حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ أَخْبَرَنَا عَاصِمٌ قَالَ قُلْتُ لأَنَسِ بْنِ مَالِكٍ - رضى الله عنه - أَكُنْتُمْ تَكْرَهُونَ السَّعْىَ بَيْنَ الصَّفَا وَالْمَرْوَةِ قَالَ نَعَمْ . لأَنَّهَا كَانَتْ مِنْ شَعَائِرِ الْجَاهِلِيَّةِ ، حَتَّى أَنْزَلَ اللَّهُ ( إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا ) .

Bize Ahmed b. Muhammed, ona Abdullah, ona Âsım’ın şöyle dediğini rivâyet etmiştir: Enes b. Mâlik’e (ra) “Safa ile Merve arasında sa’y yapmayı kötü görüyor muydunuz?” diye sordum, bana şöyle cevap verdi. Evet, çünkü bu cahiliye dönemi alametlerindendi. Bu durum Allah "Şüphe yok ki Safa ile Merve Allah’ın alâmetlerindendir. Her kim Beyt’i hac eder yahut umre yaparsa onları güzelce tavaf etmesinde bir sakınca yoktur" (Bakara, 158) buyruğunu indirinceye kadar sürdü.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Hac 80, 1/516

أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ حَدَّثَنِى أَبُو سَعِيدٍ : أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ رُمَيْحٍ حَدَّثَنَا أَبُو نَصْرٍ : أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْمَرْوَزِىُّ بِمَرْوٍ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سَعِيدٍ الطَّبَرِىُّ حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ دَاوُدَ الشَّاذَكُونِىُّ قَالَ سَمِعْتُ سُفْيَانَ بْنَ عُيَيْنَةَ يَقُولُ : اجْتَمَعَ الأَوْزَاعِىُّ وَالثَّوْرِىُّ بِمِنًى ، فَقَالَ الأَوْزَاعِىُّ لِلثَّوْرِىِّ : لِمَ لاَ تَرْفَعُ يَدَيْكَ فِى خَفَضِ الرُّكُوعِ وَرَفْعِهِ؟ فَقَالَ الثَّوْرِىُّ حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ أَبِى زِيَادٍ. فَقَالَ الأَوْزَاعِىُّ : أَرْوِى لَكَ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- وَتُعَارِضُنِى بِيَزِيدَ بْنِ أَبِى زِيَادٍ ، وَيَزِيدُ رَجُلٌ ضَعِيفُ الْحَدِيثِ ، وَحَدِيثُهُ مُخَالِفٌ لِلسُّنَّةِ. قَالَ : فَاحْمَارَّ وَجْهُ سُفْيَانَ الثَّوْرِىَّ ، فَقَالَ الأَوْزَاعِىُّ : كَأَنَّكَ كَرِهْتَ مَا قُلْتُ؟ قَالَ الثَّوْرِىُّ : نَعَمْ. قَالَ الأَوْزَاعِىُّ : قُمْ بِنَا إِلَى الْمَقَامِ نَلْتَعِنُ أَيُّنَا عَلَى الْحَقِّ. قَالَ : فَتَبَسَّمَ الثَّوْرِىُّ لَمَّا رَأَى الأَوْزَاعِىَّ قَدِ احْتَدَّ.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Salât 2574, 3/500