حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ بَكْرٍ قَالَ أَنْبَأَنَا سَعِيدٌ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ أَنَسٍ: أَنَّ يَهُودِيًّا أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ مَعَ أَصْحَابِهِ فَقَالَ: ’السَّامُ عَلَيْكُمْ’، فَرَدَّ عَلَيْهِ الْقَوْمُ. فَقَالَ نَبِيُّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: ’أَتَدْرُونَ مَا قَالَ؟’ قَالُوا: ’نَعَمْ، قَالَ السَّامُ عَلَيْكُمْ’. قَالَ: ’رُدُّوا عَلَيَّ الرَّجُلَ’، فَرَدُّوهُ. فَقَالَ نَبِيُّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: ’قُلْتَ كَذَا وَكَذَا؟’ قَالَ: ’نَعَمْ’. فَقَالَ نَبِيُّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "إِذَا سَلَّمَ عَلَيْكُمْ أَحَدٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ فَقُولُوا ’عَلَيْكَ’". أَيْ "عَلَيْكَ مَا قُلْتَ".

Bize Abdullah b. Bekir, ona Saîd, ona da Katâde, Enes'in (ra) şöyle dediğini rivayet etti: Peygamber (sav) ashabıyla beraberken bir Yahudi geldi ve 'es-Sâmü aleyküm (Ölüm üzerinize olsun)' dedi. Oradakiler de onun selamını aldılar. Bunun üzerine Peygamber (sav): 'Onun ne dediğini biliyor musunuz?' diye sordu. Onlar da: 'Evet. 'es-Sâmü aleyküm (Ölüm üzerinize olsun)' dedi' dediler. Rasulullah (sav): 'O adamı bana getirin' buyurdu. Ashab onu getirince Allah Elçisi (sav): 'Sen şöyle, şöyle mi dedin?' diye adama sordu. Adam: 'Evet' cevabını verdi. Bunun üzerine Peygamber (sav): "Size Ehl-i kitaptan biri selam verdiğinde ona 'Ve aleyke (Senin üzerine olsun)' deyin" buyurdu. Yani "Söylediğin senin üzerine olsun".

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Enes b. Malik 13273, 4/553

26269- حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ بَكْرٍ السَّهْمِيُّ ، عَنْ حَاتِمِ بْنِ أَبِي صَغِيرَةَ ، عَنْ عَطِيَّةَ وَكَانَ كَاتِبًا لِعَبْدِ اللهِ بْنِ مُطَرِّفِ بْنِ الشِّخِّيرِ ، قَالَ : سَمِعْتُ عَبْدَ اللهِ بْنَ مُطَرِّفِ بْنِ الشِّخِّيرِ يَقُولُ : مَا عَلَى وجه الأَرْضِ رَجُلٌ يَبْدَأُ آخَرَ بِالسَّلاَمِ إلاَّ كَانَ ذَلِكَ صَدَقَةً عَلَيْهِ إلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

• İbn Ebî Şeybe Musannef-i İbn Ebû Şeybe Edeb 26269, 13/199

أَخْبَرَنَا أَبُو بَكْرٍ : أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَارِثِ الْفَقِيهُ أَخْبَرَنَا عَلِىُّ بْنُ عُمَرَ الْحَافِظُ حَدَّثَنَا يُوسُفُ بْنُ يَعْقُوبَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ بُهْلُولَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنِ حَبِيبٍ الشَّيْلَمَانِىُّ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ بَكْرٍ حَدَّثَنَا سَوَّارٌ أَبُو حَمْزَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- :« مُرُوا صِبْيَانَكُمْ بِالصَّلاَةِ فِى سَبْعِ سِنِينَ ، وَاضْرِبُوهُمْ عَلَيْهَا فِى عَشَرٍ ، وَفَرِّقُوا بَيْنَهُمْ فِى الْمَضَاجِعِ ، وَإِذَا زَوَّجَ الرَّجُلُ مِنْكُمْ عَبْدَهُ أَوْ أَجِيرَهُ فَلاَ يَرَيَنَّ مَا بَيْنَ سُرَّتِهِ وَرُكْبَتِهِ ، فَإِنَّ مَا بَيْنَ سُرَّتِهِ وَرُكْبَتِهِ مِنْ عَوْرَتِهِ ».

• Beyhakî Sünen-i Kebir Salât 3275, 4/203