حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى بْنِ فَارِسٍ أَنَّ الْحَكَمَ بْنَ نَافِعٍ حَدَّثَهُمْ أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ حَدَّثَهُ وَهُوَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم ابْتَاعَ فَرَسًا مِنْ أَعْرَابِىٍّ فَاسْتَتْبَعَهُ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم لِيَقْضِيَهُ ثَمَنَ فَرَسِهِ فَأَسْرَعَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الْمَشْىَ وَأَبْطَأَ الأَعْرَابِىُّ فَطَفِقَ رِجَالٌ يَعْتَرِضُونَ الأَعْرَابِىَّ فَيُسَاوِمُونَهُ بِالْفَرَسِ وَلاَ يَشْعُرُونَ أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم ابْتَاعَهُ فَنَادَى الأَعْرَابِىُّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ إِنْ كُنْتَ مُبْتَاعًا هَذَا الْفَرَسَ وَإِلاَّ بِعْتُهُ. فَقَامَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم حِينَ سَمِعَ نِدَاءَ الأَعْرَابِىِّ فَقَالَ
"أَوَلَيْسَ قَدِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ." فَقَالَ الأَعْرَابِىُّ لاَ وَاللَّهِ مَا بِعْتُكَهُ. فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم
"بَلَى قَدِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ." فَطَفِقَ الأَعْرَابِىُّ يَقُولُ هَلُمَّ شَهِيدًا. فَقَالَ خُزَيْمَةُ بْنُ ثَابِتٍ أَنَا أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَايَعْتَهُ. فَأَقْبَلَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم عَلَى خُزَيْمَةَ فَقَالَ
"بِمَ تَشْهَدُ." فَقَالَ بِتَصْدِيقِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ. فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم شَهَادَةَ خُزَيْمَةَ بِشَهَادَةِ رَجُلَيْنِ .
Açıklama: Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişinin şahitliğine denk sayılması Kur'an'ın Hz. Ebu Bekir döneminde mushaf haline getirilmesinde gündeme gelmiş Tevbe Süresinin son iki ayeti ile Ahzab Süresinin 23. ayetinin sadece onu yanında yazılı olmasına rağmen şahitlik meselesinden dolayı bu ayetler mushafa dahil edilmiştir.
Öneri Formu
Hadis Id, No:
22855, D003607
Hadis:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى بْنِ فَارِسٍ أَنَّ الْحَكَمَ بْنَ نَافِعٍ حَدَّثَهُمْ أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ حَدَّثَهُ وَهُوَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم ابْتَاعَ فَرَسًا مِنْ أَعْرَابِىٍّ فَاسْتَتْبَعَهُ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم لِيَقْضِيَهُ ثَمَنَ فَرَسِهِ فَأَسْرَعَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الْمَشْىَ وَأَبْطَأَ الأَعْرَابِىُّ فَطَفِقَ رِجَالٌ يَعْتَرِضُونَ الأَعْرَابِىَّ فَيُسَاوِمُونَهُ بِالْفَرَسِ وَلاَ يَشْعُرُونَ أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم ابْتَاعَهُ فَنَادَى الأَعْرَابِىُّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ إِنْ كُنْتَ مُبْتَاعًا هَذَا الْفَرَسَ وَإِلاَّ بِعْتُهُ. فَقَامَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم حِينَ سَمِعَ نِدَاءَ الأَعْرَابِىِّ فَقَالَ
"أَوَلَيْسَ قَدِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ." فَقَالَ الأَعْرَابِىُّ لاَ وَاللَّهِ مَا بِعْتُكَهُ. فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم
"بَلَى قَدِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ." فَطَفِقَ الأَعْرَابِىُّ يَقُولُ هَلُمَّ شَهِيدًا. فَقَالَ خُزَيْمَةُ بْنُ ثَابِتٍ أَنَا أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَايَعْتَهُ. فَأَقْبَلَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم عَلَى خُزَيْمَةَ فَقَالَ
"بِمَ تَشْهَدُ." فَقَالَ بِتَصْدِيقِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ. فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم شَهَادَةَ خُزَيْمَةَ بِشَهَادَةِ رَجُلَيْنِ .
Tercemesi:
Bize Muhammed b. Yahya b. Faris (ez-Zühlî), ona Hakem b. Nafi', ona Şuayb (b. Ebu Hamza), ona (İbn Şihab) ez-Zührî, ona Umare b. Huzeyme ona da Hz. Peygamber'in (sav) ashabından olan amcası şöyle haber vermiştir. Hz. Peygamber (sav), bir bedeviden bir at satın aldı. Atın bedelini ödemek için bedevinin peşinden gelmesini istedi. Hz. Peygamber (sav) hızlı hızlı gidince bedevi arkasında yavaş kaldı. Bazı adamlar bedeviye fiyat teklif ederek atın fiyatı konusunda pazarlığa giriştiler. O adamlar Hz. Peygamber'in (sav) atı satın aldığını bilmiyorlardı. Bedevi, Hz. Peygamber'e (sav) seslenerek bu atı aldıysan (bedelini öde) yoksa ben sattım, dedi. Hz. Peygamber (sav) bedevinin sesini işitince ayağa kalkarak şöyle dedi:
"Ben senden o atı satın almadım mı?" Bedevi de hayır vallahi ben (henüz) atı sana satmadım, dedi. Hz. Peygamber de (sav) "bilakis, atı senden satın aldım," dedi. Bedevi, şahit getir demeye başladı. Bunu üzerine Huzeyme b. Sabit, ben şahitlik ederim, sen atı Hz. Peygamber'e sattın, dedi. Hz. Peygamber (sav) Huzeyme'nin şahitliğini kabul etti ve (sen yanımızda değildin) "neye dayanarak şahitlik ediyorsun," dedi. Senin doğruluğuna dayanarak Ey Allah'ın Rasulü, dedi. Hz. Peygamber (sav) Hüzeyme'nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul etmiştir.
Açıklama:
Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişinin şahitliğine denk sayılması Kur'an'ın Hz. Ebu Bekir döneminde mushaf haline getirilmesinde gündeme gelmiş Tevbe Süresinin son iki ayeti ile Ahzab Süresinin 23. ayetinin sadece onu yanında yazılı olmasına rağmen şahitlik meselesinden dolayı bu ayetler mushafa dahil edilmiştir.
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Akdiye 20, /833
Senetler:
1. Ammu Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Ammu Umare b. Huzeyme)
2. Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Umare b. Huzeyme b. Fakîh b. Sa'leb b. Sa'îde)
3. Ebu Bekir Muhammed b. Şihab ez-Zührî (Muhammed b. Müslim b. Ubeydullah b. Abdullah b. Şihab)
4. Şuayb b. Ebu Hamza el-Ümevi (Şuayb b. Dinar)
5. Ebu Yeman Hakem b. Nafi' el-Behrânî (Hakem b. Nafi')
6. Muhammed b. Yahya ez-Zühli (Muhammed b. Yahya b. Abdullah b. Halid)
Konular:
Şahitlik, Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişiye bedel kabul edilmesi
Yargı, davacı için şahit,
Yargı, muhâkeme Usûlü
Açıklama: Hadisin son bölümünde yer alan "Allah en iyisini bilir" şeklindeki ifade son cümlenin bir yorum olduğuna delalet etmektedir. Zira NM2217 nolu rivayetin açıklamasında yer aldığı üzere Hz. Peygamber'in Hüzeyme'nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul ettiğine dair bilgi bir yorumdur. Hz. Peygamber'in uygulama veya sözü değildir. Bu yorumun da isabetli olmadığı söylenebilir. Ayrıntılı bilgi için NM2217, B002807, NM2218 nolu hadislerin açıklamalarına bakılabilir.
Öneri Formu
Hadis Id, No:
150430, BS13534
Hadis:
أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ : مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ : عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أُسَامَةَ الْحَلَبِىُّ حَدَّثَنَا حَجَّاجُ بْنُ أَبِى مَنِيعٍ الرُّصَافِىُّ حَدَّثَنِى جَدِّى عَنِ الزُّهْرِىِّ قَالَ حَدَّثَنِى عُمَارَةُ بْنُ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ أَخْبَرَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- ابْتَاعَ فَرَسًا مِنْ رَجُلٍ مِنَ الأَعْرَابِ فَاسْتَتْبَعَهُ لِيَقْضِيَهُ ثَمَنَ فَرَسِهِ فَأَسْرَعَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- الْمَشْىَ وَأَبْطَأَ الأَعْرَابِىُّ فَطَفِقَ رِجَالٌ يَعْتَرِضُونَ الأَعْرَابِىَّ فَسَاوَمُوهُ بِالْفَرَسِ وَلاَ يَشْعُرُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- قَدِ ابْتَاعَهُ حَتَّى زَادَ بَعْضُهُمُ الأَعْرَابِىَّ فِى السَّوْمِ عَلَى ثَمَنِ الْفَرَسِ الَّذِى ابْتَاعَهُ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- فَلَمَّا زَادَهُ نَادَى الأَعْرَابِىُّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- فَقَالَ : إِنْ كُنْتَ مُبْتَاعًا هَذَا الْفَرَسَ فَابْتَعْهُ أَوْ لأَبِيعَنَّهُ فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- حِينَ سَمِعَ نِدَاءَ الأَعْرَابِىِّ حَتَّى أَتَاهُ الأَعْرَابِىُّ فَقَالَ لَهُ :« أَوَلَسْتُ قَدِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ ». قَالَ الأَعْرَابِىُّ : لاَ وَاللَّهِ مَا بِعْتُكَ قَالَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- :« بَلَى قَدِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ ». فَطَفِقَ النَّاسُ يَلُوذُونَ بِرَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَبِالأَعْرَابِىِّ وَهُمَا يَتَرَاجَعَانِ وَطَفِقَ الأَعْرَابِىُّ يَقُولُ هَلُمَّ شَهِيدًا يَشْهَدُ أَنِّى بَايَعْتُكَ فَمَنْ جَاءَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ قَالَ لِلأَعْرَابِىِّ : وَيْلَكَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- لَمْ يَكُنْ يَقُولُ إِلاَّ حَقًّا حَتَّى جَاءَ خُزَيْمَةُ فَاسْتَمَعَ مَا يُرَاجِعُ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَيُرَاجِعُ الأَعْرَابِىُّ وَطَفِقَ الأَعْرَابِىُّ يَقُولُ : هَلُمَّ شُهَدَاءَ يَشْهَدُونَ أَنِّى بَايَعْتُكَ قَالَ خُزَيْمَةُ : أَنَا أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَايَعْتَهُ فَأَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- عَلَى خُزَيْمَةَ قَالَ :« بِمْ تَشْهَدُ؟ ». قَالَ : بِتَصْدِيقِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- شَهَادَةَ خُزَيْمَةَ شَهَادَةَ رَجُلَيْنِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ.
Tercemesi:
Bize Ebu Abdullah el-Hâfız (Hakim en-Neysaburî), ona Ebu’l-Abbas Muhammed b. Yakub, ona Ebu Üsame Abdullah b. Muhammed b. Üsame el-Halebi, ona Haccâc b. Ebu Menî‘ er-Rusâfî, ona dedesi, ona Zühri, ona Umâre b. Hüzeyme amcasının kendisine şöyle dediğini rivayet etti:
Hz. Peygamber (sav) bedevinin birinden bir at satın almıştı. Atın ücretini ödemek için kendisini takip etmesini istedi. Hz. Peygamber (sav) hızlı adımlarla yürümüş, bedevi ağırdan almıştı. Derken Hz. Peygamber’in (sav) satın aldığını bilmeden, atı satın almak üzere pazarlık yapmak için birileri bedeviye doğru yönelmeye başladılar. Nihayetinde bazıları Hz. Peygamber’in almış olduğu fiyattan daha fazla bir parayı bedeviye teklif ettiler. Fiyat artınca bedevi, “Ey Allah’ın Rasulu! Şayet bu atı alıyorsan al! Yoksa onu sattım” dedi. Hz. Peygamber (sav) bedevinin sesini duyar duymaz, doğruldu, onun yanına geldi ve “Ben zaten onu satın almadım mı?!” dedi. Bedevi: “Hayır, Allah’a yemin olsun ki, ben onu sana satmadım” karşılığını verdi. Hz. Peygamber (sav) “Bilakis, ben onu senden satın aldım” dedi. İnsanlar bir Hz. Peygamber’e (sas), bir bedeviye bakıyorlardı. Derken bedevi: “benim atı sana sattığıma dair bir şahit getir?” demeye başladı. Oraya gelen müslümanlar, “Yazıklar olsun sana! Hz. Peygamber sadece hakkı söyler” diyerek çıkıştılar. Sonunda Hüzeyme geldi.Hz. Peygamber’in ve bedevinin söylediklerini dinledi. Bedevi, “Benim sana satış yaptığıma dair şahitlik edecek kişiler getir hadi!” şeklinde konuşmaya başlayınca Hüzeyme: “Ben senin atı sattığına şahitim” dedi. Hz. Peygamber (sas) Hüzeyme’ye döndü ve “Sen neye dayanarak şahitlik ediyorsun” diye sorunca, “senin (getirdiğin her şeyi) tasdik ediyor olmama dayanarak” cevabını verdi. Böylece Hz. Peygamber (sav), Hüzeyme’nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul etti. Allah en iyisini bilir.
Açıklama:
Hadisin son bölümünde yer alan "Allah en iyisini bilir" şeklindeki ifade son cümlenin bir yorum olduğuna delalet etmektedir. Zira NM2217 nolu rivayetin açıklamasında yer aldığı üzere Hz. Peygamber'in Hüzeyme'nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul ettiğine dair bilgi bir yorumdur. Hz. Peygamber'in uygulama veya sözü değildir. Bu yorumun da isabetli olmadığı söylenebilir. Ayrıntılı bilgi için NM2217, B002807, NM2218 nolu hadislerin açıklamalarına bakılabilir.
Yazar, Kitap, Bölüm:
Beyhakî, Sünen-i Kebir, Nikah 13534, 13/550
Senetler:
1. Ammu Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Ammu Umare b. Huzeyme)
2. Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Umare b. Huzeyme b. Fakîh b. Sa'leb b. Sa'îde)
3. Ebu Bekir Muhammed b. Şihab ez-Zührî (Muhammed b. Müslim b. Ubeydullah b. Abdullah b. Şihab)
4. Ubeydullah b. Ebu Ziyad er-Rasafi (Ubeydullah b. Ebu Ziyad)
5. Haccac b. Ebu Meni' er-Rusafi (Haccac b. Yusuf b. Ubeydullah b. Ebu Ziyad)
6. Abdullah b. Muhammed el-Esâmi (Abdullah b. Muhammed b. Behlül b. Ebu Üsame)
7. Muhammed b. Yakub el-Ümevî (Muhammed b. Yakub b. Yusuf b. Ma'kil b. Sinan b. Abdullah)
8. Hakim en-Nîsâbûrî (Muhammed b. Abdullah b. Hamdûye b. Nu'aym b. el-Hakem)
Konular:
Bedevi, bedevilik
Hz. Peygamber, ticari ilişkileri
Şahitlik, Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişiye bedel kabul edilmesi
Ticaret, ticari ilişkiler
Yargı, Şahidlik Yapmak
Açıklama: 1- Hadisin rivayet edildiği sahabe metinde Umare'nin amcası olarak geçmektedir. Konuya dair eserlerde bu kişinin adının Umâre b. Sâbit olduğu ifade edilmektedir (İbn Ebî ʿÂsım, el-Âhâd ve'l-Mesânî, IV, 118; Ebû Nuʿaym, Maʿrifetu's-Sahâbe, nşr. ʿÂdil b. Yûsuf el-ʿAzzâzî, I-VII, Riyâd 1419/1998, IV, 2076; İbnu'l-Esîr, Usdu'l-Ğâbe fî Maʾrifeti's-Sahâbe, 1415/1994, IV, 129; İbn Hacer, el-İsâbe fî Temyîzi's-Sahâbe, nşr. ʿÂdil Ahmed ʿAbdulmevcûd ve ʿAlî Muhammed Muʿavvad, I-VIII, Beyrût 1415/1994, IV, 475)
2- Özellikle hadisin hüküm ifade eden son cümlesinin Hz. Peygamber'e nispet edilmediğine dikkat etmek gerekir. Hz. Peygamber'in ne yapıp da Hüzeyme'nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul ettiği bilgisi yer almamaktadır. Mürsel olan bir rivayette ise Hz. Peygamber'in atı iade ettiği bilgisi yer almaktadır (İbn Beşk‘uvâl, Ebu’l-Kâsım Halef b. ‘Abdulmelik b. Mes‘ûd b. Beşkuvâl el-Endelusî (ö.578/1182), Ğavâmidi’l-Esmâi’l-Mübheme, nşr. İzzuddîn Alî es-Seyyid, Muhammed Kemâluddîn İzzuddîn, III, Beyrût 1407/1986, C.I, s.360).
