Giriş


Açıklama: Geçmiş dönemlere ait bir olayı hikâyesi olması muhtemel olan bu rivâyette, ölünce yakılmasını vasiyet eden adamın, öldükten sonra dirilmekten ve Allah’ın kudretinden kuşku duyduğu anlaşılmaktadır. Burada bilinçli bir inkârdan değil, cehâletten söz edilebilir. Adam, yakılıp külleri dağıtılırsa belki bir daha diriltilmez ve ceza da görmez diye düşünmekte ve bunu da Allah korkusundan dolayı yapmaktadır. Eğer inkâr kastı olsaydı, adamın kendisini yakmalarını vasiyet etmesinin anlamı kalmazdı. Bu rivâyet her şeyden önce bize, hangi günahı işlersek işleyelim, Allah’ın rahmetinden ümidimizi kesmememiz gerektiğini anlatmaktadır. Bununla birlikte amellerimize güvenip kurtulduğumuz zehâbına da kapılmamak gerekir.

    Öneri Formu
19520 N002081 Nesai, Cenâiz, 117


    Öneri Formu
14297 M007228 Müslim, Cennet ve Sıfât'u Naîmihâ ve Ehlihâ, 80


    Öneri Formu
19513 N002080 Nesai, Cenâiz, 117


    Öneri Formu
19523 N002082 Nesai, Cenâiz, 117


Açıklama: Şehr b. Havşeb'in zaafından dolayı bu isnad zayıftır.

    Öneri Formu
77603 HM028156 İbn Hanbel, VI, 460


    Öneri Formu
18193 M007382 Müslim, Fiten ve Eşrâtu's-Sâa, 117


    Öneri Formu
18419 M007416 Müslim, Fiten ve Eşrâtu's-Sâa, 143


    Öneri Formu
19509 N002079 Nesai, Cenâiz, 117


    Öneri Formu
77576 HM028129 İbn Hanbel, VI, 455


    Öneri Formu
77604 HM028157 İbn Hanbel, VI, 460