194 Kayıt Bulundu.
Giriş
Giriş
Bize Amr b. Osman b. Said b. Kesîr b. Dînâr el-Hımsî, ona Muhammed b. Abdurrahman b. Irk, ona da Abdullah b. Büsr şöyle dedi: Hz. Peygamber’e (sav) bir koyun (kesip) ikram ettim. Rasulullah (sav) dizlerinin üzerine çöküp ondan yedi. Oradaki bir bedevi (bu oturuş tarzını yadırgayarak) “Bu nasıl oturuş?” diye sordu. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) "Şüphesiz Allah beni cömert bir kul kıldı, zorba ve inatçı birisi kılmadı." buyurdu.
Bize Muhammed b. İsa, ona Cerîr, ona Mansur, İbrahim’in şöyle dediğini rivayet etti: "Onlar, peşlerinden gidilmesinden – kişilerin onları yolda takip etmelerinden- (şöhret endişesiyle) hoşlanmazlardı.”
Bize Saîd b. Âmir, ona Humeyd b. Esved, ona Bistâm b. Müslim şöyle rivayet etmiştir: Muhammed b. Sîrîn birisi kendisiyle birlikte yürüdüğü zaman dikilip durur "bir ihtiyacın mı var?" diye sorar. Eğer bir ihtiyacı varsa onu giderirdi. Sonra adam tekrar kendisiyle birlikte yürüse yine "Bir ihtiyacın mı var?" diye sorardı.
Bize Ebu Nuaym, ona Hasan b. Salih, ona Hamza, ona da İbrahim şöyle demiştir: Takip edilmekten (şöhretten) sakının!
Bize Mahled b. Mâlik, ona Haccâc b. Muhammed, ona Şu‘be, ona Heysem ona da ‘sım b. Damra şöyle dedi: O (‘sım), bazı insanların, Saîd b. Cubeyr'in ardına düştüklerini gördü. (Saîd) onları (böyle davranmaktan) sakındırdı ve şöyle dedi: 'Muhakkak ki bu yaptığınız şey -veya bu yürüyüşünüz-, arkadan gelen kimse için bir alçalma, ardına düşülen kimse için ise bir fitnedir (azdırma vesilesidir).'
Bize Saîd b. ‘mir, ona Humeyd b. Esved ona da İbn Avn'ın şöyle dediğini rivayet etti: (Basra’da meşhur bir mahalle olan) Kellâ’da yapmayı istediğim bir bina için Muhammed'e (İbn Sîrîn) danıştım. O da bana bir yer gösterdi ve "binanın temelini atmak istediğin zaman bana haber ver, seninle beraber geleyim" dedi. Ben de (temel atacağım zaman) ona geldim. Yürüdüğümüz esnada bir adam çıkageldi ve onunla birlikte yürümeye başladı. Bunun üzerine Muhammed dikilip durdu ve "bir ihtiyacın mı var?" dedi. (Adam); "hayır" dedi. (Muhammed); "eğer yoksa çekil git!" dedi. Sonra bana döndü ve "sen de (temelini atacağımız binaya farklı bir yoldan önden) git!" dedi. Ben de farklı bir yola sapıncaya kadar gittim.
Bize Muhammed b. Humeyd, ona Cerîr, ona Muğire, ona Saîd b. Cübeyr şöyle rivayet etti: (İnsanın peşinden yürümek), ardına düşülen kimse için bir fitne (azdırma vesilesi), arkadan gelen kimse için ise bir zillettir.
Bize Muhammed b. Hâtim el-Müktib, ona Kasım - İbn Mâlik-, ona Leys, Tâvus’un şöyle dediğini rivayet etti: O (Tâvus), yanına bir ya da iki kişi oturduğu zaman ayağa kalkar ve uzaklaşırdı.
Bana Malik, ona İbn Şihâb, ona Ebu Ümâme b. Sehl b. Huneyf’in şöyle dediğini rivayet etti: Yoksul bir kadın hastalandı, hastalığı Rasulullah'a (sav) haber verildi. Rasulullah (sav) düşkünlere hasta ziyaretine gider; onları arayıp sorardı. Rasulullah (sav): "Ruhunu teslim edince bana haber verin." buyurdu. Cenazeyi gece –cenaze namazı ve defin için- çıkardılar. O saatte Rasulullah'ı (sav) rahatsız etmeyi uygun bulmadılar. Rasulullah (sav) sabahladığında onunla –vefat eden bayanla- ilgili haber verildi. O (sav) : " Onun- durumunu- bana haber verin diye emretmedim mi?" buyurunca Ashab: 'Ey Allah’ın Rasulü! Seni uyandırıp geceleyin çıkarmayı uygun bulmadık.' diye karşılık verdiler. Rasulullah (sav) onun kabri üzerine gelip cemaatle saf tuttu ve dört tekbirle cenaze namazı kıldırdı.
İmâm Mâlik'in, Alâ b. Abdurrahman'dan duyduğuna göre o şöyle dedi: “Sadaka hiçbir zaman malı azaltmaz. Kişi affettiğinde Allah ancak onun izzet ve şerefini artırır. Bir kimse Allah için tevazu gösterdiğinde Allah onun derecesini yükseltir.” İmâm Mâlik şöyle dedi: Bu hadisin Hz. Peygamber'den (sav) merfû olarak rivayet edilip edilmediğini bilmiyorum.