حَدَّثَنَا الْقَعْنَبِىُّ عَنْ مَالِكٍ عَنْ نَافِعٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ أَنَّ تَلْبِيَةَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم "لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ إِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَكَ وَالْمُلْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ." [قَالَ وَكَانَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ يَزِيدُ فِى تَلْبِيَتِهِ "لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ وَالْخَيْرُ بِيَدَيْكَ وَالرَّغْبَاءُ إِلَيْكَ وَالْعَمَلُ."]

Bize el-Ka'neb, ona Malik, ona Nafi', ona da Abdullah b. Ömer'in (ra) rivayet ettiğine göre; Rasulullah'ın (sav) telbiyesi şöyle idi: "Davetine uydum, bütün varlığımla sana yöneldim, huzuruna geldim Allah'ım!.. Senin ortağın yoktur, her emrine âmâdeyim. .. Hamd sanadır!.. Nimet senindir! Mülk de senindir! Bütün bunlarda senin eşin-ortağın yoktur!” [Nafi' dedi ki: Abdullah b. Ömer (ra) telbiyesine şu kelimeleri de eklerdi: "Buyur Allah'ım, emrine âmâdeyim, emret! Senin sınırsız lütfunla tâatına icabet ettim. Bütün hayırlar senin elindedir. Dilekler sana arz edilir. Ameller de sadece sana yapılır."]

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 27, /424

حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْلَمَةَ الْقَعْنَبِىُّ عَنْ مَالِكٍ ح وَحَدَّثَنَا ابْنُ السَّرْحِ أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِى مَالِكٌ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرِو بْنِ حَزْمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِى الْبَدَّاحِ بْنِ عَاصِمٍ عَنْ أَبِيهِ "أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم رَخَّصَ لِرِعَاءِ الإِبِلِ فِى الْبَيْتُوتَةِ يَرْمُونَ يَوْمَ النَّحْرِ ثُمَّ يَرْمُونَ الْغَدَ وَمِنْ بَعْدِ الْغَدِ بِيَوْمَيْنِ وَيَرْمُونَ يَوْمَ النَّفْرِ."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 78, /459

حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ وَمُحَمَّدِ ابْنَىْ أَبِى بَكْرٍ عَنْ أَبِيهِمَا عَنْ أَبِى الْبَدَّاحِ بْنِ عَدِىٍّ عَنْ أَبِيهِ "أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم رَخَّصَ لِلرِّعَاءِ أَنْ يَرْمُوا يَوْمًا وَيَدَعُوا يَوْمًا"

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 78, /459

حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ الْمُبَارَكِ حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ الْحَارِثِ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ قَتَادَةَ قَالَ "سَمِعْتُ أَبَا مِجْلَزٍ يَقُولُ سَأَلْتُ ابْنَ عَبَّاسٍ عَنْ شَىْءٍ مِنْ أَمْرِ الْجِمَارِ فَقَالَ مَا أَدْرِى أَرَمَاهَا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم بِسِتٍّ أَوْ بِسَبْعٍ."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 78, /459

حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا أَبُو خَالِدٍ - يَعْنِى سُلَيْمَانَ بْنَ حَيَّانَ الأَحْمَرَ - عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ عَطَاءٍ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم "لاَ صَرُورَةَ فِى الإِسْلاَمِ."

Bize Osman b. Ebu Şeybe, ona Ebu Halid Süleyman b. Hayyan el-Ahmer, ona İbn Cüreyc, ona Ömer b. Atâ, ona İkrime, ona da İbn Abbas'ın (ra) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: "İslâm'da sarûret yoktur."

Açıklama: Sarûret sözlükte; mâni olmak, hapsetmek demektir. Daha çok hiç hac yapmamak, haccı terk etmek anlamında kullanılan bu kelime; ruhbanlar gibi, kadınlardan uzak durma manasına da gelir. Bazı âlimler bu hadisten, Harem dahilinde cinayet işleyen birinin cezalandırılacağı anlamını çıkarmışlardır. O anda suçlunun; “Ben hac yapmıyorum” şeklindeki sözüne itibar edilmez. Cahiliye döneminde, suç işleyenler Kâbe’ye sığınır ve kimse de onları cezalandıramazdı. Davacıya; “O adam sarûret halindedir” diye cevap verilirdi.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 3, /404

حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ إِسْمَاعِيلَ حَدَّثَنَا حَمَّادٌ عَنْ أَيُّوبَ عَنِ الزُّهْرِىِّ "أَنَّ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ أَتَمَّ الصَّلاَةَ بِمِنًى مِنْ أَجْلِ الأَعْرَابِ لأَنَّهُمْ كَثُرُوا عَامَئِذٍ فَصَلَّى بِالنَّاسِ أَرْبَعًا لِيُعْلِمَهُمْ أَنَّ الصَّلاَةَ أَرْبَعٌ."

