أَخْبَرَنَا أَبُو حَامِدٍ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْخَطِيبُ، بِمَرْوَ، ثنا إِبْرَاهِيمُ بْنُ هِلَالٍ الْبُوزَنْجِرْدِيُّ، ثنا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ شَقِيقٍ، ثنا الْحُسَيْنُ بْنُ وَاقِدٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُرَيْدَةَ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: «كُنَّا إِذَا قَعَدْنَا عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَمْ نَرْفَعْ رُءُوسَنَا إِلَيْهِ إِعْظَامًا لَهُ» . «هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحٌ عَلَى شَرْطِ الشَّيْخَيْنِ، وَلَا أَحْفَظُ لَهُ عِلَّةً وَلَمْ يُخَرِّجَاهُ»

Açıklama: Hadisi Hâkim ve Beyhakî rivayet etmişlerdir. (Bkz. Hâkim, el-Müstedrek, I, 121; Beyhakî, Şuabü’l-îmân, III, 104-105, No: 1434; el-Medhal ile’s-sünen, I, 381, No: 658). Hadis sahabe-i kiramın Resûl-i Ekrem’e (s.a.v.) karşı saygılarını ifade etmektedir. Hâkim hadisin Buhârî ve Müslim’in şartına göre sahih olduğunu belirtmiş ve Zehebî de onun görüşünü tasdik etmiştir. Üsâme b. Şerîk de bir rivayette “Resûlullah’ın yanına gelmiştim. Bu esnada Onun ashabı sanki başlarının üzerinde kuş varmış gibi sakin bir vazıyette duruyorlardı” demektedir. (Beyhakî, el-Medhal ile’s-sünen, I, 380, No: 657). Benzer bir hadiseyi Berâ b. Âzib de nakletmektedir. (Beyhakî, el-Medhal ile’s-sünen, I, 380, No: 656).

• Hâkim en-Nîsâbûrî el-Müstedrek İlim 420, 1/283