Giriş


Açıklama: Geçmiş dönemlere ait bir olayı hikâyesi olması muhtemel olan bu rivâyette, ölünce yakılmasını vasiyet eden adamın, öldükten sonra dirilmekten ve Allah’ın kudretinden kuşku duyduğu anlaşılmaktadır. Burada bilinçli bir inkârdan değil, cehâletten söz edilebilir. Adam, yakılıp külleri dağıtılırsa belki bir daha diriltilmez ve ceza da görmez diye düşünmekte ve bunu da Allah korkusundan dolayı yapmaktadır. Eğer inkâr kastı olsaydı, adamın kendisini yakmalarını vasiyet etmesinin anlamı kalmazdı. Bu rivâyet her şeyden önce bize, hangi günahı işlersek işleyelim, Allah’ın rahmetinden ümidimizi kesmememiz gerektiğini anlatmaktadır. Bununla birlikte amellerimize güvenip kurtulduğumuz zehâbına da kapılmamak gerekir.

    Öneri Formu
19520 N002081 Nesai, Cenâiz, 117


Açıklama: Metinde iki defa geçen''...وَهُوَ يَأْمُرُهُمْ وَيُثَبِّتُهُمْ...'' ifadesi tarafımızdan tam olarak anlaşılamamıştır. ''Kadem'' ifadesi olduğu gibi tercüme edilmiştir. Üzerinde düşünülmelidir.

    Öneri Formu
14842 T002557 Tirmizi, Sıfatü’l-Cenne, 20


Açıklama: “Kanı akıtılan ve atının ayakları kesilen adam” cümlesinden maksat şudur: İnsan Allah yolunda bütün varlığını kaybeder, can yoldaşı olan atı da gözlerinin önünde öldürülür, ama yine de Allah yolunda cihâda devam eder ve sonunda kendisi de öldürülür.

    Öneri Formu
22100 N002527 Nesai, Zekât, 49


    Öneri Formu
19525 N002083 Nesai, Cenâiz, 118


    Öneri Formu
19523 N002082 Nesai, Cenâiz, 117


    Öneri Formu
19536 N002085 Nesai, Cenâiz, 118


    Öneri Formu
19541 N002086 Nesai, Cenâiz, 118


    Öneri Formu
21762 N002438 Nesai, Zekât, 1


    Öneri Formu
19530 N002084 Nesai, Cenâiz, 118


    Öneri Formu
26654 N003133 Nesai, Cihâd, 18