حَدَّثَنِى مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا سَالِمُ بْنُ نُوحٍ الْعَطَّارُ عَنِ الْجُرَيْرِىِّ عَنْ أَبِى عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِى بَكْرٍ قَالَ نَزَلَ عَلَيْنَا أَضْيَافٌ لَنَا - قَالَ - وَكَانَ أَبِى يَتَحَدَّثُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِنَ اللَّيْلِ - قَالَ - فَانْطَلَقَ وَقَالَ يَا عَبْدَ الرَّحْمَنِ افْرُغْ مِنْ أَضْيَافِكَ . قَالَ فَلَمَّا أَمْسَيْتُ جِئْنَا بِقِرَاهُمْ - قَالَ - فَأَبَوْا فَقَالُوا حَتَّى يَجِىءَ أَبُو مَنْزِلِنَا فَيَطْعَمَ مَعَنَا - قَالَ - فَقُلْتُ لَهُمْ إِنَّهُ رَجُلٌ حَدِيدٌ وَإِنَّكُمْ إِنْ لَمْ تَفْعَلُوا خِفْتُ أَنْ يُصِيبَنِى مِنْهُ أَذًى - قَالَ - فَأَبَوْا فَلَمَّا جَاءَ لَمْ يَبْدَأْ بِشَىْءٍ أَوَّلَ مِنْهُمْ فَقَالَ أَفَرَغْتُمْ مِنْ أَضْيَافِكُمْ قَالَ قَالُوا لاَ وَاللَّهِ مَا فَرَغْنَا . قَالَ أَلَمْ آمُرْ عَبْدَ الرَّحْمَنِ قَالَ وَتَنَحَّيْتُ عَنْهُ فَقَالَ يَا عَبْدَ الرَّحْمَنِ . قَالَ فَتَنَحَّيْتُ - قَالَ - فَقَالَ يَا غُنْثَرُ أَقْسَمْتُ عَلَيْكَ إِنْ كُنْتَ تَسْمَعُ صَوْتِى إِلاَّ جِئْتَ - قَالَ - فَجِئْتُ فَقُلْتُ وَاللَّهِ مَا لِى ذَنْبٌ هَؤُلاَءِ أَضْيَافُكَ فَسَلْهُمْ قَدْ أَتَيْتُهُمْ بِقِرَاهُمْ فَأَبَوْا أَنْ يَطْعَمُوا حَتَّى تَجِىءَ - قَالَ - فَقَالَ مَا لَكُمْ أَلاَ تَقْبَلُوا عَنَّا قِرَاكُمْ - قَالَ - فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ فَوَاللَّهِ لاَ أَطْعَمُهُ اللَّيْلَةَ - قَالَ - فَقَالُوا فَوَاللَّهِ لاَ نَطْعَمُهُ حَتَّى تَطْعَمَهُ . قَالَ فَمَا رَأَيْتُ كَالشَّرِّ كَاللَّيْلَةِ قَطُّ وَيْلَكُمْ مَا لَكُمْ أَنْ لاَ تَقْبَلُوا عَنَّا قِرَاكُمْ قَالَ ثُمَّ قَالَ أَمَّا الأُولَى فَمِنَ الشَّيْطَانِ هَلُمُّوا قِرَاكُمْ - قَالَ - فَجِىءَ بِالطَّعَامِ فَسَمَّى فَأَكَلَ وَأَكَلُوا - قَالَ - فَلَمَّا أَصْبَحَ غَدَا عَلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ بَرُّوا وَحَنِثْتُ - قَالَ - فَأَخْبَرَهُ فَقَالَ « بَلْ أَنْتَ أَبَرُّهُمْ وَأَخْيَرُهُمْ » . قَالَ وَلَمْ تَبْلُغْنِى كَفَّارَةٌ .