Öneri Formu
Hadis Id, No:
190477, NM002217
Hadis:
أَخْبَرَنِي أَبُو الْحَسَنِ عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ قُرْقُوبٍ التَّمَّارُ بِهَمْدَانَ، حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ الْحُسَيْنِ، حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ، أَخْبَرَنِي شُعَيْبُ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ، أَنَّ عَمَّهُ، حَدَّثَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَحَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ حَمْشَاذٍ الْعَدْلُ، حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِسْحَاقَ الْقَاضِي وَالْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ زِيَادٍ قَالَا: حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ أَبِي أُوَيْسٍ، حَدَّثَنَا أَخِي أَبُو بَكْرٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ بِلَالٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عَتِيقٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ، أَنَّ عَمَّهُ أَخْبَرَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ابْتَاعَ فَرَسًا مِنْ رَجُلٍ مِنَ الْأَعْرَابِ، فَاسْتَتْبَعَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، لِيَقْضِيَ ثَمَنَ فَرَسِهِ، فَأَسْرَعَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْمَشْيَ، وَأَبْطَأَ الْأَعْرَابِيُّ، فَطَفِقَ رِجَالٌ يَعْتَرِضُونَ الْأَعْرَابِيَّ، وَيُسَاوِمُونَهُ الْفَرَسَ، وَلَا يَشْعُرُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَدِ ابْتَاعَهُ، حَتَّى زَادَ بَعْضُهُمُ الْأَعْرَابِيَّ فِي السَّوْمِ، فَلَمَّا زَادُوا، نَادَى الْأَعْرَابِيُّ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنْ كُنْتَ مُبْتَاعًا هَذَا الْفَرَسَ، فَابْتَعْهُ، وَإِلَّا بِعْتُهُ، فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حِينَ سَمِعَ نِدَاءَ الْأَعْرَابِيِّ، حَتَّى أَتَى الْأَعْرَابِيَّ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَوَ لَيْسَ قَدِ ابْتَعْتُ مِنْكَ؟» قَالَ: لَا وَاللَّهِ مَا بِعْتُكَهُ، قَالَ: «بَلِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ» فَطَفِقَ النَّاسُ يَلُوذُونَ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَبِالْأَعْرَابِيِّ، وَهُمَا يَتَرَاجَعَانِ، فَطَفِقَ الْأَعْرَابِيُّ يَقُولُ: هَلُمَّ شَهِيدًا أَنِّي بَايَعْتُكَ. فَقَالَ خُزَيْمَةُ: أَشْهَدُ إِنَّكَ بَايَعْتَهُ، فَأَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى خُزَيْمَةَ فَقَالَ: «بِمَ تَشْهَدُ؟» فَقَالَ: بِتَصْدِيقِكَ. فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ «شَهَادَةَ خُزَيْمَةَ شَهَادَةَ رَجُلَيْنِ»
هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحُ الْإِسْنَادِ وَرِجَالُهُ بِاتِّفَاقِ الشَّيْخَيْنِ ثِقَاتٌ وَلَمْ يُخَرِّجَاهُ
وَعُمَارَةُ بْنُ خُزَيْمَةَ سَمِعَ هَذَا الْحَدِيثَ مِنْ أَبِيهِ أَيْضًا
Tercemesi:
Bize Ebu'l-Hasen Ali b. Ahmed b. Kurkub et-Temmâr, ona İbrahim b. el-Hüseyin, ona Ebu'l-Yemân, ona Şuayb b. Ebu Hamza, ona Zühri, ona Umâre b. Hüzeyme amcasından rivâyet etti: Amcası, ki Hz. Peygamber'in (sas) ashabındandır, ona şöyle anlatmıştır;
Yine Bize Ali b. Hemşâz el-Adl, ona İsmail b. İshak el-Kâdî ve Hasan b. Ali b. Ziyâd, onlara İsmail b. Ebu Üveys, ona Kardeşi Ebu Bekir, ona Süleyman b. Bilal, ona Muhammed b. Ebu Atik, ona İbn Şihâb, ona Umâre b. Hüzeyme, amcasının ki Hz. Peygamber’in (sav) ashabındandır, kendisine şöyle haber verdiğini anlatmıştır: Hz. Peygamber (sav) bedevinin birinden bir at satın almış ve atın ücretini vermek üzere kendisini takip etmesini istemişti. Hz. Peygamber (sav) hızlı adımlarla yürümüş, bedevi ağırdan almıştı. Derken Hz. Peygamber’in (sav) satın aldığını bilmeden, atı satın almak üzere pazarlık yapmak için birileri bedeviye doğru yönelmeye başladılar. Nihayetinde bazıları bedeviye teklif ettikleri fiyatı artırdılar. Fiyat artınca bedevi, “Ey Allah’ın Rasulu! Şayet bu atı alıyorsan al! Yoksa onu sattım” dedi. Hz. Peygamber (sav) bedevinin sesini duyar duymaz, doğruldu, onun yanına geldi ve “Ben zaten onu satın almadım mı?!” dedi. Bedevi: “Hayır, Allah’a yemin olsun ki, ben onu sana satmadım” karşılığını verdi. Hz. Peygamber (sav) “Bilakis, ben onu senden satın aldım” dedi. İnsanlar bir Hz. Peygamber’e (sav), bir bedeviye bakıyorlardı. Derken bedevi: “benim atı sana sattığıma dair bir şahit getir?” demeye başladı. Bunun üzerine Hüzeyme: “Ben senin atı sattığına şahitim” dedi. Hz. Peygamber (sav) Hüzeyme’ye dönerek “Sen neye dayanarak şahitlik ediyorsun” diye sorunca, “senin (getirdiğin her şeyi) tasdik ediyor olmama dayanarak” cevabını verdi. Böylece Hz. Peygamber (sav) Hüzeyme’nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul etti.
