حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ مَعِينٍ حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ الرَّبِيعِ بْنِ طَارِقٍ أَخْبَرَنَا يَحْيَى بْنُ أَيُّوبَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَيُّوبَ بْنِ قَطَنٍ عَنْ أُبَىِّ بْنِ عِمَارَةَ - قَالَ يَحْيَى بْنُ أَيُّوبَ وَكَانَ قَدْ صَلَّى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لِلْقِبْلَتَيْنِ - أَنَّهُ قَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَمْسَحُ عَلَى الْخُفَّيْنِ قَالَ "نَعَمْ." قَالَ يَوْمًا قَالَ يَوْمًا . قَالَ وَيَوْمَيْنِ قَالَ وَيَوْمَيْنِ. قَالَ وَثَلاَثَةً قَالَ "نَعَمْ وَمَا شِئْتَ." قَالَ أَبُو دَاوُدَ رَوَاهُ ابْنُ أَبِى مَرْيَمَ الْمِصْرِىُّ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَزِيدَ بْنِ أَبِى زِيَادٍ عَنْ عُبَادَةَ بْنِ نُسَىٍّ عَنْ أُبَىِّ بْنِ عِمَارَةَ قَالَ فِيهِ حَتَّى بَلَغَ سَبْعًا . قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم نَعَمْ وَمَا بَدَا لَكَ قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَقَدِ اخْتُلِفَ فِى إِسْنَادِهِ وَلَيْسَ هُوَ بِالْقَوِىِّ وَرَوَاهُ ابْنُ أَبِى مَرْيَمَ وَيَحْيَى بْنُ إِسْحَاقَ السِّيْلَحِينِىُّ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَيُّوبَ وَقَدِ اخْتُلِفَ فِى إِسْنَادِهِ.

Bize Yahya b. Main, ona Amr b. Rabi' b. Tarık, ona Yahya b. Eyyüb, ona Abdurrahman b. Rezin, ona Muhammed b. Yezid, ona Eyyüb b. Katan, ona da Übey b. İmare'nin naklettiğine göre -'Yahya b. Eyyüb şöyle demiştir: Übey b. İmare, hem Beytül-Makdis'e, hem de Kâbe'ye yönelerek Rasulullah'la birlikte namaz kılmıştır'-: "Übey, 'Ya Rasulullah! Mestler üzerine meshedeyim mi?' diye sormuş, Rasulullah, 'evet', dedi. Übey, 'bir gün meshedebilir miyim?' dedi. Rasulullah, 'evet' dedi. Übey, 'iki gün meshedebilir miyim?' dedi. Rasulullah, 'evet', dedi. Übey, 'üç gün meshedebilir miyim?' dedi. Rasulullah, 'evet istediğin kadar' dedi." Ebu Davud şöyle dedi: bu hadisi, İbn Ebu Meryem el-Mısri, Yahya b. Eyyüb'den, o Abdurrahman b. Rezîn'den, o Muhammed b. Yezid b. Ebu Ziyâd'dan, o Übâde b. Nesiy'den, o da Übeyy b. İmâre'den rivayet etmiştir. İbn Ebu Meryem bu rivayetinde şöyle demiştir: Übey yedi güne kadar meshetmeyi sormaya devam etti. Rasulullah (sav), (her defasında) 'evet, dilediğin gün sayısınca (meshe devam edebilirsin' buyurdu. Ebu Davud şöyle dedi: Yahya b. Eyyüb'ün bu senedinde ihtilâf edilmiştir. Çünkü Yahya, güvenilir bir ravi değildir. Bu hadisi İbn Ebu Meryem ve Yahya b. İshâk es-Silehînî, Yahya b. Eyyüb'den rivayet etmişlerdir. Ancak Silehînî'nin senedinde ihtilâf edilmiştir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 60, /43

