4875 Kayıt Bulundu.
Bize Kuteybe, ona İbn Lehîa, ona Ubeydullah b. Muğira, ona da Abdullah b. Haris b. Cezm şöyle demiştir: “Rasulullah’dan (sav) daha çok tebessüm eden bir kişiyi görmedim.” Tirmizî dedi ki: Bu hadis hasen garibtir. Yezid b. Ebu Habib vasıtasıyla Abdullah b. Haris b. Cez’den bu hadisin bir benzeri rivayet edilmiştir.
Bize Ahmed b. Menî, ona Abbâd b. Avvâm, ona Haccac, ona Simak b. Harb, ona da Cabir b. Semure şöyle demiştir: “Rasulullah’ın (sav) bacakları inceydi. Sadece tebessüm şekliyle gülerdi, kendisine baktığımda gözleri sürmeli derdim halbuki sürme çekmiş değildi.” Tirmizî dedi ki: Bu hadis hasendir, bu kanaldan garibtir ve sahihtir.
Bize Ahmed b. Menî' (el-Beğavî), ona Muaviye b. Amr el-Ezdî, ona Zâide (b. Kudame), ona Beyan (b. Bişr), ona da Kays b. Ebu Hazim'in (el-Becelî) naklettiğine göre Cerir b. Abdullah (el-Becelî) şöyle demiştir: "Müslüman olduğum günden beri Rasulullah (sav) beni kapıdan çevirmedi. Beni her gördüğünde mutlaka gülümserdi." Tirmizî dedi ki: "Bu hadis hasen-sahihtir."
Bize Mahmud b. Ğaylân, ona Ebu Davud, ona Hakem b. Atiyye, ona Sabit, ona da Enes (ra) şöyle demiştir: Hz. Ebubekir ve Ömer'in (ra) de aralarında bulunduğu muhacir ve ensar birlikte otururken Rasulullah (sav) onların yanına çıkardı. Hz. Ebubekir ve Ömer'den başkası gözünü kaldırıp Rasulullah'a (sav) (saygılarından dolayı) bakmazdı. Sadece onlar(yakınlıklarından ve samimiyetlerinden dolayı) bakardı. Rasulullah da onlara bakardı. Onlar O'na tebessüm ederler, O (sav) da onlara gülümserdi. Tirmizî dedi ki: Bu hadisi sadece Hakem b. Atiyye'nin rivayeti olarak biliyoruz. Bazı hadisçiler Hakem b. Atiyye hakkında (güvenilirliği hakkında olumsuz şekilde) konuşmuştur.
Bize Muhammed b. Beşşâr, ona Muhammed b. Halid b. Asme, ona Musa b. Yakub ez-Zem'î, ona Haşim, ona Abdullah b. Vehb b. Zem'a, ona da Ümmü Seleme şöyle demiştir: Rasulullah (sav) Mekke'nin fethedildiği sene (kızı) Fatıma'yı çağırdı ve ona gizlice bir şeyler söyledi. Bunun üzerine Fatıma ağladı. Sonra bir şeyler daha söyledi, bu sefer Fatıma güldü. Rasulullah (sav) vefat edince Fatıma'ya bu ağlamasının ve gülmesinin sebebini sorduğumda bana şöyle cevap verdi: 'Rasulullah (sav) vefat edeceğini bana bildirdi. (Bunun üzerine) Ağladım, daha sonra bana benim İmran'ın kızı Meryem'den sonra Cennet kadınlarının efendisi olduğumu bildirdi. Bunun üzerinde ben de gülmüştüm.' Tirmizî dedi ki: Bu hadis bu şekliyle hasen garibtir.
Açıklama: Kültürümüzde Hadisler projesini ilgilendiren kısım: لَوْلاَ الْهِجْرَةُ لَكُنْتُ امْرَأً مِنَ الأَنْصَارِ