Açıklama:
1- Hadisin rivayet edildiği sahabe metinde Umare'nin amcası olarak geçmektedir. Konuya dair eserlerde bu kişinin adının Umâre b. Sâbit olduğu ifade edilmektedir (İbn Ebî ʿÂsım, el-Âhâd ve'l-Mesânî, IV, 118; Ebû Nuʿaym, Maʿrifetu's-Sahâbe, nşr. ʿÂdil b. Yûsuf el-ʿAzzâzî, I-VII, Riyâd 1419/1998, IV, 2076; İbnu'l-Esîr, Usdu'l-Ğâbe fî Maʾrifeti's-Sahâbe, 1415/1994, IV, 129; İbn Hacer, el-İsâbe fî Temyîzi's-Sahâbe, nşr. ʿÂdil Ahmed ʿAbdulmevcûd ve ʿAlî Muhammed Muʿavvad, I-VIII, Beyrût 1415/1994, IV, 475)
2- Özellikle hadisin hüküm ifade eden son cümlesinin Hz. Peygamber'e nispet edilmediğine dikkat etmek gerekir. Hz. Peygamber'in ne yapıp da Hüzeyme'nin şahitliğini iki kişinin şahitliğine denk kabul ettiği bilgisi yer almamaktadır. Mürsel olan bir rivayette ise Hz. Peygamber'in atı iade ettiği bilgisi yer almaktadır (İbn Beşk‘uvâl, Ebu’l-Kâsım Halef b. ‘Abdulmelik b. Mes‘ûd b. Beşkuvâl el-Endelusî (ö.578/1182), Ğavâmidi’l-Esmâi’l-Mübheme, nşr. İzzuddîn Alî es-Seyyid, Muhammed Kemâluddîn İzzuddîn, III, Beyrût 1407/1986, C.I, s.360).
Yazar, Kitap, Bölüm:
Hâkim en-Nîsâbûrî, el-Müstedrek, Buyû' 2217, 3/38
Senetler:
1. Ammu Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Ammu Umare b. Huzeyme)
2. Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Umare b. Huzeyme b. Fakîh b. Sa'leb b. Sa'îde)
3. Ebu Bekir Muhammed b. Şihab ez-Zührî (Muhammed b. Müslim b. Ubeydullah b. Abdullah b. Şihab)
4. Şuayb b. Ebu Hamza el-Ümevi (Şuayb b. Dinar)
5. Ebu Yeman Hakem b. Nafi' el-Behrânî (Hakem b. Nafi')
6. İbn Dizil İbrahim b. Hüseyin el-Hemdanî (İbrahim b. Hüseyin b. Ali)
7. İbn Kurkub el-Hemezani (Ali b. Ahmed b. Muhammed b. Kurkub)
Konular:
Şahitlik, Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişiye bedel kabul edilmesi
Öneri Formu
Hadis Id, No:
157848, BS020545
Hadis:
أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ أَخْبَرَنِى أَبُو الْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ قُرْقُوبٍ التَّمَّارُ بِهَمَذَانَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ الْحُسَيْنِ حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ أَخْبَرَنِى شُعَيْبُ بْنُ أَبِى حَمْزَةَ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ حَدَّثَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- ح
وَأَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ حَمْشَاذٍ الْعَدْلُ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِسْحَاقَ الْقَاضِى وَالْحَسَنُ بْنُ عَلِىِّ بْنِ زِيَادٍ قَالاَ أَنْبَأَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ أَبِى أُوَيْسٍ حَدَّثَنِى أَخِى أَبُو بَكْرٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ بِلاَلٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى عَتِيقٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ أَخْبَرَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- ابْتَاعَ فَرَسًا مِنْ رَجُلٍ مِنَ الأَعْرَابِ فَاسْتَتْبَعَهُ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- لِيَقْضِىَ ثَمَنَ فَرَسِهِ فَأَسْرَعَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- الْمَشْىَ وَأَبْطَأَ الأَعْرَابِىُّ فَطَفِقَ رِجَالٌ يَعْتَرِضُونَ الأَعْرَابِىَّ وَيُسَاوِمُونَهُ الْفَرَسَ وَلاَ يَشْعُرُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- قَدِ ابْتَاعَهُ حَتَّى زَادَ بَعْضُهُمُ الأَعْرَابِىَّ فِى السَّوْمِ فَلَمَّا زَادُوا نَادَى الأَعْرَابِىُّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- إِنْ كُنْتَ مُبْتَاعًا هَذَا الْفَرَسَ فَابْتَعْهُ وَإِلاَّ بِعْتُهُ فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- حِينَ سَمِعَ نِدَاءَ الأَعْرَابِىِّ حَتَّى أَتَى الأَعْرَابِىَّ فَقَالَ :« أَوَليْسَ قَدِ ابْتَعْتُ مِنْكَ ». قَالَ لاَ وَاللَّهِ مَا بِعْتُكَهُ قَالَ :« بَلِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ ». فَطَفِقَ النَّاسُ يَلُوذُونَ بِرَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَبِالأَعْرَابِىِّ وَهُمَا يَتَرَاجَعَانِ فَطَفِقَ الأَعْرَابِىُّ يَقُولُ هَلُمَّ شَهِيدًا أَنِّى بَايَعْتُكَ فَقَالَ خُزَيْمَةُ أَنَا أَشْهَدُ أَنَّكَ بَايَعْتَهُ فَأَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- عَلَى خُزَيْمَةَ فَقَالَ :« بِمَ تَشْهَدُ؟ ». قَالَ بِتَصْدِيقِكَ فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- شَهَادَةَ خُزَيْمَةَ شَهَادَةَ رَجُلَيْنِ.
