Öneri Formu
Hadis Id, No:
217197, İHS001050
Hadis:
1050 - أَخْبَرَنَا ابْنُ قُتَيْبَةَ بِعَسْقَلَانَ حَدَّثَنَا حَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى، حَدَّثَنَا ابْنُ وَهْبٍ، سَمِعْتُ مُعَاوِيَةَ بْنَ صَالِحٍ يُحَدِّثُ , عَنْ أَبِي عُثْمَانَ، عَنْ جُبَيْرِ بْنِ نُفَيْرٍ، عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ، قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خُدَّامَ أَنْفُسِنَا نَتَنَاوَبُ الرِّعْيَةَ رِعْيَةَ إِبِلِنَا فَكُنْتُ عَلَى رِعْيَةِ الْإِبِلِ، فَرُحْتُهَا بِعَشِيٍّ، فَأَدْرَكْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَخْطُبُ النَّاسَ، فَسَمِعْتُهُ، يَقُولُ: «مَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ يَتَوَضَّأُ فَيُحْسِنُ الْوُضُوءَ، ثُمَّ يَقُومُ فَيَرْكَعُ رَكْعَتَيْنِ، يُقْبِلُ عَلَيْهِمَا بِقَلْبِهِ وَوَجْهِهِ، فَقَدْ أَوْجَبَ» , قَالَ: فَقُلْتُ: مَا أَجْوَدَ هَذِهِ، فَقَالَ رَجُلٌ: الَّذِي قَبْلَهَا أَجْوَدُ , فَنَظَرْتُ فَإِذَا هُوَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ، قُلْتُ: مَا هُوَ يَا أَبَا حَفْصٍ؟، قَالَ: إِنَّهُ، قَالَ آنِفًا، قَبْلَ أَنْ تَجِيءَ: «مَا مِنْ أَحَدٍ يَتَوَضَّأُ فَيُحْسِنُ الْوُضُوءَ ثُمَّ يَقُولُ حِينَ يَفْرُغُ مِنْ وَضُوئِهِ: أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، إِلَّا فُتِحَتْ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ الثَّمَانِيَةِ لَهُ، يَدْخُلُ مِنْ أَيِّهَا شَاءَ».
قَالَ مُعَاوِيَةُ بْنُ صَالِحٍ: وَحَدَّثَنِيهِ رَبِيعَةُ بْنُ يَزِيدَ، عَنْ أَبِي إِدْرِيسَ، عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ.
قَالَ أَبُو حَاتِمٍ: أَبُو عُثْمَانَ هَذَا يُشْبِهُ أَنْ يَكُونَ حَرِيزَ بْنَ عُثْمَانَ الرَّحَبِيَّ *، وَإِنَّمَا اعْتِمَادُنَا عَلَى هَذَا الْإِسْنَادِ الْأَخِيرِ، لِأَنَّ حَرِيزَ بْنَ عُثْمَانَ لَيْسَ بِشَيْءٍ فِي الْحَدِيثِ.
Tercemesi:
Bize İbn Kuteybe, Askalân'da haber verdi: Bize Harmele İbn Yahyâ anlattı: Bize İbn Vehb anlattı: Ben Muâviye İbn Sâlih'i işittim, kendisi Ebû Osmân'dan, o da Cübeyr İbn Nufeyr'den, o da Ukbe İbn Âmir'den anlatıyordu:
Biz, Peygamber (sas) hayattayken kendi develerimizi kendimiz nöbetleşe güderdik. O gün gütme sırası bendeydi. Akşam olunca develeri barınağa götürdüm. Sonra Allâh'ın Elçisi (sas)'e ayakta ve halka bir şeyler anlatırken eriştim; şöyle diyordu: İçinizden her abdest alan ve abdestine özenen, sonra da kalkıp kalbini ve yüzünü namazına çevirdiği iki rekât namaz kılan kimse için gerekli olmuştur. Ukbe: Ne büyük bir cömertlik bu! dedim. Biri bana: Bundan önceki daha da büyüktü, dedi. Dönüp baktım; bir de ne göreyim, bu kişi Ömer İbnü'l-Hattâb idi. O nedir ey Hafs'ın Babası? diye sordum. O da şöyle cevap verdi: Sen gelmeden önce Peygamber (sas) buyurdu ki: İçinizden abdest alan ve abdestine özenen, bitirince de: Tanıklık ederim ki Allah'tan başka hiçbir ilâh yoktur, yalnız O vardır, ortağı yoktur ve Muhammed O'nun kulu ve elçisidir, diyen her kişi için Cennet kapılarının sekizi de açılır. Böylece o kişi dilediği kapıdan içeri girer.
Muâviye İbn Sâlih: Bu hadisi bana, aynı zamanda Rabîa İbn Yezîd, o da Ebû İdrîs'ten, o da Ukbe İbn Âmir'den anlattı.
Ebû Hâtim (İbn Hibbân) (ra): Buradaki Ebû Osmân, Harîz İbn Osmân er-Rahabî olabilir. Dolayısıyla biz burada sadece ikinci senede itimat ettik. Çünkü Harîz İbn Osmân'ın hadis'te bir değeri yoktur.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
İbn Hibban, Sahih-i İbn Hibban, Tahâret 1050, 3/325
Senetler:
1. Ebu Amr Ukbe b. Âmir el-Cühenî (Ukbe b. Âmir b. Abs b. Amr b. Adî)
Konular: