6728 Kayıt Bulundu.
Giriş
Giriş
Bize Ahmed b. Yunus, ona Züheyr, ona İsmail, ona Amir, ona el-Hâris, ona da Hz. Ali'nin (ra) rivayet ettiğine göre; Hz. Peygamber (sav), "hülle yapana ve yaptırana Allah lanet etsin," demiştir."
Açıklama: İslâm hukukuna göre karı-koca birbirlerinden kesin olarak ayrıldıktan sonra tekrar evlenmeleri câiz değildir. Tekrar evlenebilmeleri için, mutlaka kadının başka bir erkekle normal bir evlilik yapmalı, onunla gerdeğe girmelidir. Sonra yine normal bir şekilde ondan ayrılır veya kocası ölürse ilk kocası ile evlenebilir. İnsan bazen bu yasağı delmek için hileye başvurarak kısa süreli anlaşmalı bir evlilik yapar, sonra boşanıp ilk eşi ile yeniden nikâh kıyabilir. İşte Hz. Peygamber bu hileli yolla evlilik yapanları lanetlemektedir. Burada amaç, aile birliğini korumak, hırs ve kızgınla boşanma yoluna gitmemektir.
Bize Muhammed b. Yahya b. Faris, ona Yakub b. İbrahim, ona babası, ona İbn İshak, ona Abdurrahman b. Hürmüz el-A'rec'in anlattığına göre; "el-Abbas b. Abdullah b. el-Abbas, kızını Abdurrahman b. el-Hakim'e, Abdurrahman da kızını Abbas'a nikâhladı. İkisi de mehir verdiler. Bunun üzerine Muaviye, Mervan'a mektup yazıp onları ayırmasını emretti ve mektubunda, bu Rasulullah'ın (sav) yasakladığı şigâr nikâhıdır dedi."
Açıklama: Şiğâr, cahiliye döneminde uygulanan nikâh çeşitlerinden biridir. Buna göre bir adam kendi kızını veya kız kardeşini mehirsiz olarak başka birine verir, mukabilinde de onun kızını veya kız kardeşini yine mehirsizx olarak kendisi alırdı. Bir anlamda trampa evliliğidir. Rasulullah (sav) bu evliliği yasaklamıştır, sebebi de kadının hakkı olan mehrin kendisine verilmemesidir. Layık olduğu mehir kadına verildiği takdirde, bu evliliğin sakıncası yoktur. Halife Muaviye'nin uygulaması, muhtemelen sahip olduğu yanlış bir bilgiden dolayıdır.
Bize Ahmed b. Hanbel ve Osman b. Ebu Şeybe -ki bu metin onun isnadıyla gelen lafızlardır-, onların her ikisine de Veki', ona Hasan b. Salih, ona Abdullah b. Muhammed b. Akîl, ona da Cabir (ra), Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Efendisinden izinsiz olarak evlenen her köle zinakârdır."
Açıklama: Zinakârdır lafzı, nikâhın sahih olmadığını ifade etmektedir. Efendisinden izinsiz evlenen bir kölenin zina etmiş sayılması, ancak nikâhının bâtıl ve geçersiz olması halinde mümkün olur.
Bize Ukbe b. Mükrem, ona Ebu Kuteybe, ona Abdullah b. Ömer, ona Nafi', ona da İbn Ömer'in (ra) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: "Köle efendisinin izni olmadan evlenirse, nikahı batıldır." [Ebû Davud dedi ki: Bu hadis zayıftır, mevkûftur ve İbn Ömer'in (ra) kendi sözüdür.]
