حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدَةَ حَدَّثَنَا عَمَّارُ بْنُ شُعَيْبِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْبِ الْعَنْبَرِىُّ حَدَّثَنِى أَبِى قَالَ سَمِعْتُ جَدِّىَ الزُّبَيْبَ يَقُولُ بَعَثَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم جَيْشًا إِلَى بَنِى الْعَنْبَرِ فَأَخَذُوهُمْ بِرُكْبَةٍ مِنْ نَاحِيَةِ الطَّائِفِ فَاسْتَاقُوهُمْ إِلَى نَبِىِّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَرَكِبْتُ فَسَبَقْتُهُمْ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقُلْتُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا نَبِىَّ اللَّهِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ أَتَانَا جُنْدُكَ فَأَخَذُونَا وَقَدْ كُنَّا أَسْلَمْنَا وَخَضْرَمْنَا آذَانَ النَّعَمِ فَلَمَّا قَدِمَ بَلْعَنْبَرُ قَالَ لِى نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"هَلْ لَكُمْ بَيِّنَةٌ عَلَى أَنَّكُمْ أَسْلَمْتُمْ قَبْلَ أَنْ تُؤْخَذُوا فِى هَذِهِ الأَيَّامِ." قُلْتُ نَعَمْ. قَالَ
"مَنْ بَيِّنَتُكَ." قُلْتُ سَمُرَةُ رَجُلٌ مِنْ بَنِى الْعَنْبَرِ وَرَجُلٌ آخَرُ سَمَّاهُ لَهُ فَشَهِدَ الرَّجُلُ وَأَبَى سَمُرَةُ أَنْ يَشْهَدَ فَقَالَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"قَدْ أَبَى أَنْ يَشْهَدَ لَكَ فَتَحْلِفُ مَعَ شَاهِدِكَ الآخَرِ." قُلْتُ نَعَمْ . فَاسْتَحْلَفَنِى فَحَلَفْتُ بِاللَّهِ لَقَدْ أَسْلَمْنَا يَوْمَ كَذَا وَكَذَا وَخَضْرَمْنَا آذَانَ النَّعَمِ . فَقَالَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"اذْهَبُوا فَقَاسِمُوهُمْ أَنْصَافَ الأَمْوَالِ وَلاَ تَمَسُّوا ذَرَارِيَهُمْ لَوْلاَ أَنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ ضَلاَلَةَ الْعَمَلِ مَا رَزَيْنَاكُمْ عِقَالاً." قَالَ الزُّبَيْبُ فَدَعَتْنِى أُمِّى فَقَالَتْ هَذَا الرَّجُلُ أَخَذَ زِرْبِيَّتِى فَانْصَرَفْتُ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم - يَعْنِى فَأَخْبَرْتُهُ - فَقَالَ لِى
"احْبِسْهُ." فَأَخَذْتُ بِتَلْبِيبِهِ وَقُمْتُ مَعَهُ مَكَانَنَا ثُمَّ نَظَرَ إِلَيْنَا نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَائِمَيْنِ فَقَالَ
"مَا تُرِيدُ بِأَسِيرِكَ." فَأَرْسَلْتُهُ مِنْ يَدِى فَقَامَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ لِلرَّجُلِ
"رُدَّ عَلَى هَذَا زِرْبِيَّةَ أُمِّهِ الَّتِى أَخَذْتَ مِنْهَا." فَقَالَ يَا نَبِىَّ اللَّهِ إِنَّهَا خَرَجَتْ مِنْ يَدِى. قَالَ فَاخْتَلَعَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَيْفَ الرَّجُلِ فَأَعْطَانِيهِ. وَقَالَ لِلرَّجُلِ
"اذْهَبْ فَزِدْهُ آصُعًا مِنْ طَعَامٍ." قَالَ فَزَادَنِى آصُعًا مِنْ شَعِيرٍ.