قال الشيخ رواه عمرو بن الربيع بن طارق عن يحيى بن أيوب دون ذكر عبادة بن نسى فيى إسناده وقال فى الحديث قال نعم و ما شئت أَخْبَرَنَاهُ أَبُو عَلِىٍّ الرُّوذْبَارِىُّ أَخْبَرَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ دَاسَةَ حَدَّثَنَا أَبُو دَاوُدَ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ مَعِينٍ حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ الرَّبِيعِ فَذَكَرَهُ وَزَادَ فِيهِ قَالَ يَحْيَى بْنُ أَيُّوبَ : وَكَانَ قَدْ صَلَّى مَعَ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- الْقِبْلَتَيْنِ. وَقَدْ قِيلَ عَنْ عَمْرٍو دُونَ ذِكْرِ أَيُّوبَ فِى إِسْنَادِهِ. وَرَوَاهُ سَعِيدُ بْنُ أَبِى مَرْيَمَ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَيُّوبَ كما

Şeyh dedi ki: O hadisi Amr b. er-Rabî’ b. Tarık, isnadında Ubâde b. Nüseyy olmaksızın Yahya b. Eyyub’dan rivayet etmiştir. Bu rivayette Hz. Peygamber (üç gün meshetmek konusundaki soruya) “Evet, istersen” dediği de zikredilir. Bunu bize Ebû Ali er-Rûzbârî, ona Ebû Bekir b. Dâse, ona Ebû Davud, ona Yahya b. Maîn, ona da Amr b. er-Rabî’ haber vermiş ve ilave olarak Yahya b. Eyyub’un şöyle dediğini de zikretmiştir: O, Hz. Peygamber’le birlikte iki kıbleye de namaz kılmıştır. İsnadında Eyyub’dan hiç söz edilmeden Amr’dan rivayet edildiği de söylenmiştir. Aynı hadisi Saîd b. Ebî Meryem de Yahya b. Eyyub’dan rivayet etmiştir.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1339, 2/327

- أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ الصُّوفِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ مَعِينٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ الرَّبِيعِ بْنِ طَارِقٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ أَيُّوبَ، عَنْ يَعْقُوبَ بْنَ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ ثَابِتِ بْنِ شُرَحْبِيلَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سُوَيْدٍ الْخَطْمِيِّ، عَنْ أَبِي أَيُّوبَ الْأَنْصَارِيِّ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيُكْرِمْ جَارَهُ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يَدْخُلِ الْحَمَّامَ إِلَّا بِمِئْزَرٍ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ، فَلْيَقُلْ خَيْرًا أَوْ لِيَصْمُتَ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ مِنْ نِسَائِكُمْ فَلَا تَدْخُلِ الْحَمَّامَ" [قَالَ: فَنَمَيْتُ بِذَلِكَ إِلَى عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ فِي خِلَافَتِهِ، فَكَتَبَ إِلَى أَبِي بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرِو بْنِ حَزْمٍ أَنْ سَلَ مُحَمَّدَ بْنَ ثَابِتٍ عَنْ حَدِيثِهِ، فَإِنَّهُ رِضًا، فَسَأَلَهُ ثُمَّ كَتَبَ إِلَى عُمَرَ، فَمَنَعَ النِّسَاءَ عَنِ الْحَمَّامِ]

Bize Ahmed b. Hasan b. Abdülcebbar b. es-Sûfî, ona Yahya b. Main, ona Amr b. Rebi b. Târık, ona Yahya b. Eyyub, ona Yakub b. İbrahim, ona Muhammed b. Sabit b. Şürahbil, ona Abdullah b. Süveyd b. el-Hatmî, ona da Ebu Eyyüb el-Ensârî, Hz. Peygamber'den (sav) nakletmiştir: "Her kim Allah'a ve ahiret gününe iman ediyorsa, komşusuna ikram etsin. Her kim Allah'a ve ahiret gününe iman ediyorsa peştamalsız hamama girmesin. Her kim Allah'a ve ahiret gününe iman ediyorsa ya hayır söylesin ya da sussun. Her kim Allah'a ve ahiret gününe iman ediyorsa hanımlarını hamama sokmasın." [Ravi dedi ki, bu konuyu (hanımların hamama gitme meselesini) halifeliği zamanında Ömer b. Abdülaziz'e ilettim. O, (Medine valisi) Ebubekir b. Muhammed b. Amr b. Hazm'a bu konudaki hadisini Muhammed b. Sâbit'e sormasını talep eden bir mektup yazdı. İbn Hazm ona sordu ve cevabi mektubunu Ömer b. Abdülaziz'e gönderdi. Ömer b. Abdülaziz de kadınların hamama gitmesini yasakladı.]

