حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ عَنِ ابْنِ أَبِى ذِئْبٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ ثَوْبَانَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « مَنْ يَتَقَبَّلُ لِى بِوَاحِدَةٍ وَأَتَقَبَّلُ لَهُ بِالْجَنَّةِ » قُلْتُ أَنَا . قَالَ « لاَ تَسْأَلِ النَّاسَ شَيْئًا » . قَالَ فَكَانَ ثَوْبَانُ يَقَعُ سَوْطُهُ وَهُوَ رَاكِبٌ فَلاَ يَقُولُ لأَحَدٍ نَاوِلْنِيهِ حَتَّى يَنْزِلَ فَيَأْخُذَهُ .

Bize Ali b. Muhammed, ona Vekî', ona İbn Ebu Zi'b, ona Muhammed b. Kays, ona Abdurrahman b. Yezîd, ona da (Hz. Peygamber’in azatlısı) Sevbân, Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu nakletmiştir: " "Kim bir hususta bana söz verir? Ben de onun cennete gireceğine söz vereyim." diye sordu. "Ben!" diye atıldım. Rasulullah (sav) "Kimseden bir şey isteme!" buyurdu. Râvi şöyle demiştir: "Bundan sonra Sevbân, binek üstünde iken kamçısı elinden (yere) düşse de kimseye, şunu versene demez, hayvandan iner kendi alırdı."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Zekât 25, /294

أَخْبَرَنَا عَمْرُو بْنُ عَلِىٍّ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى قَالَ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى ذِئْبٍ حَدَّثَنِى مُحَمَّدُ بْنُ قَيْسٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ يَزِيدَ بْنِ مُعَاوِيَةَ عَنْ ثَوْبَانَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « مَنْ يَضْمَنْ لِى وَاحِدَةً وَلَهُ الْجَنَّةُ » . قَالَ يَحْيَى هَا هُنَا كَلِمَةٌ مَعْنَاهَا أَنْ لاَ يَسْأَلَ النَّاسَ شَيْئًا .

• Nesâî Sünen-i Nesâî Zekât 86, /2255