وَأَخْبَرَنِى أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ السُّلَمِىُّ إِجَازَةً أَنَّ أَبَا الْحَسَنِ بْنَ صُبَيْحٍ أَخْبَرَهُمْ أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ شِيرُوَيْهِ أَخْبَرَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ الْحَنْظَلِىُّ أَخْبَرَنَا رَوْحٌ حَدَّثَنَا زَكَرِيَّا بْنُ إِسْحَاقَ الْمَكِّىُّ عَنْ عَمْرِو بْنِ دِينَارٍ عَنْ يَحْيَى بْنِ جَعْدَةَ قَالَ : أَرَادَ رَجُلٌ بِالْمَدِينَةِ أَنْ يَضَعَ خَشَبَتَهُ عَلَى جِدَارِ صَاحِبِهِ بِغَيْرِ إِذْنِهِ فَمَنَعَهُ فَإِذَا مَنْ شِئْتَ مِنَ الأَنْصَارِ يُحَدِّثُونَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- أَنَّهُ نَهَاهُ أَنْ يَمْنَعُهُ فَجُبِرَ عَلَى ذَلِكَ.

Bize icâzet yoluyla Ebû Abdurrahman es-Sülemî, ona Ebû’l-Hasan b. Subeyh, ona Abdullah b. Muhammed b. Şîreveyh, ona İshak b. İbrahim el-Hanzalî, ona Ravh, ona Zekeriya b. İshak el-Mekkî, ona Amr b. Dînâr, ona da Yahya b. Ca’de’nin anlattığına göre; Medîne’de bir adam, arkadaşının iznini almadan odunlarını onun duvarına koymak istemiş, ama arkadaşı kendisine mani olmuştu. Bunun üzerine ona, Ensâr’dan kimi istersen sor, duvarına odun koymaya mani olmayı Rasûlullah’ın (sav) yasakladığını ve konulmasına zorladığını söyleyecektir, dedi.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Sulh 11494, 11/541