• İbn Hibban Sahih-i İbn Hibban Hazr ve'l İbâha 5597, 12/409

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِدْرِيسَ الرَّازِىُّ حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ الرَّبِيعِ بْنِ طَارِقٍ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ أَيُّوبَ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى جَعْفَرٍ أَنَّ مُحَمَّدَ بْنَ عَمْرِو بْنِ عَطَاءٍ أَخْبَرَهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ شَدَّادِ بْنِ الْهَادِ أَنَّهُ قَالَ دَخَلْنَا عَلَى عَائِشَةَ زَوْجِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَتْ دَخَلَ عَلَىَّ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَرَأَى فِى يَدِى فَتَخَاتٍ مِنْ وَرِقٍ فَقَالَ "مَا هَذَا يَا عَائِشَةُ." فَقُلْتُ صَنَعْتُهُنَّ أَتَزَيَّنُ لَكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ . قَالَ "أَتُؤَدِّينَ زَكَاتَهُنَّ." قُلْتُ لاَ أَوْ مَا شَاءَ اللَّهُ . قَالَ "هُوَ حَسْبُكِ مِنَ النَّارِ."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Zekât 4, /364

حَدَّثَنَا حَبُّوشُ بن رِزْقِ اللَّهِ الْمِصْرِيُّ، حَدَّثَنَا عَمْرُو بن الرَّبِيعِ بن طَارِقٍ، أَنَا ابْنُ لَهِيعَةَ، عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بن عَبْدِ الْعَزِيزِ بن مُلَيْلٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بن أَبِي أُمَيَّةَ، أَنَّ حَبِيبَ بن مَسْلَمَةَ، أَتَى قَيْسَ بن سَعْدِ بن عُبَادَةَ وَهُوَ عَلَى فَرَسٍ لَهُ فَتَأَخَّرَ حَبِيبٌ لَهُ عَنِ السَّرْجِ، فَقَالَ لَهُ: ارْكَبْ فَأَبَى قَيْسٌ، وَقَالَ قَيْسٌ: أَنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ:"صَاحِبُ الدَّابَّةِ أَوْلَى بِصَدْرِهَا"، فَقَالَ حَبِيبٌ: أَنِّي لَسْتُ أَجْهَلُ مَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَلَكِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ.

أَخْبَرَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْبَغْدَادِيُّ، ثنا يَحْيَى بْنُ عُثْمَانَ بْنِ صَالِحٍ السَّهْمِيُّ، ثنا عَمْرُو بْنُ الرَّبِيعِ بْنِ طَارِقٍ، وَحَدَّثَنَا أَبُو بَكْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ بَالَوَيْهِ، ثنا أَبُو الْمُثَنَّى الْعَنْبَرِيُّ، ثنا يَحْيَى بْنُ مَعِينٍ، ثنا عَمْرُو بْنُ الرَّبِيعِ بْنِ طَارِقٍ، أَنْبَأَ يَحْيَى بْنُ أَيُّوبَ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ رَزِينٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَزِيدَ بْنِ أَبِي زِيَادٍ، قَالَ: قَالَ يَحْيَى شَيْخٌ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ: عَنْ عُبَادَةَ بْنِ نُسَيٍّ، عَنْ أُبَيِّ بْنِ عُمَارَةَ وَقَدْ كَانَ صَلَّى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْقِبْلَتَيْنِ أَنَّهُ قَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَمْسَحُ عَلَى الْخُفَّيْنِ؟ قَالَ: «نَعَمْ» قَالَ: يَوْمًا، قَالَ: «وَيَوْمَيْنِ» قَالَ: وَثَلَاثَةٌ؟ قَالَ: «نَعَمْ مَا شِئْتَ» . «أُبَيُّ بْنُ عُمَارَةَ صَحَابِيٌّ مَعْرُوفٌ، وَهَذَا إِسْنَادٌ مِصْرِيٌّ لَمْ يُنْسَبْ وَاحِدٌ مِنْهُمْ إِلَى جَرْحٍ وَإِلَى هَذَا ذَهَبَ مَالِكُ بْنُ أَنَسٍ وَلَمْ يُخَرِّجَاهُ»

