Giriş


    Öneri Formu
12419 T000502 Tirmizi, Cum'a, 8


    Öneri Formu
12541 T000527 Tirmizi, Cum'a, 28


    Öneri Formu
281829 T000501-2 Tirmizi, Cum'a, 8


    Öneri Formu
42075 HM001966 İbn Hanbel, I, 224


    Öneri Formu
52449 MA001923 Musannef-i Abdurrezzak, I, 500


    Öneri Formu
96307 MŞ005928 Musannef-i İbn Ebi Şeybe, Salavât, 441

Bize Ebû Saîd, ona İshâk b. Osmân el-Kilâbî Ebû Ya‘kub, ona İsmâil b. Abdurrahmân b. Atıyye e-Ensârî, ona da ninesi Ümmü Atıyye anlattı: Allah Rasûlu (s.a.v.) Medine’ye geldiklerinde ensar kadınlarını bir evde topladıktan sonra Ömer b. el-Hattâb’ı (r.a.) onlara gönderdi. Ömer evin kapısına geldiğinde selam verdi, onlar da selamını aldılar. O: – Ben Allah Rasûlu’nun (s.a.v.) size gönderdiği elçiyim, deyince biz: – Rasûlullah’a da, onun elçisine de merhaba, diye karşılık verdik. O: – Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmamak, zina etmemek, çocuklarınızı öldürmemek, el ve ayakları arasında (babasız bir çocuk) peyda edip dünyaya getirmemek, âdâbda ona karşı gelmemek hususunda biat eder misiniz? dedi. Bizler: – Evet, dedik ve ellerimizi evin içinden uzattık. O da evin dışından elini uzattı. Sonra da: – Allah’ım! şahid ol, dedi. Ayrıca bize genç kızlarla hayızlı kadınları bayramlarda (bayram yerlerine) çıkarmamızı emredip, cenazenin arkasından yürümemizi yasakladı. Ayrıca Cuma namazının bize farz olmadığını da sözlerine ekledi. Ben (İsmâil) ona (Ümmü Atıyye) “Âdabda sana (Peygamber'e) karşı gelmeyecekler” (Mümtehine,60, 12) ayetini sordum, o da "Feryâd u figân ederek ölüye ağlamaktan menedildik", diye cevap verdi.


Açıklama: isnadında ömer lafzının zikredilmesi hariç, hadis sahihtir.

    Öneri Formu
68478 HM021078 İbn Hanbel, V, 84


    Öneri Formu


    Öneri Formu


    Öneri Formu