Öneri Formu
Hadis Id, No:
22860, D003612
Hadis:
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدَةَ حَدَّثَنَا عَمَّارُ بْنُ شُعَيْبِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْبِ الْعَنْبَرِىُّ حَدَّثَنِى أَبِى قَالَ سَمِعْتُ جَدِّىَ الزُّبَيْبَ يَقُولُ بَعَثَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم جَيْشًا إِلَى بَنِى الْعَنْبَرِ فَأَخَذُوهُمْ بِرُكْبَةٍ مِنْ نَاحِيَةِ الطَّائِفِ فَاسْتَاقُوهُمْ إِلَى نَبِىِّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَرَكِبْتُ فَسَبَقْتُهُمْ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقُلْتُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا نَبِىَّ اللَّهِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ أَتَانَا جُنْدُكَ فَأَخَذُونَا وَقَدْ كُنَّا أَسْلَمْنَا وَخَضْرَمْنَا آذَانَ النَّعَمِ فَلَمَّا قَدِمَ بَلْعَنْبَرُ قَالَ لِى نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"هَلْ لَكُمْ بَيِّنَةٌ عَلَى أَنَّكُمْ أَسْلَمْتُمْ قَبْلَ أَنْ تُؤْخَذُوا فِى هَذِهِ الأَيَّامِ." قُلْتُ نَعَمْ. قَالَ
"مَنْ بَيِّنَتُكَ." قُلْتُ سَمُرَةُ رَجُلٌ مِنْ بَنِى الْعَنْبَرِ وَرَجُلٌ آخَرُ سَمَّاهُ لَهُ فَشَهِدَ الرَّجُلُ وَأَبَى سَمُرَةُ أَنْ يَشْهَدَ فَقَالَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"قَدْ أَبَى أَنْ يَشْهَدَ لَكَ فَتَحْلِفُ مَعَ شَاهِدِكَ الآخَرِ." قُلْتُ نَعَمْ . فَاسْتَحْلَفَنِى فَحَلَفْتُ بِاللَّهِ لَقَدْ أَسْلَمْنَا يَوْمَ كَذَا وَكَذَا وَخَضْرَمْنَا آذَانَ النَّعَمِ . فَقَالَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"اذْهَبُوا فَقَاسِمُوهُمْ أَنْصَافَ الأَمْوَالِ وَلاَ تَمَسُّوا ذَرَارِيَهُمْ لَوْلاَ أَنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ ضَلاَلَةَ الْعَمَلِ مَا رَزَيْنَاكُمْ عِقَالاً." قَالَ الزُّبَيْبُ فَدَعَتْنِى أُمِّى فَقَالَتْ هَذَا الرَّجُلُ أَخَذَ زِرْبِيَّتِى فَانْصَرَفْتُ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم - يَعْنِى فَأَخْبَرْتُهُ - فَقَالَ لِى
"احْبِسْهُ." فَأَخَذْتُ بِتَلْبِيبِهِ وَقُمْتُ مَعَهُ مَكَانَنَا ثُمَّ نَظَرَ إِلَيْنَا نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَائِمَيْنِ فَقَالَ
"مَا تُرِيدُ بِأَسِيرِكَ." فَأَرْسَلْتُهُ مِنْ يَدِى فَقَامَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ لِلرَّجُلِ
"رُدَّ عَلَى هَذَا زِرْبِيَّةَ أُمِّهِ الَّتِى أَخَذْتَ مِنْهَا." فَقَالَ يَا نَبِىَّ اللَّهِ إِنَّهَا خَرَجَتْ مِنْ يَدِى. قَالَ فَاخْتَلَعَ نَبِىُّ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَيْفَ الرَّجُلِ فَأَعْطَانِيهِ. وَقَالَ لِلرَّجُلِ
"اذْهَبْ فَزِدْهُ آصُعًا مِنْ طَعَامٍ." قَالَ فَزَادَنِى آصُعًا مِنْ شَعِيرٍ.
