Giriş


Açıklama: Bu hadîs her şeyden önce kaderin varlığını ve ona iman etmenin gereğini ifade etmektedir. Kaydetmek gerekir ki kader, kulun yazılanı yapmaya mecbur olduğunu değil, yapacağı fiillerin Allah’ın ilminde malum olduğunu gösterir. Bir anlamda kader, Kadir’in kudretinin ve ilminin delilidir.

    Öneri Formu
32324 B004738 Buhari, Tefsir, (Tâhâ) 3


    Öneri Formu
48021 HM007843 İbn Hanbel, II, 288


    Öneri Formu
48119 HM009084 İbn Hanbel, II, 392


    Öneri Formu

Bize Hişâm b. Ammâr ile Yakub b. Humeyd b. Kâsib, onlara Süfyân b. Uyeyne, ona Amr b. Dînâr, ona Tavus, ona da Ebu Hureyre (ra.) Rasulullah’ın (sav.) şöyle buyurduğunu haber verdi: "Âdem ile Musa tartıştılar. Musa, Âdem’e “ey Âdem, sen babamızsın, ama işlediğin günahla bizi zarara uğrattın ve cennetten çıkarttın” dedi. Âdem de cevaben “ey Musa, Allah, insanlar içinden konuşmak üzere seni seçti, senin için eliyle Tevrat’ı yazdı. Böyleyken, Cenâb-ı Hakk’ın, beni yaratmadan kırk yıl önce hakkımda takdir buyurmuş olduğu bir şeyden dolayı beni kınıyor musun?” dedi. Böylece Âdem, Musa’yı susturdu. Böylece Âdem, Musa’yı susturdu. Böylece Âdem, Musa’yı susturdu." Hz. Peygamber (sav) son cümleyi üç defa tekrar etti.


    Öneri Formu
279303 İM000080-2 İbn Mâce, Sunne, 10


Açıklama: Hadis mütabileriyle birlikte sahihtir.

    Öneri Formu
70127 HM021440 İbn Hanbel, V, 122


    Öneri Formu
32322 B004736 Buhari, Tefsir, (Tâhâ) 1


    Öneri Formu
33639 D004702 Ebu Davud, Sünne, 16


    Öneri Formu
47242 HM007623 İbn Hanbel, II, 269


    Öneri Formu
47244 HM007624 İbn Hanbel, II, 269