• Hâkim en-Nîsâbûrî el-Müstedrek Tahâret 616, 1/408

حَدَّثَنَا يَحْيَى بن عُثْمَانَ بن صَالِحٍ ، حَدَّثَنَا عَمْرُو بن الرَّبِيعِ بن طَارِقٍ ، حَدَّثَنَا مَسْلَمَةُ بن عُلَيٍّ ، عَنْ زَيْدِ بن وَاقِدٍ ، عَنْ مَكْحُولٍ ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بن سَلامَةَ ، عَنْ أَبِي رُهْمٍ السَّمَاعِيَّ ، عَنْ أَبِي أَيُّوبَ الأَنْصَارِيِّ ، أَن ّرَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، قَالَ : إِنَّ نَفْسَ الْمُؤْمِنِ إِذَا قُبِضَتْ تَلَقَّاهَا مِنْ أَهْلِ الرَّحْمَةِ مِنْ عَبَادِ اللَّهِ كَمَا تَلْقَوْنَ الْبَشِيرَ فِي الدُّنْيَا ، فَيَقُولُونَ : انْظُرُوا صَاحِبَكُمْ يَسْتَرِيحُ ، فَإِنَّهُ قَدْ كَانَ فِي كَرْبٍ شَدِيدٍ ، ثُمَّ يَسْأَلُونَهُ : مَاذَا فَعَلَ فُلانٌ ؟ وَمَا فَعَلَتْ فُلانَةُ ؟ هَلْ تَزَوَّجَتْ ؟ فَإِذَا سَأَلُوهُ عَنِ الرَّجُلِ قَدْ مَاتَ قَبْلَهُ ، فَيَقُولُ : أَيْهَاتَ قَدْ مَاتَ ذَاكَ قَبْلِي ، فَيَقُولُونَ : إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ، ذُهِبَتْ بِهِ إِلَى أُمِّهِ الْهَاوِيَةِ فَبِئْسَتِ الأُمُّ وَبِئْسَتِ الْمُرَبِّيَةُ ، قَالَ : وَإِنَّ أَعْمَالَكُمْ تُعْرَضُ عَلَى أَقَارِبِكُمْ وَعَشَائِرِكُمْ مِنْ أَهْلِ الآخِرَةِ ، فَإِنْ كَانَ خَيْرًا فَرِحُوا وَاسْتَبْشَرُوا ، وَقَالُوا : اللَّهُمَّ هَذَا فَضْلُكَ وَرَحْمَتُكَ فَأَتْمِمْ نِعْمَتَكَ عَلَيْهِ ، وَأَمِتْهُ عَلَيْهَا وَيُعْرَضُ عَلَيْهِمْ عَمَلُ الْمُسِيءِ ، فَيَقُولُونَ : اللَّهُمَّ أَلْهِمْهُ عَمَلا صَالِحًا تَرْضَى بِهِ عَنْهُ وتُقَرِّبُهُ إِلَيْكَ ,

• Taberânî Mu'cem-i kebîr Halid b. Zeyd b. Küleyb Ebu Eyyub el-Ensarî Bedrî 3887, 3/974