Tercemesi:
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Beyhakî, Sünen-i Kebir, Şehâdât 20545, 20/432
Senetler:
1. Ammu Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Ammu Umare b. Huzeyme)
2. Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Umare b. Huzeyme b. Fakîh b. Sa'leb b. Sa'îde)
3. Ebu Bekir Muhammed b. Şihab ez-Zührî (Muhammed b. Müslim b. Ubeydullah b. Abdullah b. Şihab)
4. Şuayb b. Ebu Hamza el-Ümevi (Şuayb b. Dinar)
5. Ebu Yeman Hakem b. Nafi' el-Behrânî (Hakem b. Nafi')
6. İbn Dizil İbrahim b. Hüseyin el-Hemdanî (İbrahim b. Hüseyin b. Ali)
7. İbn Kurkub el-Hemezani (Ali b. Ahmed b. Muhammed b. Kurkub)
8. Hakim en-Nîsâbûrî (Muhammed b. Abdullah b. Hamdûye b. Nu'aym b. el-Hakem)
Konular:
Bedevi, bedevilik
Hz. Peygamber, ticari ilişkileri
Şahitlik, Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişiye bedel kabul edilmesi
Ticaret, bir mal iki kişiye satıldığı zaman
Ticaret, bir mala aynı anda iki kişinin talip olmaması
Ticaret, birinin satışına karşı veya birinin dünürlüğüne karşı dünürlük
Yargı, Şahidlik Yapmak
أخبرناه أبو عبد الله الحافظ ، أخبرني أبو الحسن علي بن أحمد بن قرقوب التمار ، حدثنا إبراهيم بن الحسين ، حدثنا أبو اليمان ، أخبرني شعيب بن أبي حمزة ، عن الزهري ، عن عمارة بن خزيمة ، أن عمه حدثه وكان من أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم : أن النبي صلى الله عليه وسلم « ابتاع فرسا من أعرابي فاستتبعه النبي صلى الله عليه وسلم ليقضيه عن فرسه ، فأسرع رسول الله صلى الله عليه وسلم المشي وأبطأ الأعرابي ، فطفق رجال يعترضون الأعرابي فيساومونه بالفرس لا يشعرون أن النبي صلى الله عليه وسلم ابتاعه ، فنادى الأعرابي النبي صلى الله عليه وسلم فقال : إن كنت مبتاعا هذا الفرس وإلا بعته ، فقام النبي صلى الله عليه وسلم حين سمع نداء الأعرابي ، فقال : » أوليس قد ابتعته منك ؟ « قال الأعرابي : لا والله ما بعتك ، فقال النبي صلى الله عليه وسلم : » بلى ، قد ابتعته منك « ، فطفق الأعرابي يقول : هلم شهيدا ، فقال خزيمة : أنا أشهد أنك قد بايعته ، فأقبل النبي صلى الله عليه وسلم على خزيمة ، فقال : » بم تشهد ؟ « ، فقال : بتصديقك يا رسول الله ؟ فجعل النبي صلى الله عليه وسلم شهادة خزيمة شهادة رجلين ، ورواه محمد بن زرارة ، عن عمارة بن خزيمة ، عن أبيه ، وروينا عن أبي سعيد الخدري ، أنه تلا {إذا تداينتم بدين إلى أجل مسمى} حتى إذا بلغ {فإن أمن بعضكم بعضا} قال : هذه نسخت ما قبلها قال أحمد : وليس هذا نسخا على الحقيقة ، ولكنه تبيين أن الأمر بما قبله على الاختيار ، والله أعلم
Öneri Formu
Hadis Id, No:
203240, BMS005879
Hadis:
أخبرناه أبو عبد الله الحافظ ، أخبرني أبو الحسن علي بن أحمد بن قرقوب التمار ، حدثنا إبراهيم بن الحسين ، حدثنا أبو اليمان ، أخبرني شعيب بن أبي حمزة ، عن الزهري ، عن عمارة بن خزيمة ، أن عمه حدثه وكان من أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم : أن النبي صلى الله عليه وسلم « ابتاع فرسا من أعرابي فاستتبعه النبي صلى الله عليه وسلم ليقضيه عن فرسه ، فأسرع رسول الله صلى الله عليه وسلم المشي وأبطأ الأعرابي ، فطفق رجال يعترضون الأعرابي فيساومونه بالفرس لا يشعرون أن النبي صلى الله عليه وسلم ابتاعه ، فنادى الأعرابي النبي صلى الله عليه وسلم فقال : إن كنت مبتاعا هذا الفرس وإلا بعته ، فقام النبي صلى الله عليه وسلم حين سمع نداء الأعرابي ، فقال : » أوليس قد ابتعته منك ؟ « قال الأعرابي : لا والله ما بعتك ، فقال النبي صلى الله عليه وسلم : » بلى ، قد ابتعته منك « ، فطفق الأعرابي يقول : هلم شهيدا ، فقال خزيمة : أنا أشهد أنك قد بايعته ، فأقبل النبي صلى الله عليه وسلم على خزيمة ، فقال : » بم تشهد ؟ « ، فقال : بتصديقك يا رسول الله ؟ فجعل النبي صلى الله عليه وسلم شهادة خزيمة شهادة رجلين ، ورواه محمد بن زرارة ، عن عمارة بن خزيمة ، عن أبيه ، وروينا عن أبي سعيد الخدري ، أنه تلا {إذا تداينتم بدين إلى أجل مسمى} حتى إذا بلغ {فإن أمن بعضكم بعضا} قال : هذه نسخت ما قبلها قال أحمد : وليس هذا نسخا على الحقيقة ، ولكنه تبيين أن الأمر بما قبله على الاختيار ، والله أعلم
