حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَيُّوبَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ الزُّبَيْرِ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ عَنِ امْرَأَةٍ مِنْ بَنِى النَّجَّارِ قَالَتْ: "كَانَ بَيْتِى مِنْ أَطْوَلِ بَيْتٍ حَوْلَ الْمَسْجِدِ وَكَانَ بِلاَلٌ يُؤَذِّنُ عَلَيْهِ الْفَجْرَ فَيَأْتِى بِسَحَرٍ فَيَجْلِسُ عَلَى الْبَيْتِ يَنْظُرُ إِلَى الْفَجْرِ فَإِذَا رَآهُ تَمَطَّى ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ إِنِّى أَحْمَدُكَ وَأَسْتَعِينُكَ عَلَى قُرَيْشٍ أَنْ يُقِيمُوا دِينَكَ قَالَتْ ثُمَّ يُؤَذِّنُ قَالَتْ وَاللَّهِ مَا عَلِمْتُهُ كَانَ تَرَكَهَا لَيْلَةً وَاحِدَةً تَعْنِى هَذِهِ الْكَلِمَاتِ."

Bize Ahmed b. Muhammed b. Eyyüb, ona İbrahim b. Sa'd, ona Muhammed b. İshak, ona Muhammed b. Cafer b. Zübeyr, ona Urve b. Zübeyr, ona da Neccâr oğullarından bir kadın şöyle rivayet etmiştir: "Evim, mescidin etrafındaki en yüksek ev idi. Bilal, sabah ezanını (benim evimin üzerinde) okurdu. O, seher vakti gelir, evin üzerinde oturur ve fecri gözlerdi. (Fecri) gördüğünde ayağa kalkar, ardından, Allah'ım! Sana hamd eder ve Kureyş'in, senin dinini (kabul edip) ikame etmeleri hususunda senden yardım isterim derdi. Daha sonra da ezan okurdu. Vallahi, bu sözleri tek bir gece dahi terk ettiğini bilmiyorum."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 33, /130