حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مَدُّويَهْ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ حَمَّادٍ الشُّعَيْثِىُّ حَدَّثَنَا عَبَّادُ بْنُ مَنْصُورٍ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « إِنَّ خَيْرَ مَا تَدَاوَيْتُمْ بِهِ السَّعُوطُ وَاللَّدُودُ وَالْحِجَامَةُ وَالْمَشِىُّ » . فَلَمَّا اشْتَكَى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لَدَّهُ أَصْحَابُهُ فَلَمَّا فَرَغُوا قَالَ « لُدُّوهُمْ » . قَالَ فَلُدُّوا كُلُّهُمْ غَيْرَ الْعَبَّاسِ .

Bize Muhammed b. Medduyeh, ona Abdurrahman b. Hammad eş-Şuaysi, ona Abbad b. Mansur, ona İkrime, ona da İbn Abbas şöyle demiştir: "Hz. Peygamber (sav) 'Tedavi için kullandığınız şeylerin en hayırlısı, buruna çekilen ilaç, ağızdan içirilen ilaç, hacamat (kan aldırma) ve yürüyüştür' buyurmuştu. Daha sonra Hz. Peygamber (sav), hastalandığında sahabiler de ona (iradesi dışında) şurup içirdi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) 'onlara da (ceza olarak) ilaç içirin' buyurdu ve Hz. Abbas hariç, hepsine ilaç içirildi."

Açıklama: الْمَشِىُّ kelimesi yürüyüş ve yürüme anlamına gelmektedir, ama bazı Mişkât nüshalarında kelime “المُشِيّ” (mim dammeli) olarak geçtiği için "Karın boşaltmak için yenilen veya içilen şey, müshil" anlamına gelmiştir. Bakınız: el-Mutarrizî, el-Muğrib, Daru’l-kitâbi’l-arabî, ts, s. 443

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Tıb 9, 4/388

حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ حَمَّادٍ أَخْبَرَنَا ابْنُ عَوْنٍ عَنْ مُحَمَّدٍ عَنْ أُمِّ عَطِيَّةَ قَالَتْ: "تُوُفِّيَتْ بِنْتُ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم، فَقَالَ لَنَا اغْسِلْنَهَا ثَلاَثًا أَوْ خَمْسًا أَوْ أَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ إِنْ رَأَيْتُنَّ، فَإِذَا فَرَغْتُنَّ فَآذِنَّنِى. فَلَمَّا فَرَغْنَا آذَنَّاهُ، فَنَزَعَ مِنْ حِقْوِهِ إِزَارَهُ وَقَالَ أَشْعِرْنَهَا إِيَّاهُ."

Bize Abdurrahman b. Hammâd, ona İbn Avn, ona Muhammed, ona da Ümmü Atıyye şöyle rivayet etmiştir: "Rasulullah'ın (sav) kızı ölmüştü. Bize 'Onu üç, beş veya uygun görürseniz daha fazla yıkayın. Yıkamayı bitirdiğinizde de bana haber edin' dedi. İşimizi bitirip haber verdiğimizde, peştamalını çıkarıp verdi ve 'Bunu da ölüye örtün' buyurdu."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Cenâiz 12, 1/434

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بن عَمْرٍو الْقَطْرَانِيُّ الْبَصْرِيُّ، وَعَبْدَانُ بن أَحْمَدَ، قَالا: حَدَّثَنَا يَحْيَى بن دُرُسْتَ، حَدَّثَنَا أَبُو إِسْمَاعِيلَ الْقَنَّادُ، عَنْ يَحْيَى بن أَبِي كَثِيرٍ، عَنْ أَبِي سَلَمَةَ، عَنْ يَعِيشَ بن طِهْفَةَ أَوْ طِخْفَةَ، عَنْ أَبِيهِ وَكَانَ مِنْ أَصْحَابِ الصُّفَّةِ، قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَنْظُرُ إِلَى أَهْلِ الْعَامَّةِ مِنَ النَّاسِ، فَيَقُولُ:"فُلانُ اذْهَبْ بِفُلانَ، فَأَضِفْهُ"فَلا يَزَالُ حَتَّى بَقِيتُ أَنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَامِسَ خَمْسَةٍ، فَقَالَ لَنَا:"انْطَلِقُوا إِلَى الْبَيْتِ"، فَانْطَلَقْنَا مَعَهُ، فَدَخَلْنَا بَيْتَ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْهَا، وَذَلِكَ قَبْلَ أَنْ يُضْرَبَ عَلَيْهِنَّ الْحِجَابُ، فَقَالَ:"يَا عَائِشَةُ، أَطْعِمِينَا"، فَجَاءَتْ بِحَشِيشَةٍ فَأَكَلْنَا، ثُمَّ قَالَ:"يَا عَائِشَةُ، أَطْعِمِينَا"، فَجَاءَتْ بِحَيْسَةٍ، كَأَنَّهَا قَطَاةٌ فَأَكَلُوا، ثُمَّ قَالَ:"يَا عَائِشَةُ، اسْقِينَا"، فَجَاءَتْ بِقَعْبٍ فِيهِ ضِياحٌ، فَأَكَلُوا، ثُمَّ قَالَ لَنَا: إِنْ شِئْتُمْ، فَبِيتُوا هَهُنَا، وَإِنْ شِئْتُمْ فَانْطَلِقُوا إِلَى الْمَسْجِدِ، فَقُلْنَا: لا، بَلْ نَنْطَلِقُ إِلَى الْمَسْجِدِ، وَكَرِهْنَا أَنْ نشُقَّ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَنِمْتُ فِي الْمَسْجِدِ، فَبَيْنَمَا أَنَا مُضْطَجِعٌ عَلَى بَطْنِي إِذْ أَتَانِي رَجُلٌ فَحَرَّكَنِي بِرِجْلِهِ، فَقَالَ:"انْحَرِفْ هَكَذَا، فَإِنَّهَا نَوْمَةٌ يُبْغِضُهَا اللَّهُ تَعَالَى"، فَنَظَرْتُ فَإِذَا أَنَا بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ.

• Taberânî Mu'cem-i kebîr Tihfe b. Kays el-Ğifarî 8229, 6/2155