Tercemesi:
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Beyhakî, Ma'rifetü's-sünen ve'l-âsâr, Şehâdât 5879, 7/372
Senetler:
1. Ammu Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Ammu Umare b. Huzeyme)
2. Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Umare b. Huzeyme b. Fakîh b. Sa'leb b. Sa'îde)
3. Ebu Bekir Muhammed b. Şihab ez-Zührî (Muhammed b. Müslim b. Ubeydullah b. Abdullah b. Şihab)
4. Şuayb b. Ebu Hamza el-Ümevi (Şuayb b. Dinar)
5. Ebu Yeman Hakem b. Nafi' el-Behrânî (Hakem b. Nafi')
6. İbn Dizil İbrahim b. Hüseyin el-Hemdanî (İbrahim b. Hüseyin b. Ali)
7. İbn Kurkub el-Hemezani (Ali b. Ahmed b. Muhammed b. Kurkub)
8. Hakim en-Nîsâbûrî (Muhammed b. Abdullah b. Hamdûye b. Nu'aym b. el-Hakem)
Konular:
Şahitlik, Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişiye bedel kabul edilmesi
Öneri Formu
Hadis Id, No:
271195, BS020545-2
Hadis:
أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ أَخْبَرَنِى أَبُو الْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ قُرْقُوبٍ التَّمَّارُ بِهَمَذَانَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ الْحُسَيْنِ حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ أَخْبَرَنِى شُعَيْبُ بْنُ أَبِى حَمْزَةَ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ حَدَّثَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- ح
وَأَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ حَمْشَاذٍ الْعَدْلُ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِسْحَاقَ الْقَاضِى وَالْحَسَنُ بْنُ عَلِىِّ بْنِ زِيَادٍ قَالاَ أَنْبَأَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ أَبِى أُوَيْسٍ حَدَّثَنِى أَخِى أَبُو بَكْرٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ بِلاَلٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى عَتِيقٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ أَخْبَرَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- ابْتَاعَ فَرَسًا مِنْ رَجُلٍ مِنَ الأَعْرَابِ فَاسْتَتْبَعَهُ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- لِيَقْضِىَ ثَمَنَ فَرَسِهِ فَأَسْرَعَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- الْمَشْىَ وَأَبْطَأَ الأَعْرَابِىُّ فَطَفِقَ رِجَالٌ يَعْتَرِضُونَ الأَعْرَابِىَّ وَيُسَاوِمُونَهُ الْفَرَسَ وَلاَ يَشْعُرُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- قَدِ ابْتَاعَهُ حَتَّى زَادَ بَعْضُهُمُ الأَعْرَابِىَّ فِى السَّوْمِ فَلَمَّا زَادُوا نَادَى الأَعْرَابِىُّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- إِنْ كُنْتَ مُبْتَاعًا هَذَا الْفَرَسَ فَابْتَعْهُ وَإِلاَّ بِعْتُهُ فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- حِينَ سَمِعَ نِدَاءَ الأَعْرَابِىِّ حَتَّى أَتَى الأَعْرَابِىَّ فَقَالَ :« أَوَليْسَ قَدِ ابْتَعْتُ مِنْكَ ». قَالَ لاَ وَاللَّهِ مَا بِعْتُكَهُ قَالَ :« بَلِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ ». فَطَفِقَ النَّاسُ يَلُوذُونَ بِرَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَبِالأَعْرَابِىِّ وَهُمَا يَتَرَاجَعَانِ فَطَفِقَ الأَعْرَابِىُّ يَقُولُ هَلُمَّ شَهِيدًا أَنِّى بَايَعْتُكَ فَقَالَ خُزَيْمَةُ أَنَا أَشْهَدُ أَنَّكَ بَايَعْتَهُ فَأَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- عَلَى خُزَيْمَةَ فَقَالَ :« بِمَ تَشْهَدُ؟ ». قَالَ بِتَصْدِيقِكَ فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- شَهَادَةَ خُزَيْمَةَ شَهَادَةَ رَجُلَيْنِ.
