حَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ الْقَوَارِيرِىُّ وَعَمْرٌو النَّاقِدُ كِلاَهُمَا عَنْ سُفْيَانَ قَالَ عُبَيْدُ اللَّهِ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ قَالَ سَمِعْتُ ابْنَ الْمُنْكَدِرِ يَقُولُ سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ يَقُولُ لَمَّا كَانَ يَوْمُ أُحُدٍ جِىءَ بِأَبِى مُسَجًّى وَقَدْ مُثِلَ بِهِ - قَالَ - فَأَرَدْتُ أَنْ أَرْفَعَ الثَّوْبَ فَنَهَانِى قَوْمِى ثُمَّ أَرَدْتُ أَنْ أَرْفَعَ الثَّوْبَ فَنَهَانِى قَوْمِى فَرَفَعَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَوْ أَمَرَ بِهِ فَرُفِعَ فَسَمِعَ صَوْتَ بَاكِيَةٍ أَوْ صَائِحَةٍ فَقَالَ "مَنْ هَذِهِ ". فَقَالُوا بِنْتُ عَمْرٍو أَوْ أُخْتُ عَمْرٍو فَقَالَ "وَلِمَ تَبْكِى فَمَا زَالَتِ الْمَلاَئِكَةُ تُظِلُّهُ بِأَجْنِحَتِهَا حَتَّى رُفِعَ ".

Bize Ubeydullah b. Ömer el-Kavârîrî ve Amr en-Nakid, onlara Süfyan, ona Ubeydullah, ona Süfyan b. Uyeyne, ona da b. Münkedir, Cabir b. Abdullah'ın şöyle dediğini rivayet etti: Uhud gününde babamı (bir elbise ile) örtülü olarak getirdiler. Müsle yapılmıştı (uzuvları kesilmişti). Ben örtüyü kaldırmak istedim de, kavmim bana engel oldu. Sonra tekrar örtüyü kaldırmak istedim; kavmim bana yine engel oldu. Bu esnada Rasulullah (sav) elbiseyi kaldırdı veya emretti de kaldırıldı. (Bu sırada) ağ­layan veya feryat eden bir kadın sesi işitti; 'Kim bu?' diye sordu. 'Amr'ın kızı veya Amr'ın kız kardeşidir', dediler. "Niye ağlıyor ki! işte melekler, (ruhu) yükseltilinceye kadar onu kanatlarıyla göl­gelendirmeye devam edeceklerdir" buyurdu.

• Müslim Sahîh-i Müslim Fedâilü's-sahâbe 6354, /1029