حدثنا أبو بكر النيسابوري ثنا سعدان بن نصر ثنا يزيد بن هارون ثنا هشام بن حسان وشعبة وشريك عن يعلى بن عطاء بهذا الإسناد نحوه قال شريك في حديثه فقال أحدهما : يا رسول الله استغفر لي فقال غفر الله لك

Açıklama: Şerik’ten gelen bu rivayeti Ahmet b. Hanbel Müsned’inde (c. 29, s. 23) rivayet etmiştir. Bu rivayetin dipnotunda isnadının sahih olduğu bildirilmektedir.

• Darekutni Sünen-i Darekutni salat 1533, 2/281

حدثنا أبو بكر النيسابوري ثنا سعدان بن نصر ثنا يزيد بن هارون ثنا هشام بن حسان وشعبة وشريك عن يعلى بن عطاء بهذا الإسناد نحوه قال شريك في حديثه فقال أحدهما : يا رسول الله استغفر لي فقال غفر الله لك

Açıklama: Şerik’ten gelen bu rivayeti Ahmet b. Hanbel Müsned’inde (c. 29, s. 23) rivayet etmiştir. Bu rivayetin dipnotunda isnadının sahih olduğu bildirilmektedir.

• Darekutni Sünen-i Darekutni salat 1533, 2/281

حدثنا أبو بكر النيسابوري ثنا سعدان بن نصر ثنا يزيد بن هارون ثنا هشام بن حسان وشعبة وشريك عن يعلى بن عطاء بهذا الإسناد نحوه قال شريك في حديثه فقال أحدهما : يا رسول الله استغفر لي فقال غفر الله لك

Açıklama: Şerik’ten gelen bu rivayeti Ahmet b. Hanbel Müsned’inde (c. 29, s. 23) rivayet etmiştir. Bu rivayetin dipnotunda isnadının sahih olduğu bildirilmektedir.

• Darekutni Sünen-i Darekutni salat 1533, 2/281

حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ عُمَرَ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ أَخْبَرَنِى يَعْلَى بْنُ عَطَاءٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ بْنِ الأَسْوَدِ عَنْ أَبِيهِ . أَنَّهُ صَلَّى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ غُلاَمٌ شَابٌّ فَلَمَّا صَلَّى إِذَا رَجُلاَنِ لَمْ يُصَلِّيَا فِى نَاحِيَةِ الْمَسْجِدِ فَدَعَا بِهِمَا فَجِىءَ بِهِمَا تُرْعَدُ فَرَائِصُهُمَا فَقَالَ: "مَا مَنَعَكُمَا أَنْ تُصَلِّيَا مَعَنَا." قَالاَ قَدْ صَلَّيْنَا فِى رِحَالِنَا . فَقَالَ "لاَ تَفْعَلُوا إِذَا صَلَّى أَحَدُكُمْ فِى رَحْلِهِ ثُمَّ أَدْرَكَ الإِمَامَ وَلَمْ يُصَلِّ فَلْيُصَلِّ مَعَهُ فَإِنَّهَا لَهُ نَافِلَةٌ."

Bize Hafs b. Ömer, ona Şube, ona Ya'lâ b. Ata, ona Cabir b. Yezid el-Esved, ona da babası (Yezid b. Esved) şöyle rivayet etmiştir: Kendisi (henüz) genç bir delikanlı iken Hz. Peygamber (sav) ile birlikte namaz kılmış. Rasulullah (sav) namazını kılınca mescidin köşesinde namaz kılmayan iki adam (görmüş), onları çağırtmış, onlar da korkudan titreyerek huzuruna getirilmişler. Nebi (sav), "sizleri bizle namaz kılmaktan alıkoyan nedir?" buyurmuş, onlar da bizler evlerimizde kıldık demişler. (Bunun üzerine) Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "(Böyle) yapmayın! Sizden biri evinde namaz kılıp ardından (mescitte) imamı namaz kılmamış olarak bulduğunda, onunla beraber namaz kılsın. Kılacağı bu namaz, onun için nafile olur."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 57, /141

حَدَّثَنَا ابْنُ مُعَاذٍ حَدَّثَنَا أَبِى حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ يَعْلَى بْنِ عَطَاءٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: "صَلَّيْتُ مَعَ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم الصُّبْحَ بِمِنًى بِمَعْنَاهُ."