Tercemesi:
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Beyhakî, Sünen-i Kebir, Şehâdât 20545, 20/432
Senetler:
1. Ammu Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Ammu Umare b. Huzeyme)
2. Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Umare b. Huzeyme b. Fakîh b. Sa'leb b. Sa'îde)
3. Ebu Bekir Muhammed b. Şihab ez-Zührî (Muhammed b. Müslim b. Ubeydullah b. Abdullah b. Şihab)
4. Muhammed b. Abdullah et-Teymi (Muhammed b. Abdullah b. Muhammed b. Abdurrahman)
5. Ebu Muhammed Süleyman b. Bilal el-Kuraşi (Süleyman b. Bilal)
6. Abdülhamid b. Ebu Üveys el-Esbahî (Abdülhamid b. Abdullah b. Abdullah b. Üveys)
7. Ebu Abdullah İsmail b. Ebu Üveys el-Esbahî (İsmail b. Abdullah b. Abdullah b. Üveys b. Malik)
8. İsmail b. İshak el-Kâdî (İsmail b. İshak b. İsmail b.Hammâd b. Zeyd b. Dirhem)
9. Ebu Hasan Ali b. Hamşâd en-Neysaburi (Ali b. Muhammed b. Sehtuyeh b. Nasr)
10. Hakim en-Nîsâbûrî (Muhammed b. Abdullah b. Hamdûye b. Nu'aym b. el-Hakem)
Konular:
Bedevi, bedevilik
Hz. Peygamber, ticari ilişkileri
Şahitlik, Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişiye bedel kabul edilmesi
Ticaret, bir mal iki kişiye satıldığı zaman
Ticaret, bir mala aynı anda iki kişinin talip olmaması
Ticaret, birinin satışına karşı veya birinin dünürlüğüne karşı dünürlük
Yargı, Şahidlik Yapmak
Öneri Formu
Hadis Id, No:
271196, BS020545-3
Hadis:
أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ أَخْبَرَنِى أَبُو الْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ قُرْقُوبٍ التَّمَّارُ بِهَمَذَانَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ الْحُسَيْنِ حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ أَخْبَرَنِى شُعَيْبُ بْنُ أَبِى حَمْزَةَ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ حَدَّثَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- ح
وَأَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ حَمْشَاذٍ الْعَدْلُ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِسْحَاقَ الْقَاضِى وَالْحَسَنُ بْنُ عَلِىِّ بْنِ زِيَادٍ قَالاَ أَنْبَأَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ أَبِى أُوَيْسٍ حَدَّثَنِى أَخِى أَبُو بَكْرٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ بِلاَلٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى عَتِيقٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ خُزَيْمَةَ أَنَّ عَمَّهُ أَخْبَرَهُ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- ابْتَاعَ فَرَسًا مِنْ رَجُلٍ مِنَ الأَعْرَابِ فَاسْتَتْبَعَهُ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- لِيَقْضِىَ ثَمَنَ فَرَسِهِ فَأَسْرَعَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- الْمَشْىَ وَأَبْطَأَ الأَعْرَابِىُّ فَطَفِقَ رِجَالٌ يَعْتَرِضُونَ الأَعْرَابِىَّ وَيُسَاوِمُونَهُ الْفَرَسَ وَلاَ يَشْعُرُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- قَدِ ابْتَاعَهُ حَتَّى زَادَ بَعْضُهُمُ الأَعْرَابِىَّ فِى السَّوْمِ فَلَمَّا زَادُوا نَادَى الأَعْرَابِىُّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- إِنْ كُنْتَ مُبْتَاعًا هَذَا الْفَرَسَ فَابْتَعْهُ وَإِلاَّ بِعْتُهُ فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- حِينَ سَمِعَ نِدَاءَ الأَعْرَابِىِّ حَتَّى أَتَى الأَعْرَابِىَّ فَقَالَ :« أَوَليْسَ قَدِ ابْتَعْتُ مِنْكَ ». قَالَ لاَ وَاللَّهِ مَا بِعْتُكَهُ قَالَ :« بَلِ ابْتَعْتُهُ مِنْكَ ». فَطَفِقَ النَّاسُ يَلُوذُونَ بِرَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَبِالأَعْرَابِىِّ وَهُمَا يَتَرَاجَعَانِ فَطَفِقَ الأَعْرَابِىُّ يَقُولُ هَلُمَّ شَهِيدًا أَنِّى بَايَعْتُكَ فَقَالَ خُزَيْمَةُ أَنَا أَشْهَدُ أَنَّكَ بَايَعْتَهُ فَأَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- عَلَى خُزَيْمَةَ فَقَالَ :« بِمَ تَشْهَدُ؟ ». قَالَ بِتَصْدِيقِكَ فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- شَهَادَةَ خُزَيْمَةَ شَهَادَةَ رَجُلَيْنِ.
Tercemesi:
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Beyhakî, Sünen-i Kebir, Şehâdât 20545, 20/432
Senetler:
1. Ammu Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Ammu Umare b. Huzeyme)
2. Umare b. Huzeyme el-Ensarî (Umare b. Huzeyme b. Fakîh b. Sa'leb b. Sa'îde)
3. Ebu Bekir Muhammed b. Şihab ez-Zührî (Muhammed b. Müslim b. Ubeydullah b. Abdullah b. Şihab)
4. Muhammed b. Abdullah et-Teymi (Muhammed b. Abdullah b. Muhammed b. Abdurrahman)
5. Ebu Muhammed Süleyman b. Bilal el-Kuraşi (Süleyman b. Bilal)
6. Abdülhamid b. Ebu Üveys el-Esbahî (Abdülhamid b. Abdullah b. Abdullah b. Üveys)
7. Ebu Abdullah İsmail b. Ebu Üveys el-Esbahî (İsmail b. Abdullah b. Abdullah b. Üveys b. Malik)
8. Hasan b. Ali et-Tâhûnî (Hasan b. Ali b. Ziyad)
9. Ebu Hasan Ali b. Hamşâd en-Neysaburi (Ali b. Muhammed b. Sehtuyeh b. Nasr)
10. Hakim en-Nîsâbûrî (Muhammed b. Abdullah b. Hamdûye b. Nu'aym b. el-Hakem)
Konular:
Bedevi, bedevilik
Hz. Peygamber, ticari ilişkileri
Şahitlik, Huzeyme b. Sabit'in şahitliğinin iki kişiye bedel kabul edilmesi
Ticaret, bir mal iki kişiye satıldığı zaman
Ticaret, bir mala aynı anda iki kişinin talip olmaması
Ticaret, birinin satışına karşı veya birinin dünürlüğüne karşı dünürlük
Yargı, Şahidlik Yapmak