Bize Musa b. İsmail, ona Hammad, ona Eyyüb, ona da ez-Zührî rivayet etmiştir: "Osman b. Affân (ra), bedevîler yüzünden Mina’da namazı tam kıldı; çünkü o yıl hacca gelen bedevîler çok fazla idi ve onlara namazın dört rekât olduğunu öğretmek için dört kılmıştı."

Açıklama: Bu rivayet munkatıdır, çünkü Zührî, Hz. Osman'a yetişmemiştir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 76, /457

حَدَّثَنَا عَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ الْعَظِيمِ حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ عُمَرَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْمَجِيدِ أَبُو عَمْرٍو عَنِ الْعَدَّاءِ بن خالد بِمَعْنَاهُ .

Bize Abbas b. Abdulazim, ona Osman b. Ömer, ona Abdülmecid Ebu Amr, ona da el-Addâ b. Hâlid (önceki hadisi) manasıyla rivayet etmiştir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 62, /448

حَدَّثَنَا النُّفَيْلِىُّ حَدَّثَنَا زُهَيْرٌ حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ حَدَّثَنِى حَارِثَةُ بْنُ وَهْبٍ الْخُزَاعِىُّ - وَكَانَتْ أُمُّهُ تَحْتَ عُمَرَ فَوَلَدَتْ لَهُ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ - قَالَ "صَلَّيْتُ خَلْفَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم بِمِنًى وَالنَّاسُ أَكْثَرُ مَا كَانُوا فَصَلَّى بِنَا رَكْعَتَيْنِ فِى حَجَّةِ الْوَدَاعِ." [قَالَ أَبُو دَاوُدَ حَارِثَةُ مِنْ خُزَاعَةَ وَدَارُهُمْ بِمَكَّةَ.]

Bize en-Nüfeyl, ona Züheyr, ona Ebu İshak, ona Harise b. Vehb el-Huzâî -onun annesi Hz. Ömer'in eşi idi ve ondan Ubeydullah b. Ömer dünyaya gelmişti- şöyle demiştir: "Ben Minâ'da Rasulullah'ın (sav) arkasında namaz kıldım. Halk o sene alabildiğine kalabalıktı. Rasulullah (sav) bu Veda Haccında bize (dört rekatlı namazları) iki rekât olarak kıldırdı." [Ebû Davud dedi ki: Harise, yurtları Mekke'de olan Huzâa kabilesindendir.]

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 77, /457

حَدَّثَنَا عُبَيْدُ بْنُ هِشَامٍ أَبُو نُعَيْمٍ الْحَلَبِىُّ وَعَمْرُو بْنُ عُثْمَان- الْمَعْنَى- قَالاَ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ هِشَامِ بْنِ حَسَّانَ بِإِسْنَادِهِ بِهَذَا قَالَ فِيهِ قَالَ لِلْحَالِقِ "ابْدَأْ بِشِقِّى الأَيْمَنِ." فَاحْلِقْهُ.

Bize Ubeyd b. Hişam Ebu Nuaym el-Halebî ve Amr b. Osman, onlara Süfyan, ona Hişam b. Hassan (önceki) hadisi aynı isnad ve mana ile rivayet etmiştir. Buna göre Hz. Peygamber (sav) berbere, "tıraş ederken sağ tarafımdan başla" buyurmuş, berber de o şekilde tıraş etmiştir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 79, /460

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى بْنُ فَيَّاضٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَهَّابِ حَدَّثَنَا أَيُّوبُ السَّخْتِيَانِىُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِيرِينَ عَنِ ابْنِ أَبِى بَكْرَةَ عَنْ أَبِى بَكْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم بِمَعْنَاهُ. [قَالَ أَبُو دَاوُدَ سَمَّاهُ ابْنُ عَوْنٍ فَقَالَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِى بَكْرَةَ عَنْ أَبِى بَكْرَةَ فِى هَذَا الْحَدِيثِ .]

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 68, /454