Açıklama: Bu hadisin ravilerinden Abdullah b. Ömer el-Ömerî zayıf biridir. Ahmed b. Hanbel de bu rivayetin münker olduğunu söylemiştir. İslâm hukukçuları, kölenin evlenirken efendisinin iznini almasını gerekli görürler. Efendisinin iznini almadan evlenecek olsa; efendisi bundan haberdar olduğunda rıza gösterirse nikâh câiz, razı olmazsa nikâh akdi geçersizdir
Bize Müsedded, ona Abdülvahid b. Ziyad, ona Muhammed b. İshak, ona Davud b. Husayn, ona Vakıd b. Abdurrahman b. Sa'd b. Muaz, ona da Cabir b. Abdullah'ın (ra) rivayet ettiğine göre, Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Biriniz bir kadına talip olduğunda, kendisini onunla evlenmeye sevk eden taraflarına bakmaya imkân buluyorsa, baksın!" (Cabir) dedi ki: Ben bir kızla evlenmek istemiş ve onu gizlice gözetlemeye başlamıştım. Sonunda onun, beni kendisiyle evlenmeye sevk eden (organlarını) gördüm ve onunla evlendim.]
Açıklama: Hadis, evlenecek olan çiftlerin birbirlerini görmeleri gerektiğini ifade etmektedir. “Evlenmeye sevk eden tarafları” ifadesinden maksat, kadının yüzü, elleri, boyu-posu gibi şer’an bakılması câiz olan uzuvlarıdır. Kadının vücudunun mahrem olan taraflarına bakması için başka bir kadını görevlendirmek de câizdir.
Bize Ahmed b. Yunus ve Kuteybe b. Said -mana ile- ona el-Leys, ona Abdullah b. Ubeydullah b. Ebu Müleyke el-Kureşî et-Teymî, ona da Misver b. Mahreme, Rasulullah'ı (şav) minber üzerinde şöyle buyururken işittiğini söylemiştir: "Hişam b. el-Muğîra oğulları kızlarını Ali b. Ebu Talib'e nikahlamak için benden izin istediler. Ben izin vermiyorum. Tekrar ediyorum; izin vermiyorum. Tekrar ediyorum; izin vermiyorum. Ancak Ebu Talib'in oğlu Ali benim kızımı boşayıp onların kızıyla evlenmek isterse o başka. Çünkü kızım benden bir parçadır. Onu rahatsız eden şey beni de rahatsız eder ve onu üzen şey beni de üzer." [İhbar, yani Ahmed b. Yunus'un rivayetinde haddesenâ yerine ahberenâ lafzı yer almaktadır.]
Bize Müsedded b. Müserhed, ona Abdulvâris, ona İsmail b. Ümeyye, ona da ez-Zührî şöyle demiştir: "Bir gün Ömer b. Abdülazîz'in huzurunda bulunuyorduk. O sırada kadınlara mut'a nikâhı yapmayı konuşmaya başladık. Rabî' b. Sebre denilen bir adam, ben babamın, Rasulullah (sav) Veda Haccında mut'a nikâhını yasakladı, dediğine şâhid oldum dedi."
Bize Muhammed b. Yahya b. Faris, ona Abdürrezzak, ona Mamer, ona ez-Zührî, ona Rebi' b. Sebre, ona da babasının haber verdiğine göre; "Hz. Peygamber (sav) kadınları mut'a nikâhı ile almayı haram kılmıştır."
Bize el-Ka'neb, ona da Malik; (T) Bize Müsedded b. Müserhed, ona Yahya, ona Ubeydullah, bunların her ikisine de Nafi', ona da İbn Ömer'den (ra) rivayet olunduğuna göre "Rasulullah (sav) Şigâr nikâhını yasakladı." [Müsedded rivayetine şu cümleyi de ekledi: Nafi'e, şigâr nikâhı nedir? diye sordum. Bir adamın mehirsiz olarak birinin kızını alması ve karşılığında da ona kendi kızını yine mehirsiz olarak vermesidir diye cevap verdi.]
Bize Vehb b. Bakiyye, ona Halid, ona Husayn, ona Âmir, ona el-Hâris el-A'ver, ona da Hz. Peygamber'in ashabından biri -ki onun Hz. Ali (ra) olduğunu zannediyoruz- Rasulullah'tan (sav) önceki hadisle aynı manada rivayet etmiştir.