Tercemesi:
Bize Ahmed b. Abde, ona Ammar b. Şuayb b. Abdullah b. ez-Zübeyb el-Anberî, ona babası (Şuayb b. Abdullah) ona da dedesi Zübeyb şöyle haber vermiştir: Hz. Peygamber (sav) Anber oğulları üzerine bir askeri birlik göndermişti. Birlik Taif bölgesinde Rukbe denilen mevkide Anber oğullarını yakalayıp ele geçirdiler ve onları Hz. Peygamber'e (sav) doğru sevk ettiler. Ben de (Zübeyb) bineğime binip onlardan önce Hz. Peygamber'e (sav) geldim ve Allah'ın selamı rahmeti ve bereketi üzerine olsun Ey Allah'ın Nebisi! Senin askerlerin bize geldiler ve bizi ele geçirdiler. Fakat biz daha önce Müslüman olmuştuk ve (Müslüman olduğumuza alamet olarak) hayvanlarımızın kulaklarının uçlarını kesmiştik. Anber oğulları (Medine'ye) geldiklerinde Hz. Peygamber (sav) bana şöyle dedi:
"Şu yakalandığınız günden önce Müslüman olduğunuza dair bir deliliniz var mı?" Ben de evet, dedim. Hz. Peygamber (sav) "delilin (şahit) kimdir?" diye sordu. Ben, Anber oğullarından Semura ile -ismini verdiği- başka bir adam, dedim. Adam şahitlik yaptı ancak Semüra şahitliğe yanaşmadı. Hz. Peygamber (sav) "(Semüra) senin lehine şahitliğe yanaşmadı, diğer şahidinle sen de yemin et" buyurdu. Ben tabi ki, dedim. Hz. Peygamber (sav) benden yemin istedi. Ben de önceki günlerde Müslüman olduğumuza ve (buna işaret olarak) hayvanlarımızın kulağının ucunu kestiğimize dair Allah adına yemin ettim. Hz. Peygamber (sav) (ashabına) şöyle buyurdu:
"Gidin ve mallarının yarısını bu kavme geri verip taksim edin. Ailelerine de dokunmayın. (Anber oğullarına da şöyle hitap etti) Eğer Allah amellerin boşa gitmesini sevmemiş olmasaydı size bir iplik dahi (geri) vermezdim." Zübeyb şöyle devam etti: Annem beni çağırdı ve şu adam benim halımı (kilim) aldı, dedi. Hemen Hz. Peygamber'e (sav) gittim ve ona durumu bildirdim. Bana "adamı yakala" buyurdu. Adamı yakasından tutup olduğumuz yerde onunla ayakta beklemeye başladım. Hz. Peygamber (sav) bize doğru baktı, ikimizin ayakta olduğunu gördü ve bana "yakaladığın adamdan ne istiyorsun?" dedi. Adamı elimden bırakınca Hz. Peygamber (sav) ayağa kalkıp adama şöyle dedi:
"Bu adama annesinden aldığın ve annesinin olan halısını geri ver." Adam, Ey Allah'ın Nebisi! Elimden çıkardım, dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) adamın kılıcını çıkarıp bana verdi ve adama şöyle dedi:
"Git ve (Zübeyb'e vermek için) bir miktar yiyecek ekle." Zübeyb şöyle dedi: Bana bir miktar da arpa verdi.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Akdiye 21, /835
Senetler:
1. İbn Ebu Amare Zübeyb b. Sa'lebe et-Temimi (Zübeyb b. Sa'lebe b. Amr)
2. İbn Zeynep Şuayb b. Ubeydullah et-Temimi (Şuayb b. Ubeydullah b. Zeynep Sa'lebe)
3. Ammar b. Şuayb et-Temimi (Ammar b. Şuayb b. Ubeydullah b. Zübeyb b. Sa'lebe)
4. Ahmed b. Abde ed-Dabbî (Ahmed b. Abde b. Musa)
Konular:
Yargı, muhâkeme Usûlü