Bize İbn Muaz, ona babası (Muaz b. Muaz), ona Şube, ona Ya'la b. Ata, ona Cabir b. Yezid, ona da babası (Yezid b. Esved) şöyle rivayet etmiştir: "Nebi ile birlikte Mina'da sabah namazını kıldım. (Ardından, yukarıdaki hadisin) manasını zikretmiştir."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 57, /141

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مَنِيعٍ حَدَّثَنَا هُشَيْمٌ أَخْبَرَنَا يَعْلَى بْنُ عَطَاءٍ حَدَّثَنَا جَابِرُ بْنُ يَزِيدَ بْنِ الأَسْوَدِ الْعَامِرِىُّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ شَهِدْتُ مَعَ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم حَجَّتَهُ فَصَلَّيْتُ مَعَهُ صَلاَةَ الصُّبْحِ فِى مَسْجِدِ الْخَيْفِ . قَالَ فَلَمَّا قَضَى صَلاَتَهُ وَانْحَرَفَ إِذَا هُوَ بِرَجُلَيْنِ فِى أُخْرَى الْقَوْمِ لَمْ يُصَلِّيَا مَعَهُ فَقَالَ « عَلَىَّ بِهِمَا » . فَجِىءَ بِهِمَا تُرْعَدُ فَرَائِصُهُمَا فَقَالَ « مَا مَنَعَكُمَا أَنْ تُصَلِّيَا مَعَنَا » . فَقَالاَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّا كُنَّا قَدْ صَلَّيْنَا فِى رِحَالِنَا . قَالَ فَلاَ تَفْعَلاَ إِذَا صَلَّيْتُمَا فِى رِحَالِكُمَا ثُمَّ أَتَيْتُمَا مَسْجِدَ جَمَاعَةٍ فَصَلِّيَا مَعَهُمْ فَإِنَّهَا لَكُمَا نَافِلَةٌ » . قَالَ وَفِى الْبَابِ عَنْ مِحْجَنٍ الدِّيلِىِّ وَيَزِيدَ بْنِ عَامِرٍ . قَالَ أَبُو عِيسَى حَدِيثُ يَزِيدَ بْنِ الأَسْوَدِ حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ . وَهُوَ قَوْلُ غَيْرِ وَاحِدٍ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ وَبِهِ يَقُولُ سُفْيَانُ الثَّوْرِىُّ وَالشَّافِعِىُّ وَأَحْمَدُ وَإِسْحَاقُ. قَالُوا إِذَا صَلَّى الرَّجُلُ وَحْدَهُ ثُمَّ أَدْرَكَ الْجَمَاعَةَ فَإِنَّهُ يُعِيدُ الصَّلَوَاتِ كُلَّهَا فِى الْجَمَاعَةِ وَإِذَا صَلَّى الرَّجُلُ الْمَغْرِبَ وَحْدَهُ ثُمَّ أَدْرَكَ الْجَمَاعَةَ قَالُوا فَإِنَّهُ يُصَلِّيهَا مَعَهُمْ وَيَشْفَعُ بِرَكْعَةٍ . وَالَّتِى صَلَّى وَحْدَهُ هِىَ الْمَكْتُوبَةُ عِنْدَهُمْ .

Bize Ahmed b. Menî, ona Hüşeym, ona Ya'lâ b. Atâ, ona Câbir b. Yezid b. Esved el-Âmirî, ona da babası (Yezid b. Esved) şöyle rivayet etmiştir: Hz. Peygamber'e (sav) haccında eşlik ettim, onunla birlikte Hayf mescidinde sabah namazını kıldım. Namazını bitirince bize doğru dönüverdi ve cemaatin arkasında onunla beraber namaz kılmayan iki adam gördü. Bunun üzerine, "o ikisini bana getirin" buyurdu. Onlar da, korkudan göğüsleri titrek bir halde huzuruna getirildiler. Hz. Peygamber (sav) "bizimle namaz kılmaktan sizi alıkoyan şey nedir" buyurdu. Onlar “yâ Rasulullah, bizler namazlarımızı evlerimizde kıldık” dediler. Hz. Peygamber (sav) "böyle yapmayın. Namazı evde kılıp ardından bir topluluğun cemaatine geldiğinizde onlarla birlikte tekrar namaz kılın. O, sizin için nafile sayılır" buyurdu. Ebu İsa der ki: Bu konuda Mihcen ed-Dîlî ve Yezid b. Âmir'den de hadis rivayet edilmiştir. Ebu İsa der ki: Yezid b. Esved hadisi, hasen-sahih bir hadistir. Bu, ilim ehlinden pek çok kimsenin görüşüdür ki Süfyân es-Sevrî, Şâfiî, Ahmed ve İshak da bunu benimsemiş ve şöyle demişlerdir: Bir kişi tek başına namaz kılıp akabinde bir cemaate yetiştiğinde namazların hepsini onlarla beraber tekrar kılsın. Bir kişi akşam namazını tek başına kılıp bir cemaate yetiştiğinde ise onlarla beraber namazı tekrar kılsın ve o namaza bir rekat daha eklesin. Böylece tek başına kıldığı namaz farz, (cemaatle kıldığı namaz ise nafile) olmuş olur.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Salât 49, 1/424

أَخْبَرَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ سُفْيَانَ قَالَ حَدَّثَنِى يَعْلَى بْنُ عَطَاءٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ بْنِ الأَسْوَدِ عَنْ أَبِيهِ أَنَّهُ صَلَّى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم صَلاَةَ الصُّبْحِ فَلَمَّا صَلَّى انْحَرَفَ .

• Nesâî Sünen-i Nesâî Sehv 78, /2174

أَخْبَرَنَا هَاشِمُ بْنُ الْقَاسِمِ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ يَعْلَى بْنِ عَطَاءٍ قَالَ سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ يَزِيدَ بْنِ الأَسْوَدِ السُّوَائِىَّ يُحَدِّثُ عَنْ أَبِيهِ : أَنَّهُ صَلَّى مَعَ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- صَلاَةَ الصُّبْحِ - قَالَ - فَإِذَا رَجُلاَنِ حِينَ صَلَّى النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- قَاعِدَانِ فِى نَاحِيَةٍ لَمْ يُصَلِّيَا - قَالَ - فَدَعَا بِهِمَا فَجِىءَ بِهِمَا تُرْعَدُ فَرَائِصُهُمَا قَالَ :« مَا مَنَعَكُمَا أَنْ تُصَلِّيَا؟ ». قَالاَ : صَلَّيْنَا فِى رِحَالِنَا. قَالَ :« فَلاَ تَفْعَلاَ ، إِذَا صَلَّيْتُمَا فِى رِحَالِكُمَا ثُمَّ أَدْرَكْتُمَا الإِمَامَ فَصَلِّيَا ، فَإِنَّهَا لَكُمَا نَافِلَةٌ ». قَالَ : فَقَامَ النَّاسُ يَأْخُذُونَ بِيَدِهِ يَمْسَحُونَ بِهَا وُجُوهَهُمْ - قَالَ - فَأَخَذْتُ بِيَدِهِ فَمَسَحْتُ بِهَا وَجْهِى فَإِذَا هِىَ أَبْرَدُ مِنَ الثَّلْجِ وَأَطْيَبُ رِيحاً مِنَ الْمِسْكِ.

• Dârimî Sünen-i Dârimî Salât 97, 2/862

أَخْبَرَنَا أَبُو عَلِىٍّ الرُّوذْبَارِىُّ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَكْرٍ حَدَّثَنَا أَبُو دَاوُدَ حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ سُفْيَانَ حَدَّثَنِى يَعْلَى بْنُ عَطَاءٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ بْنِ الأَسْوَدِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ : صَلَّيْتُ خَلْفَ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- فَكَانَ إِذَا انْصَرَفَ انْحَرَفَ.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Salât 3040, 4/76

1230 - حدثنا صالح بن منصور بن نصر الصغاني، حدثنا جدي، حدثنا أبو مقاتل، عن أبي حنيفة، عن الهيثم، عن جابر بن الأسود، أو الأسود بن جابر، عن أبيه: أن رجلين صليا الظهر في بيوتهما على عهد النبي صلى الله عليه وسلم وهما يريان أن الناس قد صلوا، ثم أتيا المسجد، فإذا رسول الله صلى الله عليه وسلم في الصلاة، فقعدا في ناحية المسجد، وهما يريان أن الصلاة لا تحل لهما، فلما انصرف النبي صلى الله عليه وسلم رآهما، فأرسل إليهما فجيء بهما وفرائصهما ترعد مخافة أن يكون قد حدث في أمرهما شيء، فسألهما فأخبراه الخبر فقال: ((إذا فعلتما ذلك فصليا مع الناس، واجعلا الأولى هي الفريضة)). قال أبو محمد: وقد روت جماعة هذا الخبر عن أبي حنيفة عن الهيثم فلم يجاوزوا الهيثم، فقالوا: عن الهيثم يرفعه إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم.

• Ebu Hanîfe Müsned-i Ebu Hanîfe Heysem b. Ebi'l-Heysem es-Sayrafî 1230, 2/729