Bana Muhammed b. el-Müsennâ, ona Sâlim b. Nûh el-Attâr, ona el-Cüreyrî, ona Ebu Osman, ona Abdurrahman b. Ebu Bekir şöyle rivayet etmiştir: Bize bazı misafirler gelmişti. Babam [Ebu Bekir] gecenin o vaktinde Hz. Peygamber (sav) ile sohbet ederdi. Hemen geldi ve "Abdurrahman, misafirlere akşam yemeği ver" dedi. Akşam olunca misafirleri ağırlamaya geldik; fakat evimizin babası [yani Ebu Bekir] gelip bizimle yemedikçe biz yemeyiz dediler. Onlara "Babam hiddetli bir adamdır. Eğer dediğini yapmazsanız bana bir şey yapacağından korkarım" dedim. Ama misafirler, yine de yemek yemediler. Ebu Bekir gelmeden yemeğe başlamadılar. [Babam gelince] "Ziyafeti bitirdiniz mi?" diye sordu. "Hayır, vallahi bitirmedik" dediler. "Ben Abdurrahman'a dememiş miydim?" dedi. Bunu duyunca bir kenara kaçtım. "Abdurrahman!" deyince tekrar kaçtım. "Seni gidi cahil! Yemin olsun! Sesimi duyuyorsan hemen buraya gel!" dedi. Ben geldim ve "Vallahi benim bir suçum yok. İşte misafirlerin [burada], onlara sor. Yemeklerini getirdim; ama sen gelmeden yemediler." dedim. Onlara dönüp "Neden bizim yemeğimizi kabul etmiyorsunuz?" diye sordu. Ebu Bekir bundan sonra "Vallahi bu yemekten bu gece ağzıma sürmem" dedi. Misafirler de yemin edip "Vallahi sen yemeden biz de yemeyiz dediler." Babam, "[Daha önce] Böyle kötü bir gece hiç görmemiştim. Yazık size! Neden bizim yemeğimizi yemiyorsunuz?" dedi. "[Ettiğim] birinci yemin, şeytandandır." dedi. Sonra yemek getirildi. Besmele çekti ve yemeye başladı. Bunun üzerine misafirler de yediler. Sabah olunca [Ebu Bekir], Hz. Peygamber'e (sav) gitti ve "Ey Allah’ın Rasulü! Onlar yeminlerinde durdu, ben ise yeminimi bozdum" dedi ve (akşamki) hadiseyi anlattı. Hz. Peygamber (sav) "Bilakis sen onların en iyisi ve en hayırlısısın" buyurdu. Abdurrahman, "Bu yeminin kefareti ile ilgili bir şey duymadım" dedi.

• Müslim Sahîh-i Müslim Eşribe 5366, /876

حَدَّثَنَا عُقْبَةُ بْنُ مُكْرَمٍ الْبَصْرِىُّ حَدَّثَنَا سَالِمُ بْنُ نُوحٍ عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم بَعَثَ مُنَادِيًا فِى فِجَاجِ مَكَّةَ « أَلاَ إِنَّ صَدَقَةَ الْفِطْرِ وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى حُرٍّ أَوْ عَبْدٍ صَغِيرٍ أَوْ كَبِيرٍ مُدَّانِ مِنْ قَمْحٍ أَوْ سِوَاهُ صَاعٌ مِنْ طَعَامٍ » . قَالَ أَبُو عِيسَى هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ غَرِيبٌ . وَرَوَى عُمَرُ بْنُ هَارُونَ هَذَا الْحَدِيثَ عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ وَقَالَ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مِينَاءَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَذَكَرَ بَعْضَ هَذَا الْحَدِيثِ . حدثنا جارود . حدثنا عمر بن هارون هذا الحديث.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Zekât 35, 3/60

حدثنا محمد بن المثنى قال حدثنا سالم بن نوح قال أخبرنا عمر رجل من بني حنيفة هو بن جابر عن وعلة بن عبد الرحمن بن وثاب عن عبد الرحمن بن علي عن أبيه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال : من بات على ظهر بيت ليس عليه حجاب فقد برئت منه الذمة قال أبو عبد الله في إسناده نظر

• Buhârî el-Edebü'l-Müfred 1192, /902

وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا سَالِمُ بْنُ نُوحٍ ح وَحَدَّثَنَا حَسَنُ بْنُ عِيسَى حَدَّثَنَا ابْنُ الْمُبَارَكِ جَمِيعًا عَنِ الْجُرَيْرِىِّ عَنْ أَبِى نَضْرَةَ عَنْ أَبِى سَعِيدٍ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم بِمِثْلِهِ .

• Müslim Sahîh-i Müslim Mesâcid ve Mevâdi'u's-salât 1531, /264