثُمَّ قَالَ « مَا إِخَالُكَ سَرَقْتَ » . قَالَ بَلَى . فَأَمَرَ بِهِ فَقُطِعَ . فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم « قُلْ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ » . قَالَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ . قَالَ « اللَّهُمَّ تُبْ عَلَيْهِ » . مَرَّتَيْنِ .

Bize Hişam b. Ammar, ona Said b. Yahya, ona Hammad b. Seleme, ona İshak b. Ebu Talha, ona Ebu Zer azatlısı Ebu Münzir, ona da Ebu Ümeyye şöyle rivayet etmiştir: "Bir hırsız, Rasulullah'ın (sav) huzuruna getirildi. Hırsız suçunu açıkça kabul etti, ama çalınan eşya onun yanında bulunamadı. Bunun üzerine Rasulullah (sav) 'Senin çaldığını zannetmiyorum' buyurdu. Hırsız 'yok ben çaldım' dedi. Sonra Rasulullah (sav) tekrar 'Senin çaldığını sanmıyorum' buyurdu. Hırsız 'çaldım' dedi. Bunun üzerine Rasulullah'ın (sav) emretti, onun eli kesildi. Sonra Peygamber (sav) hırsıza hitaben 'Estağfirullah ve etûbu ileyh (Allah’tan bağışlanma dilerim ve O’na tövbe ederim), diyerek tevbe et' buyurdu. Hırsız 'Estağfirullah ve etûbu ileyh' (Allah’tan bağışlanma dilerim ve O’na tövbe ederim)' dedi. Resûl-i Ekrem (sav) de iki kez 'Allah'ım onun tövbesini kabul eyle' diye dua etti."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Hudûd 29, /419

حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِىٍّ وَمَخْلَدُ بْنُ خَالِدٍ - الْمَعْنَى - قَالاَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ - قَالَ مَخْلَدٌ عَنْ مَعْمَرٍ - عَنْ أَيُّوبَ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ "أَنَّ امْرَأَةً مَخْزُومِيَّةً كَانَتْ تَسْتَعِيرُ الْمَتَاعَ وَتَجْحَدُهُ فَأَمَرَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم بِهَا فَقُطِعَتْ يَدُهَا." [قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ جُوَيْرِيَةُ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَوْ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ زَادَ فِيهِ وَأَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم قَامَ خَطِيبًا فَقَالَ "هَلْ مِنِ امْرَأَةٍ تَائِبَةٍ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَرَسُولِهِ." ثَلاَثَ مَرَّاتٍ وَتِلْكَ شَاهِدَةٌ فَلَمْ تَقُمْ وَلَمْ تَتَكَلَّمْ. قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَرَوَاهُ ابْنُ غَنْجٍ عَنْ نَافِعٍ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ قَالَ فِيهِ فَشَهِدَ عَلَيْهَا.]

Bize Hasan b. Ali ve Mahled b. Halid, o ikisine Abdürrezzak, bize Mamer -Mahled, ona Mamer-, ona Eyyüb, ona Nafi, ona da İbn Ömer (ra) şöyle demiştir: "Mahzûm kabilesinden bir kadın, eşya ödünç alır sonra da onu inkâr ederdi. Rasulullah (sav) emretti ve kadının eli kesildi." [Ebu Davud der ki: Bu hadisi Cüveyriye, ona Nafi'den ona da İbn Ömer veya Safiyye bt. Ebu Ubeyd rivayet etti ve rivayetinde şunları da ilave etti: "Rasulullah (sav) hitap için kalkıp 'Allah'a tövbe eden, Rasulullah'tan özür dileyen bir kadın var mı?' buyurdu. Rasulullah bu sözü üç kez tekrarladı. Kadın da orada hazır olduğu halde kalkıp bir şey demedi. Yine Bu hadisi İbn Ğanc, Nafi'den o da Safiyye bt. Ebu Ubeyd'den rivayet etti ve rivayetinde: '(Rasulullah) kadının aleyhine şahitlikte bulundu' dedi.]

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 15, /1002

حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِىٍّ وَمَخْلَدُ بْنُ خَالِدٍ - الْمَعْنَى - قَالاَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ - قَالَ مَخْلَدٌ عَنْ مَعْمَرٍ - عَنْ أَيُّوبَ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ "أَنَّ امْرَأَةً مَخْزُومِيَّةً كَانَتْ تَسْتَعِيرُ الْمَتَاعَ وَتَجْحَدُهُ فَأَمَرَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم بِهَا فَقُطِعَتْ يَدُهَا." [قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ جُوَيْرِيَةُ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَوْ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ زَادَ فِيهِ وَأَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم قَامَ خَطِيبًا فَقَالَ "هَلْ مِنِ امْرَأَةٍ تَائِبَةٍ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَرَسُولِهِ." ثَلاَثَ مَرَّاتٍ وَتِلْكَ شَاهِدَةٌ فَلَمْ تَقُمْ وَلَمْ تَتَكَلَّمْ. قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَرَوَاهُ ابْنُ غَنْجٍ عَنْ نَافِعٍ عَنْ صَفِيَّةَ بِنْتِ أَبِى عُبَيْدٍ قَالَ فِيهِ فَشَهِدَ عَلَيْهَا.]

Bize Hasan b. Ali ve Mahled b. Halid, o ikisine Abdürrezzak, bize Mamer -Mahled, ona Mamer-, ona Eyyüb, ona Nafi, ona da İbn Ömer (ra) şöyle demiştir: "Mahzûm kabilesinden bir kadın, eşya ödünç alır sonra da onu inkâr ederdi. Rasulullah (sav) emretti ve kadının eli kesildi." [Ebu Davud der ki: Bu hadisi Cüveyriye, ona Nafi'den ona da İbn Ömer veya Safiyye bt. Ebu Ubeyd rivayet etti ve rivayetinde şunları da ilave etti: "Rasulullah (sav) hitap için kalkıp 'Allah'a tövbe eden, Rasulullah'tan özür dileyen bir kadın var mı?' buyurdu. Rasulullah bu sözü üç kez tekrarladı. Kadın da orada hazır olduğu halde kalkıp bir şey demedi. Yine Bu hadisi İbn Ğanc, Nafi'den o da Safiyye bt. Ebu Ubeyd'den rivayet etti ve rivayetinde: '(Rasulullah) kadının aleyhine şahitlikte bulundu' dedi.]

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 15, /1002