35 Kayıt Bulundu.
Bize Muhammed b. Müsenna, ona Muhammed b. Cafer, ona Şube, ona Abdülmelik b. Umeyr, ona Rib'î b. Hiraş, ona da Huzeyfe, Nebi'nin (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etti: "Bir adam öldü ve cennete girdi. Ona; ne amelin vardı diye sordular. O da -ya kendisi hatırlamış yahut hatırlatılmış olduğu üzere- ben insanlarla alışveriş yapardım. Maddi zorluk içinde olana mühlet verir, altın gümüş ve nakit para hususunda da müsamaha gösterirdim cevabını verdi. Bu sayede adamın günahları bağışlandı." [Ebu Mesud der ki: Bu hadisi Rasulullah'tan (sav) ben de işittim.]
Bize Ebu Said el-Eşec, ona Ebu Halid Ahmar, ona Sa'd b. Tarık, ona Rib'î b. Hıraş, ona da Huzeyfe şöyle demiştir: "Allah'ın huzuruna, kendisine mal verdiği kullarından bir kul getirilmiş ve ona dünyada ne yaptın diye sormuş. -Zaten kullar Allah'tan hiçbir sözü gizleyemezler ya- O kul; ya Rabbi, bana malını verdin. Bu sebepten insanlarla alış veriş yapıyordum. Âdetim müsamaha göstermek idi. Bundan dolayı zengine kolaylık gösterir, fakire de mühlet verirdim demiş. Bunun üzerine Allah; Ben buna senden daha layığım. Kulumu affedin buyurdu." [Ukbe b. Âmir el-Cühenî ve Ebu Mesud el-Ensârî; biz bunu Rasulullah'ın (sav) ağzından işittik demişlerdir.]
Bize Müsedded, ona Süfyan, ona İbn Münkedir, ona Urve, ona da Aişe (r.anh) şöyle demiştir: Bir adam Hz. Peygamber'in (sav) yanına girmek için izin istedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber de (sav) "aşiretin bu oğlu ne kötüdür" yahut da "aşiretin bu adamı ne kötüdür" dedi ve "ona girmesi için izin verin" buyurdu. (Adam içeriye) girince ona hoş görülü davrandı. Şaşkınlıkla ben, Ey Allah'ın Rasulü (yanına girmeden önce) onun hakkında söyleyeceğini söylediğin halde onunla yumuşak bir dille konuştun dedim. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurdu: "Ey Aişe! Kıyamet gününde Allah katında insanların en şerlisi, insanların kötülüğünden korkarak kendisinden uzaklaştığı ya da kendisini terk ettiği kimsedir."